ABV Brussel Bekn.Verslag

BRUSSELSE HOOFDSTEDELIJKE RAAD

PLENAIRE VERGADERING VAN DONDERDAG 25 JUNI 1998

VOORSTEL VAN RESOLUTIE (DE HEER ERIC VANWEDDINGEN, MEVROUW FRANÇOISE DUPUIS,DE HEREN BERNARD CLERFAYT, JEAN DEMANNEZ, JEAN-PIERRE CORNELISSEN, FRANÇOIS ROELANTS DU VIVIER, JACQUES DE COSTER,MICHIEL VANDENBUSSCHE, WALTER VANDENBOSSCHE, MEVROUW ANDREE GUILLAUMEVANDERROOST, MEVROUW MARION LEMESRE,DE HEER DOMINIQUE HARMEL, MEVROUW MARIE NAGY EN DE HEER BENOÎT VELDEKENS) waarbij de Voorzitter van de Brusselse HoofdstedelijkeRaad wordt verzocht bij het Arbitragehof een beroep tot vernietiging in te stellen van het Vlaams decreet houdende bijkomende bijstand aan personen die in eenbestaansonzekere toestand verkeren ten gevolge van oorlogsomstandigheden, repressie en epuratie.

Bespreking.

De heer Eric van Weddingen (in het Frans).- Op 16januari laatstleden keurde deze Vergadering met een overweldigende meerderheid een resolutie goed tegen de toekenning van enige tegemoetkoming aan de voormalige collaborateurs van het nazi-regime. Door de goedkeuring van deze resolutie verbonden wij ons ertoe te gepasten tijde, alle wettelijke middelen in te schakelen om te verhinderen dat een dergelijke tegemoetkoming kon worden toegekend worden. Nu is het zover, aangezien het Vlaams Parlement op 10 juni laatstleden een decreet heeft goedgekeurd dat een tegemoetkoming voorziet voor bepaalde collaborateurs. Met het voorstel van resolutie dat vandaag op tafel ligt, wordt onze Voorzitter, verzocht uit naam van ons allen bij het Arbitragehof een beroep tot vernietiging van dit decreet in te stellen. Een diep gevoel van verontwaardiging zet velen onder ons ertoe aan deze stap te zetten. Voor anderen gaat het erom zich te verzetten tegen een Vlaams Parlement dat zijn bevoegdheden te buiten gaat door zich als een federale overheid op te stellen.
Niemand van ons, met uitzondering van het oudste lid van deze vergadering, die straks uit naam van onze fractie het woord zal nemen, heeft de oorlog, het verzet of de jacht op collaborateurs meegemaakt. We mogen bijgevolg niet uitlaten over feiten die we enkel kennen uit tweede hand. Terughoudendheid in de verklaringen is in dit geval dan ook gepast. Voor degenen wier ouders geleden hebben onder het nazi-regime is het echter ongepast om, zoals dit gebeurd is, de slachtoffers van het nazisme te vereenzelvigen met hen die tijdens de naoorlogse processen werden gestraft.
Die gelijkstelling tussen verzet en incivisme is onaanvaardbaar.
Het zou al te gemakkelijk zijn van die zaak een communautair probleem te maken. Mijn vader heeft in een tekst waarin hij zijn gevangenschap in Dachau vertelt, de doodstrijd van een negentienjarige Oostendenaar weergegeven. Alleen voor die jongen al, en voor al degenen voor wie hij symbool staat, is een dergelijk beroep nodig. (Applaus van talrijke leden).

Mevrouw Marie Nagy (in het Frans).- Het verbaast me dat er geen regeringsvertegenwoordiger aanwezig is bij deze uiterst belangrijke bespreking. De match begint nochtans maar om 16.00 uur.

De Voorzitter .- Aangezien de vraag tot de voorzitter van de Raad gericht is, hoeft de Regering niet aanwezig te zijn.

Voorzitter: De h. Armand De Decker

De heer Dominique Harmel (in het Frans).- Dit antwoord verbaast me. De Regering heeft immers eveneens eenparig een beroep ingediend. We rekenen op haar steun voor ons voorstel van beroep door de voorzitter van de Raad.

Mevrouw Françoise Dupuis (in het Frans).- Na het betoog van de heer van Weddingen denk ik niet dat er nog moet worden gediscussieerd. Ik ben het met u eens, maar ik had ook graag mijn mening betreffende het voorstel van resolutie verwoord.

Mevrouw Mary Nagy (in het Frans).- De belangrijkheid van dit onderwerp overstijgt elke discussie.

De Voorzitter .- Ik heb aan de griffier gevraagd dat hij de leden van de regering zou meedelen dat het debat is begonnen, maar ik herhaal dat de aanwezigheid van de regering niet noodzakelijk is.

Mevrouw Françoise Dupuis (in het Frans).- In dit debat worden een aantal aspecten behandeld die reeds in het debat van 16 januari 1998 aan bod kwamen. De discussie wordt inderdaad hervat na de goedkeuring op 10 juni 1998 van het Vlaamse decreet houdende bijkomende bijstand aan personen die in een bestaansonzekere toestand verkeren ten gevolge van oorlogsomstandigheden, repressie en epuratie. Hierop moest krachtig worden gereageerd. Op 26 november 1997 heb ik een voorstel van resolutie ingediend tegen de toekenning van een specifieke vergoeding aan voormalige nazi-collaborateurs. Dit voorstel werd medeondertekend door de heren van Weddingen, Cornelissen, Harmel en mevrouw Nagy. Er mocht immers geen twijfel bestaan over het standpunt dat inzake revisionistische pogingen moest worden ingenomen. Anderzijds leek het onaanvaardbaar dat de slachtoffers van de nazi-repressie en de onderdrukkers en hun medeplichtigen op voet van gelijkheid te behandelen. Met dit voorstel van resolutie verbonden we ons ertoe de herinnering aan de slachtoffers van de tweede wereldoorlog levendig te houden door in te gaan tegen negationistische theorieën en algemene amnestiemaatregelen. Individuele rehabilitatie blijft echter mogelijk, zonder dat de misdaden en de gepleegde feiten ontkend of geminimaliseerd worden. Ons Parlement heeft deze tekst op 16 januari 1998 eenparig goedgekeurd, met uitzondering van het Vlaams Blok en de Volksunie. We behielden ons het recht voor elk rechtsmiddel te gebruiken om op te komen tegen de toepassing van wat toen nog maar een voorstel van decreet in het Vlaams Parlement was. Dit voorstel van resolutie heeft dus tot doel tegen de recente Vlaamse goedkeuring stemming in te gaan. Zowel de Regering als het Parlement kon in beroep gaan. We hebben de voorzitter van onze vergadering gevraagd beroep aan te tekenen bij het Arbitragehof, overeenkomstig artikel 73 van ons Reglement. De Regering heeft op 18 juni een soortgelijk initiatief genomen. De rechtsgrond van het voorstel ligt voor de hand: de Gemeenschappen en de Gewesten mogen zich niet op indirecte wijze, onder het voorwendsel van een tegemoetkoming aan personen die met financiële problemen af te rekenen hebben, de aangelegenheid van de oorlogsslachtoffers toeëigenen, aangezien deze tot de bevoegdheid van de federale overheid behoort. Dit voorstel beperkt het recht op bijstand tot de personen die nog steeds zichtbaar lijden ten gevolge van de oorlog en de repressie en dit kunnen aantonen. De Raad van State vond ons standpunt gegrond. De Raad van State werd inderdaad gevraagd advies uit te brengen over voorstellen van amendementen op het decreet. De Raad van State heeft een negatief advies uitgebracht en was van oordeel dat de amendementen het algemene opzet van het voorstel van decreet niet wijzigden en dat het voorstel niet paste in een beleid inzake sociale bijstand, waarvoor de Gemeenschappen bevoegd zijn. Het verheugt me dat dit voorstel ook door Nederlandstaligen is ondertekend. De democratische partijen zullen het voorstel waarschijnlijk nagenoeg eenparig goedkeuren. De PS-fractie zal uiteraard voor dit voorstel stemmen. ( applaus van de meeste fracties ).

De heer Walter Vandenbossche .- Ik heb namens de CVP -fractie de resolutie ondertekend en wil het standpunt van mijn fractie en mijn persoonlijke standpunt toelichten.
Naar aanleiding van het "decreet Suykerbuyck" heb ik naar vele reacties geluisterd en heb ik vele commentaren gelezen. Ik heb de indruk dat niet elke reactie vanuit een anti-fascistisch gevoel uitgaat. Ik hoop dat elke reflectie uitgaat van de vaste wil tot verzoening. Ik mis dit soms. De materie die in het Vlaams Parlement behandeld werd mag in België niet uitsluitend uitgaan van één gemeenschap. Verzoening moet uitgaan van de hele Belgische gemeenschap, Vlamingen, Franstaligen en Duitstaligen. De reactie van de liberale en socialistische collega's moest in dit verband een teken aan de wand zijn. We mogen vandaag geen fouten maken of hier politieke munt uitslaan. Het debat heeft ons geleerd dat alle wonden nog niet geheeld zijn. Het is mijn democratische overtuiging dat alleen bij een ruime federale consensus verzoening mogelijk is. België en Brussel zullen hiermee gebaat zijn ( applaus ).

De h. Dominique Harmel (in het Frans).- Ik verberg mijn verwondering niet over de afwezigheid van de regering tijdens een discussie over een zo belangrijk onderwerp. Ik zie evenwel dat de h. Grijp aankomt. En dit te meer daar de regering ook heeft beslist een beroep in te dienen bij het Arbitragehof. In januari 1998 werd een voorstel van resolutie met een zeer ruime meerderheid goedgekeurd. Indertijd waren onze bedoelingen duidelijk. Wij hadden geen andere oplossing dan ze nu te concretiseren. Het verheugt mij dat ons voorstel door Vlaamse collega's is ondertekend. Dat bewijst inderdaad dat het onderwerp waarover wij debatteren, geen kwestie van cultuur is. Uit naam van allen die voor ons land hebben geleden, kunnen wij het samenraapsel dat door het Vlaams parlement is goedgekeurd, niet aanvaarden, ook al is het niet door al zijn leden gevolgd. Ik hoop dat onze scherpzinnigheid van onze assemblee veel van onze vrienden uit het noorden van het land ervan zal overtuigen dat zij een vergissing hebben begaan. Zonder enige twijfel zal het Arbitragehof de gevolgen ervan duidelijk aantonen. Maar het gaat hier meer om een gevoel van verontwaardiging dan om een procedurekwestie. Wij zullen nooit aanvaarden dat de nagedachtenis van hen die voor ons hebben gestreden, wordt besmeurd ( applaus van een groot aantal leden ).

De heer Georges Désir (in het Frans).- Ik zal hier niet alles herhalen wat op het stuk van de procedure is gezegd. De goedkeuring door het Vlaams parlement heeft een vloedgolf van protest veroorzaakt in de Franstalige pers. Er zijn een groot aantal beroepen ingesteld bij het Arbitragehof en de PRL-FDF-fractie vraagt aan de voorzitter van onze assemblée een vordering tot nietigverklaring in te dienen. Het lijkt immers onaanvaardbaar dat het Vlaams parlement dit decreet heeft aangenomen in weerwil van twee negatieve adviezen van de Raad van State betreffende de bevoegdheidskwesties.
Wij zijn ook geschokt dat dit decreet is goedgekeurd dankzij een democratisch bondgenootschap. Ten slotte kunnen wij de openlijke wil om slachtoffers van de repressie en slachtoffers van het nazisme gelijk te schakelen, niet aanvaarden. De stemming over dit decreet vond plaats op de dag dat in het Legermuseum de afdeling "Eerbetoon aan de weerstand en aan de deportatie" werd ingehuldigd. Dit is een kaakslag voor alle helden van de weerstand, voor alle slachtoffers van het fysieke en psychische geweld van de nazi-beulen.
Wij vragen ons dan ook af wat het nut was van de campagnes om ons bewust te maken van de gruweldaden van het nazi- regime of van de viering van de vijftigste verjaardag van de bevrijding van de laatste politieke gevangenen. We weten allemaal dat het noorden en het zuiden van ons land niet dezelfde houding heeft ten aanzien van de aanwezigheid van de Duitsers. Dit blijkt trouwens uit het boek van Hugo Claus "Het verdriet van België", waarin sprake is van de collaboratiebereidheid van het Noorden ( samenspraak ).

De heer Walter Vandenbossche .- Uw tussenkomst is een democratie onwaardig ( geroep ).

De heer Georges Désir (in het Frans).- We stellen vast dat vlak na de oorlog de kwalijke neiging bestond om collaboratie als een vorm van nationalisme te beschouwen.

De heer Guy Vanhengel .- Er zijn grenzen ( geroep ).

De Voorzitter .- Ik begrijp uw houding, mijnheer Désir, en die van iedereen, maar ik denk niet dat het nuttig is om in het kader van een resolutie die met eenparigheid van stemmen moet worden goedgekeurd, de nadruk te leggen op het verschil in gedrag van de ene of de andere gemeenschap tijdens de oorlog. Léon Degrelle was een Waal. Men mag geen fundamenteel onderscheid maken tussen beide gemeenschappen. De Duitse bezetter heeft nu eenmaal die machiavelistische ingeving gehad om wel de Vlaamse, maar niet de Franstalige gevangenen te bevrijden. Die handelswijze moet de Duitsers worden verweten.

De heer Georges Désir (in het Frans).- Ik wou er inderdaad ook nog op wijzen dat Vlaamse èn Waalse Belgen vijf jaar lang in gevangenschap hebben doorgebracht, maar er was wel discriminatie ( samenspraak ).

Mevrouw Evelyne Huytebroeck (in het Frans).- Wat denkt u te zullen doen ?

De heer Georges Désir (in het Frans).- Ik ben de eerste om toe te geven dat het belangrijk is dat er unaniem wordt gestemd in het Brussels Gewest.

De heer Walter Vandenbossche .- U heeft in ieder geval duidelijk gemaakt dat u een aanhanger bent van extreem-rechts ( samenspraak ).

De heer Georges Désir (in het Frans).- Als oudste lid van deze vergadering kan ik stellen dat ik de oorlog aan den lijve heb meegemaakt en dat ik mij zeer goed bewust ben van de 65 drama's die deze gebeurtenis heeft teweeggebracht. We zullen nooit instemmen met dit samenraapsel of noch met andere vorm van verdoken amnestie. Vragen dat het Vlaamse decreet wordt vernietigd is een kwestie van waardigheid, een heilzame reactie, een burgerplicht ( applaus van PRL /FDF ).

De heer Sven Gatz .- Wijlen Koning Boudewijn heeft drie keer een oproep gedaan om een oplossing uit te werken voor de gevolgen van de repressie. Hugo Schiltz als vice-premier en Vic Anciaux als kamerlid hebben een dergelijke oplossing gezocht maar weinig Franstalige politici bleken bereid tot een dialoog. Het is dan ook logisch dat er een oplossing tot stand gebracht werd in het Vlaams parlement. Welke schade kan het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest daarvan ondervinden? Ik veroordeel zowel de collaboratie in het verleden als extreem-rechts nu maar ik wil twee fabels in verband met dit decreet uit de wereld helpen. Om te beginnen is het geen verkapte vorm van amnestie want het decreet geldt enkel voor mensen die ofwel eerherstel kregen ofwel konden genieten van een genademaatregel of van een herziening van straf. En in de tweede plaats is het "cordon sanitaire" niet doorbroken, want het gaat niet om een actieve samenwerking met extreem- rechts.

Mevrouw Françoise Dupuis (in het Frans).- Het is maar zoals u het ziet. Als stemmen geen democratische daad is, dan weet ik het niet meer.

De heer Sven Gatz .- Bovendien was de stem van het Vlaams Blok helemaal niet nodig om een akkoord over het decreet te bereiken. Deze fabels passen dan ook in het kraam van diegenen die een vijandbeeld van Vlaanderen willen kracht bijzetten. Het decreet bevat ook twee elementen die me niet zo gelukkig stemmen. Het plaatst oorlogsslachtoffers en slachtoffers van de repressie op voet van gelijkheid. Dat wekt ten onrechte de indruk dat hun leed vergelijkbaar is. We mogen echter niet vergeten dat de oorlogsslachtoffers in het decreet werden opgenomen op vraag van de socialistische fractie. Ik betreur verder dat het decreet niet van toepassing is op de Brusselse Vlamingen. Dat leidt tot een scheiding tussen Vlamingen en Brusselse Vlamingen. Dit kon echter niet anders, aangezien de gemeenschappen in Brussel enkel bevoegd zijn voor instellingen en niet voor individuen. Dit decreet is geen "accidentje". Het is de uiting van een algemene wil om in verzoening een oplossing te vinden voor de wonden die als gevolg van wereldoorlog II geslagen zijn. Ik betreur dat VLD en SP, die eerst positief stonden tegenover het decreet, in plenaire vergadering hun staart hebben ingetrokken. De CVP van zijn kant blaast warm en koud tegelijk. Het Vlaams Blok speelt een spel door in commissie tegen en in plenaire voor te stemmen. Ik doe tenslotte een oproep tot de voorzitter, van wie ik hoop dat hij niet zal meehuilen met de wolven in het bos.

Mevrouw Marie Nagy (in het Frans).- Ik neem vol emotie het woord in deze discussie. Mijn generatie heeft weliswaar de oorlog niet meegemaakt, maar het lijkt mij ten aanzien van mijn kinderen heel belangrijk niet te vergeten. Dit onderwerp moet ons tot denken aanzetten. Het mag geen opbod worden. Ik zeg dit ter attentie van de heer Désir. Mijn fractie zal op krachtdadige en overtuigende wijze die vordering tot nietigverklaring steunen en wel om drie redenen :
Ten eerste, omdat er geen enkele verwarring mag zijn tussen de slachtoffers van de oorlog en degenen die terecht de repressie hebben ondergaan. Ik zeg aan de heer Gatz dat men niet iedereen over dezelfde kam mag scheren indien wij de nagedachtenis van de slachtoffers willen eren.
Ten tweede, omdat een Nederlandstalige kamer bij de Raad van State heeft geoordeeld dat het Vlaams parlement zijn bevoegdheden heeft overschreden. Het heeft getracht zich een debat toe te eigenen dat alleen op federaal niveau kan worden gevoerd.
Ten slotte, maakt de manier waarop het Vlaams blok de gelegenheid heeft aangegrepen die de Vlaamse democratische partijen hem boden elke discussie onmogelijk. Ik ben tevreden dat de parlementsleden van de SP en van Agalev tegen dit decreet hebben gestemd, dat geen dienst bewijst aan de democraten, zowel Nederlandstaligen als Franstaligen. Ik ben ook gelukkig dat de CVP-fractie van onze assemblée zich distantieert van de verklaringen van de voorzitter van die partij. Het verleden heeft ons geleerd dat de barbarij zich over heel Europa kan verspreiden. Om dat te voorkomen, moeten wij duidelijk maken dat de democratie vijanden heeft die handig gebruik maken van de mogelijkheden die de democratische partijen hun bieden. Het is belangrijk zich vandaag tegen dat decreet te verzetten, uit respect voor degenen die tegen de barbarij hebben gestreden en uit naam van de waarden waarvoor zij hebben gevochten. Dat is de les die wij uit dit debat moet trekken ( applaus van talrijke leden ).

De heer Michiel Vandenbussche .- Het Vlaams repressiedecreet is geen goed decreet. Vooreerst is er de problematiek 41 van de bevoegdheid. Het politieke debat rond het decreet is echter uitgedijd. Het is voor een democratie onaanvaardbaar 1 dat de communautaire tegenstellingen hierrond worden opgeklopt. Als enige van de Vlamingen in het Brussels Parlement heb ik met overtuiging tegengestemd, omdat het decreet formeel en inhoudelijk niet tot de bevoegdheid van het Vlaams Parlement behoort. De oplossing voor de sociale gevolgen van wereldoorlog II moet op het federale niveau worden gezocht, na overleg tussen de Gemeenschappen. Ondanks de regeringsverklaring levert de federale regering op dit terrein onvoldoende inspanningen. Wij zijn zowel gekant tegen de historische nazi-collaboratie als tegen extreem-rechts vandaag. Het nazistisch gedachtegoed hoort niet thuis in een democratie, wel leeft het bij bepaalde partijen die vreemdelingen met een C130 willen terugsturen naar hun land van herkomst en die pleiten voor "eigen volk eerst". Professor Luc Huyse benadrukt dat de repressie niet anti- Vlaams was maar wel gericht tegen een autoritair, anti-democratisch en Hitler-gezind deel van de Vlaamse beweging. Dat heeft bij sommigen tot een amalgaam geleid. Vlaams staat echter niet gelijk met extreem- rechts. De overgrote meerderheid van de Vlamingen zijn democratisch. Ik ben geen voorstander van amnestie, die zowel de misdaad als de straf uitwist. Wel willen wij, zoals Luc Huysen voorstelt, de straf die samenhangt met de misdaad kwijtschelden. Het is immers niet houdbaar dat nakomelingen van collaborateurs nog steeds lijden onder de gevolgen van daden die ze niet hebben begaan. Het is niet de eerste keer dat dit gevoelige onderwerp voorwerp is van discussie. Wijlen Koning Boudewijn sprak op 1 februari 1994 tot de gestelde lichamen over "het nemen van maatregelen die een bijdrage verlenen tot verzoening tussen alle burgers". Ik citeer Agalev-fractieleider Jos Geysels tijdens een interpellatie tot de eerste minister: "Vanuit de optiek waarin verdraagzaamheid en respect voor fundamentele rechtsbeginselen centraal staan, zijn wij van mening dat er een bladzijde moet worden omgedraaid met betrekking tot de na-oorlogse repressieperiode. Dat nabestaanden nu nog worden geconfronteerd met de repressiedossiers van hun ouders of andere familieleden is volgens ons, vijftig jaar na de feiten, niet meer correct. Het is dan ook wenselijk deze gevolgen zo vlug als mogelijk op te uimen. Ook wij wensen dat een politieke daad wordt gesteld die voor de toekomst niet de schuld maar wel de boete uitwist." Verder stelde Jos Geysels dat de dagelijkse politiek zich zou moeten baseren op ethische criteria zoals vredelievendheid en verdraagzaamheid. Een humanitair verzoeningsgebaar moet eveneens gepaard gaan met onverzoenbaarheid ten aanzien van autoritaire stromingen. Ik ben het eens met Jos Geysels dat dit geen partijpolitiek debat en ook geen communautair dossier is. Het biedt een kans voor een humanitair gebaar tot verzoening. Daarom zullen wij deze resolutie steunen samen met allen die in deze vergadering naar verzoening streven ( applaus ).

De heer Guy Vanhengel .- Het decreet van de Vlaamse Gemeenschap waarover dit debat handelt, is om drie redenen onaanvaardbaar. Het past niet dat oorlogsslachtoffers en al dan niet vermeende incivieken in welke regeling ook, op gelijke voet worden geplaatst. Het toekennen van 20.000 frank aan bestaansonzekere personen getuigt van wereldvreemdheid. Dit decreet schept een gevaarlijk precedent. Voor het eerst wordt een gemeenschapsaangelegenheid enkel geregeld voor de inwoners van het Nederlandse taalgebied. De Nederlandstalige inwoners van het Brussels Gewest komen hiervoor niet in aanmerking. Zoals bij de stemming van de resolutie van 16 januari zal ik mij vandaag onthouden. Uit de titel en de aanhef van dit voorstel blijkt immers dat sommigen niet willen aanvaarden dat ook de repressie en de epuratie onschuldige slachtoffers heeft gemaakt. Wat vroeger gezegd is door Olivier Maingain en vandaag door Georges Désir stemt niet overeen met wat in dit voorstel van resolutie wordt omschreven. Hugo Schiltz heeft in een interview in "Le Vif l'Express" het volgende gezegd. (Verder in het Frans). "Het probleem is vooral te wijten aan de verblinding: de Franstaligen willen maar niet toegeven dat de Vlaamse collaboratie voor een stuk veroorzaakt werd door het politieke, sociale en culturele onrecht waarvan de Vlamingen indertijd het slachtoffer waren, maar men wil dit per se over dezelfde kam scheren als het afschuwelijke nazisme."

De heer Georges Désir (in het Frans).- De heer Schiltz zegt nog andere zaken in zijn gesprek met Le Vif- L'Express. Hij spreekt nogal losjes over degenen die hij "professionele oudstrijders" noemt, te weten zij die zich wat teveel aan het verleden vastklampen. Zijn weinig eervolle houding op het ogenblik van de Bevrijding indachtig, doet vermoeden dat de heer Schiltz in het bewuste artikel vooral zichzelf bewierookt. Bovendien nodig ik mevrouw Nagy uit om haar oor te luisteren te leggen bij de talrijke nog bestaande oudstrijdersverenigingen. Ze zal kunnen vaststellen dat daar een heel andere toon wordt aangeslaan.

De heer Guy Vanhengel .- Ik heb duidelijk gehoord wat Georges Désir heeft gezegd en ik herhaal dat sommigen niet willen aanvaarden dat ook de repressie en de epuratie onschuldige slachtoffers heeft gemaakt. Dat is de reden waarom ik mij bij de stemming zal onthouden.

De heer Dominiek Lootens-Stael .- Over het decreet dat hier ter discussie staat is al zoveel onzin verkocht dat het nuttig is even te herhalen waarover het gaat. Oorlogs- en repressieslachtoffers die kunnen aantonen dat ze hulpbehoevend zijn kunnen een schamele vergoeding van 20.000 frank per jaar krijgen. Het gaat om maximum 30 slachtoffers van de repressie en de epuratie die door de Belgische Staat in ere zijn hersteld. Louis Davids, hoofdredacteur van het Belgisch- Israëlitisch weekblad, stelt dan ook terecht dat het hier gaat om "veel lawaai om niets". Vlaams Minister-President Van den Brande vraagt dat er 65 inspanningen worden gedaan om het decreet aan de bevolking uit te leggen. Na de massale desinformatiestroom lijkt het erop dat zelfs Walter Vandenbossche dit nog niet begrepen heeft. Het Brussels Gewest stapt nu naar het Arbitragehof omdat de Vlaamse Gemeenschap zijn bevoegdheid te buiten zou zijn gegaan. Dit mist elke grond. Het decreet heeft alleen betrek king op inwoners van het Vlaams Gewest, niet op de Vlaamse inwoners van Brussel en zeker niet op de Franstalige inwoners van het Brussels Gewest of daarbuiten. Het Brussels Gewest is dus geen betrokken partij. Als er al een bevoegdheidsoverschrijding zou zijn, dan zijn alleen het Vlaams Parlement en het federale Parlement, betrokken partijen. Dit beroep zal bijgevolg ongetwijfeld onontbeerlijker worden verklaard. Dit Gewest zou zich beter wat bescheiden opstellen en dankbaar zijn voor het federale miljardenmanna dat door Vlaanderen wordt opgebracht. De politici die deze resolutie hebben opgesteld willen eigenlijk geen gelijk halen bij het Arbitragehof. Hun belangrijkste motief is aan te tonen dat Vlaanderen een land is van nazi's en collaborateurs. Vlaanderen moet dus gestraft worden. Na vijftig jaar is geen verzoening mogelijk. De heren Vandenbossche en Vandenbussche spelen het spel mee van het racistische en fascistische FDF dat Vlaanderen wil demoniseren. De heer Vandenbossche droomt ervan minister te worden in dit Gewest en wil zijn kansen veilig stellen. Vlaams minister Brigitte Grouwels, die zelf komt uit een familie die het slachtoffer was van de collaboratie, stelt dat er veel huichelarij steekt achter het gehuil tegen dit repressiedecreet. Zij betreurt de vulgaire, triviale wijze waarop de Franstalige publieke opinie gedesinformeerd wordt. Na meer dan vijftig jaar is de tijd rijp voor verzoening in België. Het Vlaams Parlement heeft met dit decreet hiertoe een eerste aanzet gegeven. Andere landen zoals Frankrijk, Noorwegen, Nederland en de voormalige Sovjetunie hebben de oorlogsgebeurtenissen uit hun collectief geheugen gewist. Het Vlaams Parlement heeft met dit decreet een poging ondernomen om met het eigen verleden in het reine te komen. Ik wil graag enkele getuigenissen van de repressie aanhalen uit het "Zwartboek der Zwarten" die dit schrijnend illustreren. Hierin is sprake van een vrouw die in verwachting was en in Putte werd aangehouden. Toen zij voelde dat zij haar kind zou verliezen, werd ze niet eens bijgestaan door een vroedvrouw of een arts. Een andere vrouw werd vier keer verkracht.

De Voorzitter .- Mijnheer Lootens, waarom zegt u niets over de gevangenen van de Duitse bezetter?

De heer Dominiek Lootens-Stael .- Mijnheer de voorzitter, als u stellingen wil verdedigen moet u hier het woord komen voeren ( uitroepen en onderbrekingen ).

De Voorzitter (in het Frans).- Het is schandalig wat u zegt. Ga zitten.

De heer Dominiek Lootens-Stael .- Het is grof dat u me onderbreekt. Ik stel vast dat u blijft ontkennen dat er tijdens de repressie verschrikkelijke dingen gebeurd zijn net zoals er in de Eerste en de Tweede wereldoorlog ook verschrikkelijke dingen gebeurd zijn. Zowel mijn vader als mijn grootvader hebben in Duitse gevangenschap gezeten. Dit decreet gaat niet meer over juffrouw Wouters die tengevolge van de repressie gestorven is toen ze zestien was, maar het gaat over diegenen die het geluk hadden deze repressie te overleven. De resolutie is beledigend voor de slachtoffers van de repressie. In 1951 heeft het ACW zich in een nota uitgesproken voor een oplossing. Nadien is Louis Davids het ACW daarin gevolgd, net als de progressieve cultuurfilosoof Ludo Abicht die zich afvroeg of we humaan kunnen zijn tegenover andere gevangenen die hun straf hebben uitgezeten en niet tegenover incivieken.

De heer Michiel Vandenbussche .- U misbruikt Ludo Abicht.

De heer Dominiek Lootens-Stael .- Ik citeer hem. Professor Luc Huyse is hem nadien bijgetreden.
De heer Michiel Vandenbussche .- U misbruikt Luc Huyse.

De heer Dominiek Lootens-Stael .- De heer Defosset heeft op zijn beurt bepleit het repressievraagstuk op te lossen door het te culturaliseren. Nu is het FDF boos omdat Vlaanderen zelf een regeling getroffen heeft. Het Vlaams Blok steunt dit decreet.

De heer Michiel Vandenbussche .- Hypocriet.

De heer Eric van Weddingen (in het Frans).- Ik wens met dit heerschap niet te spreken. Ik wil gewoon laten optekenen dat ik zijn betoog beneden alle peil vind.

De heer Leo Goovaerts .- VLD-leden kunnen vrij hun houding bepalen. Omdat ik zelf een beetje weet wat de oorlog betekend heeft en ook weet wat mijn vader van het decreet zou gevonden hebben, zal ik de resolutie goedkeuren en het verzoek tekenen om het Arbitragehof te vragen dit decreet te vernietigen.

De heer Thierry de Looz-Corswarem (in het Frans).- Ik dacht dat al onze Belgische instellingen ten minste een weinig schaamtegevoel hadden. Een onder hen heeft echter beslist het belastingsgeld van de gemeenschap als beloning voor incivisme te gebruiken, terwijl sommige weerstanders nog op een vergoeding wachten. Het Vlaams Parlement neemt hetwoord democratie in de mond. Het moet echter over een andere democratie gaan dan die welke 2500 jaar geleden in Athene is ontstaan. Het decreet Suykerbuyck bepaalt dat de collaborateurs een vergoeding krijgen van 20.000 frank, vermeerderd met 5.000 frank per persoon ten laste. De oorlogsvrijwilligers krijgen vandaag slechts 1.917 frank per maand; hun weduwen niets. Velen in België moeten zich vandaag afvragen waarom ze zoveel kwellingen en misdaden hebben doorstaan. Zoals Paul- Henry Gendebien zegt: we mogen "oorlogsslachtoffer" en "oud" collaborateur niet met elkaar verwarren. De overheid wil de geschiedenis wissen, waarmee zij grote schade berokkent aan het collectieve geheugen van België. De heer Van Peel, met al zijn incivisme, verklaart nochtans dat diegenen die hebben gecollaboreerd met de bezetter, dit hebben gedaan vanuit ideologische overtuiging of uit idealisme, wat nog erger is. Ik zeg met opzet incivisme, om duidelijk te maken dat men niet alleen in oorlogstijd met collaborateurschap te maken krijgt. Stellen we ons een ogenblik voor dat doctor Féret de indiener van het decreet Suykerbuyck is en dat het FN dit heeft goedgekeurd. Diegenen die zichzelf democraten noemen zouden gezegd hebben: het is logisch dat de bende fascisten en nazi's van het FN zijn incivieke kiezers verdedigt. Nu vervangen we in onze vergelijking het FN door de CVP. Hiermee is alles gezegd; we weten wie de collaborateurs steunt en bevoorrecht. Het voorstel van resolutie waarover sommige leden van deze vergadering zich zozeer over opwinden kant zich enkel tegen de toekenning van een bijkomende bijdrage aan voormalige collaborateurs van het nazi-regime. Deze beperking is symptomatisch voor de gedachtenwereld van de ondertekenaars. Zij vergeten het communisme. Bovendien verdoezelt deze resolutie, als bij toeval, het beledigende karakter van het decreet Suykerbuyck. Om ondertekend te kunnen worden door twee Vlaamse verkozenen die zichzelf democraten noemen, moest deze resolutie in werkelijkheid zodanig aangepast worden dat ze eigenlijk bijna elke betekenis verloren heeft. Ze werd volledig uitgehold. Het FN zou zich dan ook moeten onthouden bij de stemming. Maar het zal niet in die val trappen. Het FN zal de patriotten altijd steunen, evenals alle acties die ondernomen worden om dergelijke duivelse decreten te kelderen. Het FN eist dat aan de CVP, maar ook aan haar medeplichtigen, een zware financiële boete wordt opgelegd. Zij hebben immers bewezen dat ze de mensenrechten niet respecteren. Het FN is blij dat het, temidden van die modderpoel, met geheven hoofd kan blijven. Wij zijn bereid tot vergeving, maar kunnen het onvergetelijke niet vergeten, te weten dat alle partijen van de verschillende meerderheden die op nationaal vlak aan de macht zijn of waren, zich gecompromitteerd hebben omdat ze reeds een veertigtal jaar de materiële toestand van vele voormalige collaborateurs regelen. Dit met de goedkeuring van alle Franstalige partijen, en terwijl deze gevallen door de OCMW's hadden kunnen opgelost worden. Het FN zal nooit kunnen vergeten dat de voltallige Vlaamse executieve, met inbegrip van de vertegenwoordigers van de SP, het schandelijke decreet heeft goedgekeurd. Het FN vergeet ook de fascist De Man niet die, als vooruitstrevend mens, de afschaffing van het parlementair systeem voorstond en de invoering van een eenheidspartij. De politieke erfgenamen van de verader De Man hebben niet het recht om ons de les te spellen over democratie en om moord en brand te schreeuwen over dit verderfelijk decreet. Ondanks het geuite voorbehoud, zal het FN, hoewel het hierover niet is geraadpleegd, de resolutie steunen.

De heer André Drouart (in het Frans).- Na het betoog van het Vlaams Blok lijkt het mij belangrijk het gevoel van de families van de slachtoffers van de nazi-wreedheid in herinnering te brengen. Ik kan ervan getuigen : mijn grootvader werd immers door de nazi's onthoofd, louter en alleen omdat hij elke week een vijftiental "La Libre Belgique" heeft verdeeld. De aankondiging van het decreet is eerst voor pijn en smart gezorgd, kwam daarna over als een kaakslag en deed een waar gevoel van revolte ontstaan.
Alle personen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de strijd tegen het nazisme het leven lieten, zullen dan de goedkeuring van dit decreet een tweede keer sterven, wat wij niet kunnen aanvaarden ( applaus ).

De heer Roland Frippiat (in het Frans). - Toen ik de verklaringen las van de heer Herman Suykerbuyck in 'Le Soir' van 12 juni 1998, was ik diep geschokt door zijn redenering, die mij overdreven naïef leek. Volgens hem waren er mensen die destijds voor de vijand, hebben gewerkt, om hun kost te verdienen. Met een dergelijke redenering mogen de collaborateurs die hun vaderland hebben verraden, nu een gerust geweten hebben door te beweren dat zij ook collaboreerden om hun kost te verdienen. Onderzoekingen hebben aangetoond dat er in het noordelijk landsgedeelte niet minder dan 53,31 % van de dossiers moesten worden behandeld; 27,48 % had betrekking op Wallonië, 14,68 % op gevallen in Brussel en 4,51 % betrof de Oostkantons. De sociaal-democratische partij is van mening dat het ondenkbaar is dat alle Belgen, wie zij ook zijn, die in de oorlog hun vaderland hebben verraden door met de vijand te collaboreren, het recht hebben te worden vergoed voor oorlogsleed, als slachtoffers van de repressie. Waarom geen medaille omdat ze het kamp van de nazi's hebben gekozen ? De goedkeuring van dit decreet-Suykerbuyck is een regelrechte kaakslag voor onze weerstanders, voor al degenen die het nazisme hebben bestreden, al degenen die voor onze vrijheid zijn gestorven, zonder de gedeporteerden te vergeten een wrede dood zijn gestorven. De sociaal-democratische partij zal ontegensprekelijk voor de vernietiging van het decreet-Suykerbuyck stemmen.

De bespreking is gesloten.
- De overwegingen en het dispositief van het voorstel van resolutie worden zonder opmerking aangenomen.
- Over het geheel zal later worden gestemd.

Terug naar tof.at.tf