betogingHalle

verderterug

Een vergeten aanvulling van schoolse geschiedenis.
Tijdsdocumenten, documentatie voor alle gezindheden.

rommelpot1
Oorspronkelijke teksten en tekeningen uit Rommelpot,
een verdwenen omstreden deels satirisch tijdschrift uit de naoorlogse jaren.




De geschiedenis. Hij herhaalt zich, hij herhaalt zich niet, hij herhaalt zich, hij herhaalt...

Voor sommige lezers van De Standaard heeft hun krant zich een ander gezicht opgezet. Zij voelen zich door hun dagblad verloochend verlaten en verraden. Onterecht. Blad en papier waait makkelijk mee, mee met de woeiende wind. Ook De Standaard, al van toen het nog een groen blaadje was.

Ten minste als we de rommelpotters in de « Rommelpot van Zaterdag 25 Juni 1949 » mogen betrouwen.

Hun oordeel over de verovering van een partij (in voorliggend geval de grote CVP/PSC door Vlaamsgezinden) laat zich overdrachtelijk toetsen :
Flaminganten als Valkeniers en C° maakten van de Liberalen een partij van inderdaad Vlaamse vrijheidsstrijders.
Met Kwikkie en de Krunkel dreigt de VLD zelfs haar laatste eerbiedwaardig interlocken hemdje af te werpen.
Mannen als Sauwens smeden de CD&V weer opnieuw en weeral om tot Vlaamse speerpuntpartij.
En lestens bestens : Dankzij de stoerste denkers van Spirit weet de nederlandstalige Arbeiderspartij (met kleine a !) voortaan welke rechte koers ze ongetwijfeld moet blijven aanhouden.

Geschiedenis herhaalt zich, herhaaldelijk. Of niet ?




Feiten en Beschouwingen...

NOTA VAN DE REDACTIE.
We ontvingen onderstaande spontane reactie van EEN ZEER VOORAANSTAANDE Vlaming. Er zijn echter bijzondere redenen waarom we deze. naam niet aan de lezers bekend maken. We kunnen echter verzekeren aan de redacteur van de Standaardse FEITEN EN BESCHOUWINGEN, dat deze niet van dezelfde aard zijn, als deze waarom we zijn naam niet onder de grote menigte brengen. We voelen vaak de vingeren, jeuken om die Standaardse redacteur eens in zijn hemd te zetten. Wellicht speculeert hij op ons gekend fair-play om, in de huidige omstandigheden, bepaalde namen niet te vernoemen. Hij moge echter weten dat er een grens is. Wenst hij op een bepaald ogenblik een open brief aan zijn adres te krijgen, dan kunnen we hem bij voorbaat verzekeren dat hij «zeer» zal doen.

Onze redactionele reactie op het Standaardse knechtenproza beperken we hierbij. De Stan daardse redacteur kan het stellen met de spontane reactie van onze inzender. We sparen hem nog de extra hartepijn die deze reactie aan die Standaardse knecht berokkenen zou als hij mocht vernemen uit welke pen deze voortkomt.

Wij, Rommelpotse redactie, hebben nog tijd ! De FEITEN zullen ons in het gelijk stellen. Onze BESCHOUWINGEN zullen dan naderhand volgen.


Tegenstanders zijn niet en hoeven ook niet mals te zijn voor elkander. De strijd eist dat zij elkander trachten uit de weg te ruimen. Zij slaan elkander zo hard zij kunnen. Zij zijn onverzoenlijk, zelfs onbarmhartig. En toch kunnen zij elkander eerbiedigen en waarderen. Dat verschijnsel is in de militaire geschiedenis evenals in de sport trouwens, wel gekend. Een tegenstander die overtuigd is van zijn recht en een eerlijke strijd voert, dwingt eerbied af.

Het is ons niet gegund deze gevoelens te kennen ten overstaan van sommige onzer tegenstanders.

HET BLAD DAT « VERANDERD » IS.

Wij denken hierbij aan DE STANDAARD. Van dat blad zal niemand kunnen zeggen dat het een eerlijke strijd voert. Toen het verscheen dachten allen in Vlaanderen die er aanstonds naar grepen, dat DE STANDAARD het blad van de Vlaamse oppositie zou zijn. In de eerste maanden beantwoordde het aan die geest. Een jaar geleden ongeveer begon het stilaan de oppositionele houding te verwarren met de belangen van de CVP . Zij die klaar zagen begonnen te vrezen dat het blad wel eens de oppositionele richting in Vlaanderen de rug zou kunnen toekeren.

Nu is het gebeurd, beslist en voorgoed. DE STANDAARD poogt niet meer de Vlaamse oppositie te misleiden. Hij neemt stelling tégen de Vlaamse oppositie.

Onze andere tegenstanders, zij die wij sedert altijd op onze weg vinden en die zo overtuigd zijn als wij het zelf zijn, kunnen wij nog een zekere achting toedragen. Tegenstanders als die van DE STANDAARD kunnen wij alleen misprijzen.

EEN OPSTELLER VAN DAT BLAD.

Er is in dat blad een man die over « Feiten en beschouwingen » handelt. Hij vloog nooit zeer hoog. Nu vliegt hij niet meer. Hij sluipt. Of hij meent wat bij schrijft of niet, zullen wij in het midden laten. Hij moet maar zelf uitmaken of hij nu eigenlijk aartsdom of aartslaag is, of tevens aartsdom en aartslaag.

Wij zouden het artikel dat die man in «zijn» blad liet verschijnen op 18 dezer, integraal moeten overnemen en er regel na regel, van behandelen.

Wij zullen thans alleen de hoofdzaak ter hand nemen. De rest bewaren wij zorgvuldig. De auteur zal er rekenschap voor geven, later.

EEN «WERK VAN DUUR» VOOR DE VLAAMSGEZINDEN.

Hij heeft iets gevonden dat hij voorstelt als de grote taak van de Vlaamse Beweging in die komende jaren. Hij «roept op » zowaar «alle Vlaamsvoelenden» en voor een «werk van duur» : de verovering van de grote partij. De grote partij dat is de CVP natuurlijk. Dat veroveringswerk is « minder spectaculair dan het oprichten van een scheurpartij »... Van die verovering is te verwachten dat de «verruiming iets anders wordt dan een verkiezingsbelofte » zegt hij argeloos en hij voegt er aan toe dat het «groeperen van alle Vlaamsgezinden binnen de eenheidspartij... de zekerheid geeft van de Vlaamse overwinning». Terloops geeft hij toe dat er franskiljons in de CVP zitten en dat die «krachten... halsstarrig gekant staan tegen de verruiming... en zich zullen inspannen om ze ongedaan te maken. »

Maar dat verhindert hen niet met robuuste domheid - ten ware het cynische huichelarij ware - zijn wonderbaar recept aan te prijzen : de verovering van de grote partij door de Vlaamsgezinden.

« VERRUIMING » EN «VEROVERING ».

Die verovering is begonnen met de « verruiming » die - misschien... - Victor Leemans en Ministers een zetel in het Parlement zal bezorgen. Maar wie « verovert » hier ? Veroverden Leemans en Custers, of worden zij veroverd ?

Binnen enkele dagen zullen wij weten of zij werkelijk hun zetel zullen hebben. Binnen enkele maanden zullen wij met de dwingende kracht van de evidentie, kunnen vaststellen wie eigenlijk «veroverd» werd .

Diegenen die de geschiedenis van onze grote politieke partijen kennen, hoeven niet te wachten tot die maanden verstreken zijn. Zij kunnen zich wagen aan een voorspelling zonder hierbij gevaar te lopen zich te vergissen. Zij weten dat de Heren Leemans en Custers voortaan deel uitmaken van een partij waarvan zij in de toekomst, de politiek zullen te verdedigen hebben.

Zij weten dat beide Heren wel Vlaamsgezinden zullen blijven, maar dan toch steeds rekening zullen moeten houden met hetgeen de Heer Buset de «lijn van de partij» noemt.

Uit de Rommelpot van Zaterdag 25 Juni 1949.

hanekot.gif



verderterug

Terug naar tof.at.tf

betogingHalle