Wie is wie

Herman Dewit - Rosita Tahon


Herman Dewit ^

* 10 september 1946
* Studies: plastische kunten (schilderkunst) St. Lucas Brussel
* Echtgenote: Rosita Tahon, gehuwd op 13 september 1969
* Kinderen: Anneleen Dewit (15.06.70) & Roeland Dewit (28.10.76)

Herman Dewit noteerde sinds 1967 volksliederen en- melodieën en verzamelde de typische inheemse volksinstrumenten die tot ons volkskundig cultureel erfgoed behoorden.

Deze instrumenten bouwde hij na zodat men na tientallen jaren van stilte opnieuw in vlaanderen doedelzak, draailier, hommel, eenhandsfluit, klompviool... kon horen en zien.

Dit was de aanleiding tot het ontstaan van 't Kliekske in 1968. Samen met zijn vrouw Rosita Tahon, schoonbroer Oswald Tahon en Frans Lots -in 1970 vervangen door Wilfrid Moonen- gaven zij met dit kwartet enkele (duizenden) concerten in alle mogelijke zalen en plaatsen.
Sinds juli 1970 werd hij beroepsartiest. Een kinderdroom was vervuld, het 'kunnen leven' van zijn 'kunsten'.

Herman maakte verschillende muziekprogramma's voor schoolradio en- televisie en voor Radio 3, de latere Klara zender.

Hij begint ook zijn opgedane muzikale kennis door te spelen naar jongeren en alle mogelijk geïnteresseerden die van heinde en ver de wekelijkse cursussen in het instrumentenbouwatelier komen volgen. sinds 1978 organiseert hij jaarlijkse stages voor volksmuziek en instrumentenbouw. Deze stages kenden zo'n succes dat ze aanleiding gaven tot het stichten van de Volksmuziekgilde/Volksmuziekfederatie, later Muziekmozaïek genoemd.

Buiten de 10 LP's en 7 cd's die hij met 't Kliekske maakte, werkte Herman mee aan diverse publicaties over volksmuziek en publiceerde enkele toonaangevende werken over instrmentenbouw.

Hij is tevens een veelgevraagd gastdocent voor heel wat normaalscholen en verzorgt sinds enkele jaren samen met zijn vrouw Rosita veel initiatieconcerten voor kinderen en jongeren.

Een ander succesvol initiatief waren de huifkartochten in het Pajottenland waar het echtpaar hun publiek 's morgens thuis met muziek begroette voordat ze met paard en kar het Pajottenland gingen ontdekken.

In 1992 begint Herman samen met een stel enthousiatelingen een replica van een traditioneel schip te bouwen, een zogehete Blankenbergse scute.

Eind juni 1996 wordt het ontmoetingscentrum De Cam in Gooik geopend waar de unieke verzameling van 350 oude Vlaamse volksinstrumenten een definitief onderkomen vindt in een heus museum. Samen met hun authentieke café-en volskspelen wordt dit een levendig trefpunt voor wie geïnteresserd is in onze volkscultuur.

In 1995 wordt hij met 't Kliekske uitgeroepen tot cultureel Ambassadeur van Vlaanderen, de 1ste volksmuziekgroep die deze eretitel in ontvangst mocht nemen.

Rosita Tahon ^

* 26 april 1948
Het gezin Tahon, 8 kinderen, leefde in het dorpje Elverdinge enkele kilometers ten noordoosten van Poperinge. In januari 1956 ging de familie zich in het Buizingen vestigen.

Dat kleine Rosita het grootste deel van haar leven langs muzikale paden zou wandelen lag niet voor de hand want Rosita verkoos de lichamelijke boven de muzikale expressie. Het turnen werd een levensdoel, een passie. Niemand verbaasde zich erover dat Rosita, samen met twee andere vriendinnen naar Parnas toog met de bedoeling zich te laten opleiden tot leerkrachten lichamelijke opvoeding. Dat lichamelijk opvoeden bleek geen enkel probleem te zijn, maar er waren ook nog vakken zoals fysica en dat was er te veel aan.

'Volksdansen is ook turnen', dacht Rosita en zij werd meteen een fanatiek dansend lid van de volksdansgroep Vreugd waar haar kersverse lief zich als grote roerganger had aangediend. Er ging voor haar een wereld open. Waarschijnlijk moet het al die jaren ook bij haar wel onbewust hebben geleefd die passie voor volkse gebruiken, muziek en dans, anders zou ze er zich niet zo meteen hebben laten in meevoeren.

Toen begonnen voor haar en voor Herman de avontuurlijke jaren. Het liet zich toen al raden dat Rosita met haar Herman geen rustig leventje zou leiden. Zonder het goed te beseffen zaten zij midden in het Kliekske-avontuur. Tussendoor vonden zij in dat voor hen zo bijzondere jaar '69 nog de tijd om te trouwen.

Naarmate 't Kliekske belangrijker werd in hun leven, ging Rosita zich meer toeleggen op de muziek. Op het podium was zij niet het meisje dat enkel op de trommel slaat en af en toe ook een liedje mag zingen. De selfmade woman leerde draailier, viool, hommel en harmonika spelen en vindt moeiteloos op elk melodietje een tweede stem.

Uit : Kwarteeuw Kliekske (door Jan Heyvaert en Walter Evenepoel)