for guitar
"Tea Time" is my first book written for the amateur guitar player. The titles are based on different sorts of tea, the place where they come from or the manner how they were cultivated. The compositions in the beginning are suitable for guitarists who play at least 1 or 2 years. The other pieces are accessible when you play 3 to 4 years.
" Die Ausgaben finde ich fabelhaft!!
Ihre beiden Sammlungen enthalten eine Fülle gemäßigter zeitgenössischer Musik mit dem Wissen um die Applikatur der Gitarre - : Eine seltene Kombination.
Best greetings
Yours Konrad Ragossnig "
- titles : see below > audio
- Length : ca 7'30"
- Editor : www.metropolis-music.com
Yunnan, 0'58" (1.1 Mb) mp3
Yasmin, 1'08" (1.3 Mb) mp3
Melisse, 0'55" (1 Mb) mp3
Pecco, 1'23" (1.5 Mb) mp3
Mélange, 0'42" (823 Kb) mp3
Earl Grey, 1'09" (1.3 Mb) mp3
Ceylon, 1'26" (1.6 Mb mp3
score
Tea Time
door : Hein Sanderink
Het in deze aflevering van El Maestro afgedrukte werkje Yunnan komt uit de bundel Tea Time van gitarist/componist Boudewijn Cox. Samen met het interview completeert een korte bespreking van de bundel het beeld van onze Belgische collega.
De delen van de bundel Tea Time hebben de namen van theesoorten meegekregen: Yunnan, Melisse, Yasmin, Pecco, Mélange, Earl Grey en Ceylon. Net als bij de diverse theesoorten zijn de delen heel verschillend, maar hebben ze ook veel gemeen.
Door deze onderlinge samenhang, met een prettige afwisseling van tempi en toonsoorten, zou de bundel mijns inziens heel goed als suite uitgevoerd kunnen worden. Aan de volgorde hoeft niets veranderd te worden.
In muzikaal opzicht kunnen de deeltjes worden getypeerd als uitgesproken melodieuze stukjes, ondersteund door een baslijn en vulstemmen. De melodie wordt echter regelmatig onderbroken door akkoordpassages, waar de gitarist kan baden in zijn gitaarklank. De harmonieën zijn soms apart, net even anders, maar de gemiddelde gitaarleerling zal er niet van schrikken. De vormen zijn helder en ook de vloeiende overgangen tussen de zinsdelen verraden de hand van de vakman. De tempi worden aangeduid met Italiaanse termen, vergezeld door een goed gekozen en goed realiseerbaar metronoomgetal. In het deeltje Earl Grey, waar het melancholico karakter mooi tot zijn recht komt in een M.M.=92 voor de achtste noot, wordt het tempo abusievelijk als M.M.=92 voor de kwartnoot aangeduid. Een klein smetje op een overigens keurig verzorgde uitgave.
In technisch opzicht zijn de deeltjes van vrijwel gelijk niveau. De waardering van de moeilijkheidsgraad zal echter sterk afhangen van de manier waarop de techniek van de leerling is gevormd. De gitaardocent Boudewijn Cox bouwt de techniek van zijn leerlingen op volgens de principes uit de gitaarmethode van Sagreras. Dat is o.a. te merken aan de aandacht die het melodiespel krijgt. De melodielijn wordt consequent apoyando gespeeld, de overige stemmen tirando. De rechterhand vingerzettting is minutieus uitgewerkt. Door inschakeling van de a-vinger worden vingerkruisingen voorkomen. Door de gekozen toonsoorten en schrijfwijze blijven de stemvoeringsproblemen beperkt. Mélange, dat in D majeur staat, verdient wel enige extra aandacht, omdat de veelvuldig gebruikte basnoten d, A, E, de harmonie kunnen vertroebelen. Door de basnoten consequent op de derde tel af te dempen, kan dit probleem eenvoudig worden opgelost.
Samenvattend kan gesteld worden dat de bundel Tea Time een pareltje vormt binnen het repertoire van de amateurgitarist. De afwisseling van de delen, het melodieuze karakter en de bijzondere harmonieën maken het geheel tot een niet alledaags kwaliteitsproduct. Zoiets als het verschil tussen een gewoon kopje thee en een 'high tea'.
El Maestro - Nieuwsbulletin nr. 28 jaargang 11, mei 2004
------------------