boudewijn cox
Boudewijn Cox

c o m p o s i t i e s

Voyelles (1999)

voor 16-stemmig koor a cappella

Ik schreef Voyelles in 1999 voor 16-stemmig koor a cappella. Met opzet 16-stemmig om een zo gediferentieerd mogelijke stemvoering te bekomen zonder eenheid te verliezen.
De compositie is gebaseerd op het bekende gedicht van Arthur Rimbaud, “Voyelles”. Om door te kunnen dringen in de muziek inherent aan het gedicht en achter de originele klank van de woorden te komen, gebruikte ik enkel de klinkers. Op deze manier creëerde ik een sterke klankmatige eenheid tussen de verschillende stemmen en, omwille van de moderne schrijfwijze die minder gebruikelijk is in koormuziek, ook eenheid tussen de musici en de zin van hun partij.

Tekst is – net als communicatie tussen mensen - vaak ook misleidend en we weten allemaal dat de enige universele verstaanbare communicatie in de kunst een muzikale is. Veel kunstenaars in de theaterwereld en dichters bevestigen dat de muzikale communicatie er een is van het hoogste niveau. En dat is een tweede reden waarom ik de tekst nog verder veranderde in geluid. Geluid gebruikt als een altijd veranderende orkestrale kleur als mogelijke interpretatie van het originele gedicht. Bovendien, de titel geeft reeds aanleiding genoeg...

 specifiek
  • 4 sopranen, 4 mezzo-sopranen, 4 tenoren, 4 bassen koor a cappella
  • lengte : ca 6'00"
  • Partituur verkrijgbaar via : www.cebedem.be
audio

score

Tekst

VOYELLES

A noir, E blanc, I rouge, U vert, O blue : voyelles,
Je dirai quelque jour vos naissances latentes :
A, noir corset velu des mouches éclatantes
Qui bombinent autour des puanteurs cruelles,

Golfes d’ombres; E, candeurs des vapeurs et des tentes,
Lances des glaciers fiers, rois blancs, frissons d’ombelles;
I, pourpres, sang craché, rire des lèvres belles
Dans la colère ou les ivresses pénitentes;

U, cycles, vibrements divins des mers virides,
Paix des pâtis semés d’animaux, paix des rides
Que l’alchimie imprime aux grands fronts studieux;

O, suprême Clairon plein des strideurs étranges,
Silences traversés des Mondes et des Anges:
- O l’Oméga, rayon violet de Ses Yeux!


Arthur Rimbaud