---------------------
Granaat 6/3/4
-------------
ik heb mijn zwart pak aangetrokken,
een bruiloftsgast in vol ornaat,
een bleke bruid wist mij te lokken
met felle lippen van granaat.

ik vroeg : hoe heet jouw echtgenoot?
zij zei : "'k ga trouwen met de dood.
de dood is trouw, berekenbaar,
hij laat me nooit alleen,

hij is niet enkel bij de baar,
van mijn gezucht mist hij niet één.

hij is mijn eerste toeverlaat,
dus voor hem verf ik mij granaat,

want als de liefde is de dood,
mijn dichtste, diepste echtgenoot."
----------------------------
Granaat 6/3/4 versie 2
-------------
ik heb mijn zwart pak aangetrokken,
-een bruiloftsgast in vol ornaat,-

een bleke bruid wist mij te lokken
met felle lippen van granaat.

ik vroeg : "hoe heet jouw echtgenoot?"
zij zei : "'k ga trouwen met de dood.

de dood is trouw, berekenbaar,
hij is niet enkel bij de baar,

hij laat me nooit of nooit alleen,
en van mijn zuchten mist hij geen.

hij is mijn eerste toeverlaat,
dus voor hem verf ik mij granaat,

want als de liefde is de dood,
mijn tomeloze echtgenoot."
---------------------------------------

moeders ogen na vergeefse operatie

I.

Twee heren met een verrekijker
beobachten het Landschaft schön
en ik zie met mijn nieuwe bril
de berkenstammen vlammen, rijker
dan toen ik met jou wandelde
en jij me wees op 't spel van 't licht.
Nu kan jij met de beste wil
ter wereld geen handbreed meer zien
dan met de ogen van de hoge-
re machten die ik langzaam dien,
gewiß an jedem neuen Tag.

II.

Mijn moederke, je lijdt geen pijn
meer waar je bent daar in den hoge,
artrose en ontkalkte botten,
zij deren jou geen zier meer nu.
't Is waar, de verre lentedeun
hoor je niet meer met eigen oren,
je leeslamp is nu nutteloos,
geen stijlfiguur kan je bekoren.
Maar kijk en zie dit kloppend hart,
het blijft je helemaal behoren,
Von guten Mächten ganz geborgen.

Aachen 15/4/4
---------------------------------

Moederdag
---------
dag moeder,
hoor je me?
meiklokjes voor jou,
zie je ze?

er is geen leven
na de dood,
zegt mijn zoon.
wijs hem terecht.

ik wil nog naar 
je graf.
misschien
is het leeg

en sta jij er
in wit gewaad
naast te lachen?
moeder dag,

zeg ik,
en kijk verwonderd
naar de wonden
die je handen

niet ontsieren,
zoen je hand
hoofs en teder.
dag moeder.

stil ga ik
huiswaarts,
vertel het
niemand.

de pinte 10/5/4