in elke vrouw woont een stukje man
zoals een vrouw in een man huizen kan
hij in mij
hijinmij spreekt manifeste taal
lacht altijd en nooit
zegt alles en niets
geen schizofreen signaal
maar de insider
viriel ingelijfd
op het achterste van mijn tong
diep van toon loopt hij rondjes
in het ruim van mijn borst
beducht voor elk gerucht
ketst hij geklets
als slagvaardige roeispanen
in open zee weg, weg, weg
hijinmij is geen aarzeling
maar een kordaat gebaar
mijn rechterhand, mijn mannelijk kant
die als ik dwaal een gedachtebos plant
waarin hij zich strekt tussen
het staande bruin van bomen
onder het gewei lig ik erbij
en in het duister is uittreden innemend
een lantaarn gooit zijn schaduw
aan mijn voeten
ik betrap hem niet
want lef pleegt geen roofbouw
hijinmij scherpt het besef:
ik ben vrouw
© Marleen De Smet
|
|