het verleden slaapt niet
maar herinnert ons tijdloos
aan het gebeurde
badend in gebeden
Onze Lieve Vrouw van Rust
Wees gegroet.
door een waas verdriet en
met vogelzang beklede kweellust
ben jij het toonbeeld van alle lijden.
Devoot in de boog van de bocht
troost jouw beeltenis met dorpse rust.
De witte muren,
beschut door het grage groen,
stutten wat geschiedde.
De oude grond draagt sporen
van toen en nu, van komen en gaan
van vlegels en vromen.
Elk misnoegen door jouw mildheid gelaafd
heelt wat beweegt in hoofd en hart.
Jij bent de Moeder van verlichting
en de wind die tranen verjaagt
van het wanhopig gezicht
met jouw glans naar de hemel gericht.
© Marleen De Smet
|
|