Lierde onder de pen


KERSTMIS OP DE SOFA


Sinds ze daar in Kopenhagen de klimaatconferentie hebben gehouden is de wereldbol precies nog sneller gaan draaien en komt het einde van het jaar zeer dichtbij.
Ja, zelfs de kerstmarkt in Deftinge is al verleden tijd.
In grootte niet te vergelijken met de markten in Brussel of Antwerpen maar de sfeer en de gezelligheid was er zeker aanwezig.
Ik stel me zelfs de vraag of ze de kerstmarkt niet speciaal op de verkiezingsdag van de voorzitter van de VLD hebben laten vallen want aan het kraam van “de blauge” was er daar wreed veel ambiance.
De glühwein liep er vlot binnen en als er tien man aan het feesten waren dan wil dat ook zeggen dat ne mens tien keer moest drinken.
Jawadde zeg, na zeven glazen dampende wijn was ik de eerste koude vergeten en moest ik nog op zoek gaan naar het kraam van het spelleke van Lierde.
Twee kramen verder zaten die mannen ingeduffeld kaarten te verkopen en ik was juist op tijd om te horen dat de laatste dag al uitverkocht was.
Maar allé gelukkig waren er nog andere dagen dat de poppen ten tonele kwamen en kocht ik mij twee kaarten om zeker te zijn indien ik er één zou verliezen tegen de 30ste januari.
Die mannen van ’t spelleke hadden zich in feite goed voorzien want elke voorbijganger kreeg een bruin doosje met de afbeelding op van “Tiste” en “Fluite” op en het zou pas thuis zijn dat ik de inhoud zou ontdekken.
Ja, ’t was lang geleden dat ik zo nog eens tussen het volk kwam en wie ik daar ook tegenkwam was zuster Jeannine.
Met haar heb ik steeds een rustige babbel en wandel ik door de herinneringen van vroeger.
Het zijn van die momenten waar mijn vingers de pen ter zijde leggen om in woord en gedachten door de realiteit van het leven te stappen.
Ik herinner mij nog zeer goed de weinige keren dat ik in het klooster op bezoek ging en er de rust tegenkwam.
De rust die de mens soms nodig heeft om na te denken en alles op een rijtje te zetten.
Maar bon, onze gesprekken op de kerstmarkt gingen over de dagelijkse zaken, over de dood en het leven, over de kapel in “Mollierde” en over de mensen die ons omringen
Ja, en eens zuster Jeannine was vertrokken bevond ik mij terug tussen de mens in het feestgedruis en besloot ik maar om ook stilletjes huiswaarts te keren.
Op weg naar huis zat ik zo de kerstmarkt van Lierde te vergelijken in mijn gedachten en ’t is waar dat het hier veel kleiner is.
We hebben geen ijsbaan (nog niet) of ’t zou moeten zijn dat de watermolenbeek toevriest en er staan ook geen 25 kramen met frieten en hamburgers.
Eén van mijn collega’s was naar zo’n grote kerstmarkt geweest en hij wist mij te vertellen dat er daar zelfs een reuzenrad was.
Awel ge gaat mij niet geloven maar wat spring er daar uit de beek op weg naar huis…juist, een reuzenrat!
Jawadde zeg, ’t was precies een groot konijn maar dan met een andere staart ppfff.
Ik kan u verzekeren dat het wreed verschieten is want met een paar glühweins op ziet ge ze niet alleen twee keer maar ook veel groter.
Voila, we moeten dus niet onderdoen voor Brussel of Antwerpen want ook Lierde heeft zijn reuzenrat.
Terug thuis vond ik in het bruine doosje van het spelleke van Lierde een paar witte tabletten en ik dacht dat het iets was van den apotheker tegen de hoofdpijn en dus had ik er zo twee in een glas water opgelost.
Jawadde zeg, azo schuimen dat het deed, de muntsmaak was wel goed maar ’t plakte wreed in mijne mond.
Ondertussen naderen ook de feestdagen met rasse schreden en juist nu komt mijne kleine mij vertellen dat hij de feestdagen bij zijn lief wil doorbrengen.
-Euh…jamaar wacht ne keer wat gaat ge dan doen met kerstmis?
-Awel pa ik ben door mijn lief haar ouders uitgenodigd om mee te gaan naar Frankrijk.
-Wablieft…naar Frankrijk, ge kakt er ook nog niet naast gij!
-Ja,ge moet nog juist naar de gemeente gaan achter een papier zodat ik de grens over mag als minderjarige.
Lap zeg, kon ik tijdens de week ook nog eens naar het gemeentehuis en ook daar was het al een tijdje dat ze mij nog gezien hadden.
Op de parking was het mij al opgevallen dat de fonteinen die het bewonersaantal aangaven voor de verschillende dorpen veel minder hoog spoten wat waarschijnlijk wou zeggen dat er veel in het buitenland zaten en nu mijne kleine ook naar Frankrijk ging mochten ze die kraan van Deftinge ook een paar druppels minder hard zetten.
-Dag madam, ik kom achter een papier voor mijne kleine.
-Welk papier chauffeurke?
-Euh…awel een papier waar opstaat dat de gemeente akkoord is met mijn akkoord om mijne kleine de grens over te zetten met de feestdagen.
-Ha ja…kan u mij de namen geven met wie hij vertrekt?
-Euh…oei, den “blackie” en “minou” zullen erbij zijn.
-Noemen die ouders zo?
-Ha, haar ouders, nee nee dat is de hond en de kat want de naam van haar ouders ken ik niet ik zal rap eens naar mijne kleine bellen.
Na een telefoontje kon ik eindelijk de namen doorgeven en met de identiteitskaart en een paar stempels kon mijne kleine zijn vakantie in het buitenland doorbrengen.
Ik moet zeggen dat het blijkbaar veel gemakkelijker is om zonder papieren het land binnen te komen dan zonder papieren van hier naar het buitenland te gaan.
Ja, er zal een bord minder staan met kerst en waarschijnlijk zal ik nu voor mijn lief en mij toch genoeg hebben met mijn twee overreden konijnen.
Voor de rest zal het een kerst zijn zoals alle anderen, toen ik een paar jaar geleden een peignoir onder de kerstboom vond trek ik die dus ook aan op kerst.
Veel gemakkelijker om mee aan tafel te zitten omdat uwe plastrong dan niet rond uwe nek spant en ge moet ook uwe broeksriem niet meer losmaken na de hoofdschotel.
Na het tafelgebeuren ploffen we ons meestal in de zetel en kijken we naar het jaaroverzicht of één of andere herhaling op tv.
De laatste die wakker blijft maakt dan de andere wakker rond middernacht om de poolster te volgen naar “bedlehem” waar we nog even voor os en ezel spelen om ons op te warmen.
Ik wil dan ook in de eerste plaats ieder van u zalige en sfeervolle kerstdagen wensen.


Groeten chauffeurke










Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online