Lierde onder de pen

Verleden week begon ik plots te hoesten met een Mexicaans accent en mijn lief had mij al verwittigd dat ik met mijn microben niet moest afkomen.
Ja, de gazetten hadden het ook aangekondigd dat de Mexicaanse griep ook naar onze contreien zou afzakken en hadden ons hier de schrik op ons lijf gejaagd.
Ik lag al te bibberen zonder dat ik echt ziek was en had mij dus voorgenomen van alle voorzorgsmaatregelen in acht te nemen.
Volgens de gazet was het beter van geen hand meer te geven om iemand te groeten en dus gaf ik mijne chef de eerste dag ne kus en dienen mens was daar wreed van verschoten.
Maar blijkbaar mocht kussen ook al niet en dus was het plots gedaan met de mens te groeten en kwam ik daar volgens mij zeer onbeleefd over.
Met een lijst van risicovolle opsommingen begaf ik mij door het dagelijkse leven en men moest vooral zo weinig mogelijk contact hebben en zo weinig mogelijk zaken aanraken of men moest direct zijn handen wassen.
Op het werk hadden ze in de toiletten speciale flesjes met ontsmettingsmiddel gezet en dus ging ik mijn handen wassen telkens ik iets aanraakte.
Ge moet dan wel de deurklink met uw ellebogen openen bij het buitengaan of anders kunt ge herbeginnen want ge weet nooit wie er voor u is buitengegaan hé.
Op zeker moment las ik zelfs dat men in risicogebieden zelfs beter een mondmasker droeg en dus stapte ik maar de apotheek binnen achter een mondmasker.
Aan elk oor een rekker met voor de mond een wit stoffen doekje dat dienst doet als mondmasker.
Ik moet wel zeggen dat het wreed moeilijk is om daar mee te eten en eens de maaltijd binnen is wacht ge nog best voor je het doekje aan uw oren bind.
Ja; stel dat ge juist spinazie gegeten hebt en daar plots moet niezen dan is het ook best dat je het mondmasker niet aan hebt.
Plaatsen waar veel volk aanwezig is moest men ook mijden en dat is op sommige momenten zeer moeilijk op te volgen.
Allé, die mannen die ik vervoer moeten hun af en toe eens laten zien zodat de kiezer hun gezicht niet vergeet voor de komende verkiezingen en dus lopen ze daar tussen een massa volk de handjes te schudden van de mannen en alle vrouwen die een partijkaart hebben krijgen een kus.
Als ze dan terug in de wagen stappen krioelt het vaak van de microben allerhande en vliegen de virussen met zwermen rond mijn oren.
Ja, als ik goed nadenk behoor ik dus bij de risicogroep die kans maakt om vlugger het griepvirus te krijgen en dus waren echte maatregelen nodig.
Maar alles viel in zijn plooi want een paar dagen geleden kreeg ik van mijn werkgever een brief waarin vermeld stond dat we gratis en voor niks een vaccin mochten gaan halen bij de dokter op de werkvloer.
Hoewel ik niet echt van naalden in mijn schoon vel hou ging ik mij toch maar aanmelden.
-Dag chauffeurke.
-Dag madam doktoor.
-En met wat kan ik u helpen.
-Euh…awel ik heb een brief gekregen voor het griepvaccin en ik…
-Ha, ge komt uw inspuiting halen.
-Euh…ja, is dat met een pikuur of bestaat dat ook in pilletjes.
-Nee chauffeurke dat is een inspuiting.
-Euh…oei.
-Ge hebt toch geen schrik van zo’n prikje?
-Euh…ikke, vaneigens niet.
-Doe uw hemd maar uit en sloof uw korte mouwen van uw onderlijveke maar op.
Ze nam daar uit de koelkast een klein flesje en uit een schuif een spuit met een naald dat in het weinige kamerlicht te fel schitterde naar mijn goesting.
Het product werd in de spuit geplaatst en iets later stond ze daar naast mij.
-Ik ga juist uw arm even ontsmetten.
-Euh…neem maar al uwe tijd om te ontsmetten.
-Hebt ge ooit al een prik gehad?
-Ja, 40 jaar geleden en toen heb ik maar drie uren van mijn zelve gelegen.
-Als ge liever naar de andere kant kijkt doe maar gerust hoor.
-Euh…och ja ik kan ne keer zien wat er aan de andere kant te zien is.
Potverdekke zeg aan de andere kant hing er ne spiegel en daar zie ik madam doktoor die naald toch wel in mijne arm steken zekerst.
-Chauffeurke ge ziet precies zo bleek?
-Euh…nee nee, dat is omdat ik altijd assorti ben met mijn ondergoed.
-Voila het is al gebeurd.
-Ha…ja?
-En hebt ge iets gevoeld?
-Nee gij, met zo’n spieren die voelt ge dat niet hé.
-Hum hum…tuurlijk.
-Euh…dat was toch gratis hé.
-Ja ja, ge moet u niets meer aantrekken je moet er wel rekening houden dat het vaccin maar begint te werken binnen een paar dagen hé.
-Och…t’zal al moeten lukken dat ik juist die dagen de Mexicaanse griep binnenlaat zekerst.
-Jamaar chauffeurke, het vaccin is niet voor de Mexicaanse griep hé.
-Hoe…?
-Nee het is een vaccin tegen de gewone griep want voor de Mexicaanse is het nog even wachten.
-Potverdekke dan moet ik nog een inspuiting komen halen?
-Ja maar best veertien dagen ertussen laten hé.
Miljaar komt dat tegen nu ben ik hier gevaccineerd tegen iets waar ik niet voor gevaccineerd moest zijn ppfff.
Ja, er zit niks anders op dan terug mijn lijst met voorzorgsmaatregelen uit de kast te halen en de middeltjes van grootmoeder toe te passen.
Elke avond een bad met Javel en détol om zeker te zijn dat ik ontsmet ben
Een doorgesneden ajuin op mijn nachttafel een bruin blad met kaarsvet op mijn borst geplakt en elke avond een cognac of drie met twee aspro’s om ik weet niet wat te voorkomen.
Ondertussen lees ik in de gazet dat wekelijks het aantal Mexicaanse hoesters en niezers verdubbelt en al die teksten stellen mij niks op mijn gemak.
Persoonlijk ken ik nog niemand in mijn omgeving die koorts heeft onder zijn sombrero en stel ik mij de vraag of het niet eerder is om ons de stuipen op het lijf te jagen.
Och…we zien wel hoe we de winter doorkomen en misschien is de Mexicaanse griep niet meer dan een rode neus een brandende keel en wat hoofdpijn.
Ja, symptomen die ik ook heb na die drie cognacs of zouden die aspro’s mij slecht bevallen misschien?

Groetjes chauffeurke