Lierde onder de pen

Toen ik onlangs op mijn werk een beetje vrije tijd had was ik eens de gazetten ingedoken om het laatste nieuws op te snuiven.
Potverdekke zeg, er zijn zo van die perioden waar een mens zich de vraag stelt of het nu wel nodig is om alles in de gazet te zetten.
Op het eerste blad stond er een titel waar geschreven werd dat onze koning een nieuw jacht had gekocht in Italië.
De mensen hebben daar direct vooroordelen bij en waarom zou dienen mens nu geen jacht mogen kopen als hij gans zijn leven gespaard heeft.
Ik denk dat de tijd dat men een koning of een prins op een wit paard zag zitten ver uit de mode is.
Vroeger reed onze koning nog eens met de brommer rond maar Paola vond dit ook te gevaarlijk met al het verkeer dat in crisistijd toeneemt dat ze dus maar beslist hebben van iets te kopen waar ze beiden kunnen van genieten.
Ja, temeer dat ge moeilijk met handdoeken waar het koninklijk embleem opstaat in een roeibootje kunt zitten hé.
Opgelet, Italië staat ook gekend om al die vluchtelingen die ginder aanspoelen voor de kust en waarschijnlijk zal onze koning wel een helpende hand bieden als er ginder ene overboord valt.
Ja, een paar gazetten verder las ik dat onze koning in Oostende twee appartementen had gekocht en dat wil misschien wel zeggen dat hij vroeg of laat met zijn jacht zal aanmeren in de koningin der badsteden en daar misschien van zijn pensioen zal genieten.
Wat er ook al sinds begin september in de gazet te lezen viel was het hoofddoekenprobleem.
In Antwerpen verbood een school de hoofddoeken in de klas en van de één op de andere dag was het daar revolutie voor ne sjaal.
In feite lees ik dat al jaren dat er een probleem is met de hoofddoeken maar telkens wordt het een beetje geaccentueerd waardoor er reacties allerhande ontstaan van voor en tegenstanders.
Alles zou te maken hebben met hun geloof en ik geloof ook dat ze geloven dat hun geloof alleen gelovigen toelaat die pas geloven als ze geloven dat ze als gelovige een hoofddoek moeten dragen.
Ik had er mij vroeger al eens vragen bijgesteld en ik ben ooit de Koran gaan kopen om eens opzoek te gaan of er daar nu sprake was van enige verplichting wat de hoofddoek betrof.
Wat mij nog meer was opgevallen tijdens mijn zoektocht naar de Koran was de manier waarop het boek in de rekken stond in een winkel voor tweedehandboeken in het Gentse.
De Koran stond er haast naast de Bijbel ware het niet dat ze gescheiden waren met een boek dat over Godsdienstoorlogen ging.
Zo verschillend en toch op dezelfde boekenplank
Ik moet zeggen dat ik wreed heb moeten zoeken en dat ik bij sommige verzen wreed verschoten ben al was het maar van te ontdekken hoeveel verschil er in sommige Godsdiensten wel is.
Er staat inderdaad geschreven dat de vrouw zich zedig moet kleden dat haar sieraden en de boezem moeten gesluierd of bedekt zijn.
Waarschijnlijk willen sommigen dienen sluier doortrekken omdat ze toch met een groot stuk stof zitten maar over een hoofddoek zelf heb ik niets gevonden.
Ik moet zeggen dat ik vroeger ook met een klak naar school moest die veel te groot was en mijn bomma wist te zeggen dat ik het niet moest riskeren van ze af te doen of ze te verliezen want dat anders “Jezeke” mij zou straffen.
In mijn jonge jaren heb ik dus niet de helft gezien van het leven door een klak die telkens over mijn ogen schoof maar voor mijn geloof en vooral om een paar lappen op mijn oor te vermijden ben ik ze dus maar blijven dragen.
Ja, zoveel verschillen onze Godsdiensten nu ook weer niet want daar waar wij de vastenperiode hebben zitten ze in Molenbeek met de ramadan.
Dat wil zeggen dat die mensen niet mogen eten of drinken en ook geen seks hebben tussen zonsopgang en zonsondergang.
Wel ik kan met enige fierheid zeggen dat ik dit jaar ook de ramadan gedaan heb en dat ik daar wreed content mee was.
Mijne geest en mijne lever is gezuiverd en wat nog voornamer is is dat ik bijna 10 kilo ben afgevallen.
’t Was of de ramadan of een maand bij de weight watchers.
Het enige probleem was dat er na de ramadan het suikerfeest was en dat ik al 9 kilo terug bijgekomen ben.
Wat er ook in de gazetten stond waren de problemen bij Opel en nu ik juist opzoek ben naar een nieuwe wagen is dat inderdaad een wreed probleem.
’t Probleem zal natuurlijk nog groter zijn voor de mensen die er werken en we mogen er af en toe wel eens bij stilstaan dat zelfs grote bedrijven geen garantie op werkzekerheid bieden.
Er zijn er al een paar voorafgegaan en moet het nog gezegd worden dat het slecht gaat in de auto-industrie.
Bij ons draaien de wielen alvast vierkant terwijl ik las dat ze elders terug de Trabant op de markt zouden brengen.
Blad na blad ging ik opzoek naar een beetje goed nieuws in de gazet en ik moet zeggen dat ik er nog niet teveel gevonden heb.
Zelfs op sportgebied stampen ze elkaar benen af in wedstrijden die meer op voetbaloorlog gaan lijken.
Kunt ge geloven dat ik blij ben als ik het laatste blad van de gazet toevouw om even tot rust te komen in “de beiaard”.
Nieuws uit eigen streek waar het nieuws uit kleine dorpen minder erg klinkt als dat uit de grootsteden waar koningen en culturen regeren.
Nieuws over de mens van bij ons die onze buurman zou kunnen zijn.
Nieuws over onze streek waar de velden alleen gesluierd liggen voor zonsopgang om ze daarna stralend tot leven te wekken.
Ja, in onze kleine dorpen kunnen zelfs andere culturen het met elkaar vinden zonder dat Bijbel of Koran een wetboek hoeven te zijn.
Hier lopen we nog de mens tegen het lijf met de vraag “ en hoe is’t” of “Hoe gaat het” en meestal is het antwoordt “goed”.
Bij ons is alles kleinschaliger en dus moeten we geen grote discussies aangaan.
Wat zouden we hier op café moeten gaan klappen over het jacht van de koning terwijl we weten dat onze buurman ook twee opblaasbare bootjes heeft om naar de Ardennen mee te trekken.
Al jaren zie ik “Maria” en “Suzanne” met een hoofddoek lopen om hun krulspelden te verbergen maar nog nooit is er daar een débat over geweest.
Nee nee, hier gaat alles goed zolang we ons niet laten meeslepen in zaken die ons op de zenuwen werken of waar anderen agressief van worden.
Och…morgen koop ik opnieuw een gazet en als er mij in ’t straat iemand vraagt hoe het gaat dan zeg ik toch dat alles goed is omdat de persoon waarschijnlijk wil weten hoe het mij is en waarschijnlijk zelf zijn gedacht zal hebben over wat er in de gazet staat.
Nee nee, serieus, zelfs al kunnen we er eens mee lachen, met mij is alles goed.

Groetjes chauffeurke