Lierde onder de pen

De grote vakantie ligt weeral achter ons en over het weer moesten we zeker niet klagen.
Hoewel, nu er eens zon was met temperaturen tot over de 30 graden was het voor sommigen weer te warm.
Ja, ook mijne jongste snotter is met geen stokken buiten te krijgen en soms vraag ik me af of het nu aan het weer ligt of aan de computer.
Ook zijn vakantie slijt de laatste uren en binnenkort mag hij weer zijn boekentas op zijne rug hangen om ermee naar Ath te sleuren en er de poort van zijn nieuwe school binnen te lopen.
Toen we terugwaren uit de Alpen dacht ik hier ons wandeltempo verder te zetten maar zoonlief wandelde liever via het Internet.
-Maar allé jong, nu dat het ne keer goed weer is moeten we er toch van profiteren!
-Jamaar pa, ze hebben op tv gezegd dat ge met zo een warm weer geen inspanningen mag doen.
-Maar manneken als het slecht weer is komt ge ook niet buiten.
-Ha nee, want dan kunt ge een valling opscheren hé.
Ja, en zo reist de jeugd via het Internet zonder dat ze er nog wandelschoenen voor nodig hebben.
Maar vanaf september zal het gedaan zijn met lachen en kan hij terug zijn broek op de schoolbanken gaan verslijten zoals ik in mijnen jongen tijd.
Maar het volgende schooljaar gaat hij het over een andere boeg gooien want de laatste jaren had hij wreed last van het “wiskundesyndroom”.
Ja, in onze familie zijn er een paar die daar enorm veel problemen mee hadden en omdat ik daar ook last van had denk ik zelfs dat het meegroeit met onze stamboom.
Nee, volgend jaar gaat hij een andere richting volgen en heeft hij gekozen voor natuur en bosbeheer.
Toen hij mij dat kwam vertellen was ik eerst wreed verschoten en dacht ik eerst dat hij een gans jaar op bosklassen zou vertrekken.
Maar nee het bestaat en toen ik met hem naar de school trok en vroeg welke toekomst hem dat te bieden had vertelden ze mij dat hij via deze weg zelfs boswachter kon worden.
Potverdekke de stropers in onze familie zullen hun konijnen wreed goed mogen wegsteken of ’t zal niet gepast zijn als mijne kleinen zijn huiswerk moet maken.
Ja, in mijnen tijd was daar allemaal geen sprake van en omdat ik niet wist wat ik wou worden moest ik potverdekke alles kennen.
Ja, had ik toen geweten wat ik nu weet en zeker geweten dat ik zou doen wat ik nu doe dan weet ik dat ik in feite niets moet weten.
Zeker als men met die politiekers op de baan is is het beter van niet teveel te weten temeer dat als we iets weten het dan toch niet mogen zeggen want het valt onder het beroepsgeheim.
U van den domme houden noemen ze dat hier en daar had ik in ’t school zeker een diploma van kunnen behalen had ik het geweten.
Maar bon, ’t is nu kijken naar de toekomst van mijne zoon als boswachter en in feite stel ik mij daar vandaag ook al vragen bij.
Ja, als ze zo verder doen met de bossen te kappen dan hoop ik dat ze daar niet met 26 boswachters afstuderen voor evenveel bomen.
Och we kunnen er eens mee lachen maar ’t is niet gemakkelijk als ge er zelf niets vanaf weet en zeker als uwe kleine u dan vragen komt stellen waar ge als vader moet op antwoorden.
-Pa, als ik zou boswachter worden wat moet ik dan juist doen?
-Euh…awel het woord zegt het zelf hé, ge moet in de bossen wachten!
-Hoe…en op wat moet ik dan wachten?
-Euh…awel om te zien hoe rap die bomen groeien hé.
-Maar allé pa een boswachter doet toch andere zaken.
-Natuurlijk doen die mannen andere zaken, ge moet ook op wacht staan om de stropers te pakken en dat is niet gemakkelijk.
Ge moet eerst wachten tot ze iets gevangen hebben want zolang ze niets hebben is het de moeite niet van ze op te pakken hé.
Dus wacht ge tot ze een paar konijnen of fazanten hebben en dan moet ge tegen die mannen zeggen dat ze alles moeten afgeven en dat ze dat nooit meer mogen doen of dat ge ze een proces verbaal aan hun broek gaat lappen.
-Hoe en wat moet ik dan met die konijnen of die fazanten doen?
-Ha…die beesten zijn toch dood, dus moet ge ze mee naar huis nemen en aan opa vragen dat hij ze wil villen en pluimen en dan nodigt ge ons uit om te komen eten hé.
-Hoe…en mag dat allemaal?
-Maar vaneigens dadde, ze zullen daar in ’t school wel andere termen aan geven maar als ge de theorie omzet in praktijk zult ge zien dat een boswachter zeker moet kunnen koken.
-Allé ik ben curieus wat ze mij daar zullen leren.
-Veel teveel om in uwe kop te steken want bij mij kon dat daar ook allemaal niet in.
-Euh…nu ik eraan denk ik heb ook nog geen schoolgerief!
-Dan gaan we dat eens rap gaan halen.
We trokken naar ’t stad en stapten een handelszaak binnen waar men tijdens de vakantiemaanden de rekken vult met schoolgerief.
-Wat hebt ge allemaal nodig?
-Misschien een nieuwe boekentas als ik toch naar een nieuwe school ga?
-Juist en pak ze maar groot genoeg dat die konijnen daar in kunnen.
En zo begonnen we onze kar te laden met een paar schriften en één potlood, vier gommen en drie potjes tipp-ex.
Veel meer had hij nu niet nodig en ze zouden de eerste dagen wel zeggen wat hij tekort had.
-Euh…zouden we ook achter geen andere kleren gaan.
-Andere kleren?
-Ja, een groene broek en een groen hemd en een groene vest want alle boswachters lopen toch in ’t groen.
-Maar pa is dat niet een beetje vroeg want ik weet nog niet of ik mijn jaar ga slagen?
-Euh…misschien, ja dan moeten we nu nog achter geen geweer gaan ook.
-Een geweer?
-Ja een boswachter draagt ook een geweer hé.
-Amai…en voor wat hebben ze dat nodig?
-Euh…euh…awel voor als ze geen stropers kunnen pakken om zelf een konijn te schi….
-Maar pa zijt ge wel zeker dat het allemaal wel juist is wat ge mij hier vertelt.
-Ja, zeg manneke als ge mij niet geloofd moet ge maar een paar jaar langer studeren ge zult het dan zelf wel zien hé.
Och, we zien wel wat hij wordt en misschien kiest hij volgend jaar wel terug een andere richting en wordt hij gewoon kok om deel te nemen aan één of ander tv programma en zoekt hij zich een boswachter als vriend om het wild te leveren.

Groetjes chauffeurke