Lierde onder de pen

Met de grote vakantie probeer ik altijd een beetje te ontsnappen uit de dagelijkse sleur en blijkbaar was ik dit jaar niet alleen.
Of het nu crisis is of niet de mens blijft reizen en je kan het zo gek niet bedenken of het wordt je in geuren en kleuren aangeboden in de reiscatalogus.
Soms zit ik te denken dat de strandvakanties voorbijgestreefd zijn en moet ik al veertig jaar teruggaan in de tijd om mij daar met bomma en bompa op het strand van Blankenberge te zien liggen in mijn geruite zwembroek en waar een grote reclamebal lag van”Nivea”.
Nee, tegenwoordig boeken we reizen naar de andere kant van de wereld en liefst zo avontuurlijk mogelijk.
De mens is er op uit om zo straf mogelijk uit de hoek te kunnen komen met ongelooflijke foto’s.
Ja, ik was dit jaar ook wreed aan het twijfelen of ik nu zou kiezen voor Mexico en zijn Mexicaanse griep of voor een geplunderd graf van een Farao in Egypte.
Of zou ik op zoek gaan naar een uitgestorven diersoort waarvoor ze jaarlijks met duizenden op safari trekken?
Och ja…er waren ook nog die cruiseschepen waar ik voor naar Duitsland of Frankrijk moest rijden om ginder voor veel geld aan boord te gaan en dan na twee dagen zeeziekte te genieten van een prachtige oceaan waar men alleen water ziet.
Opgelet het is niet altijd nodig van ver te reizen om op avontuur te gaan.
Wat denk je van een helikoptervlucht naar een binnenkoer in Brugge of van een ladderparcours in Merksplas.
Ja, pas op ge kunt daar eens mee lachen maar hoe zou je zelf zijn als gevangenen als ge weet dat de grote vakantie voor de deur staat en uw moeder daar aan de andere kant van de muur met uw valiezen en zwembroek staat.
Het is echt te merken dat de gevangenen meegaan met hun tijd en dus ook met het modernisme.
Vroeger moest ge nog een brood met een zaag binnensmokkelen waarna die mannen met aan elkaar geknoopte lakens uit de dagelijkse sleur moesten ontsnappen maar tegenwoordig gaan die mannen mee met het modernisme.
Volgens mij zitten de mensenrechten daar ook voor iets tussen en willen ze niet dat die mannen hun zouden kwetsen want ge weet maar nooit dat de knoop van uw laken los zou schieten en dat ge daar met uw klikken en uw klakken op de binnenkoer ligt met een paar gebroken benen.
Nee, dan zou hun verlof pas goed voorbij zijn en dus zijn er nu andere middelen om een paar weken vrijheid op te snuiven.
Och…ieder zijn vakantie zeg ik altijd en ook ik heb dit jaar genoten van mijn verlof.
In feite is alles dit jaar begonnen toen ik mij vergiste bij de boeking.
Ik dacht naar de “Mont Blanc” te gaan en met mijn kiekenverstand had ik residentie “Mont Blanc” geboekt in een dorp dat meer dan 130km van de hoogste berg van Europa lag.
Wel als ge een avontuurlijke reis wilt kan ik het u zeker aanraden.
Omdat er ook al niet veel inwoners woonden was het er zeer rustig.
In feite was het dorp niet groter dan Gemeldorp of Hemelveerdegem maar dan wel met veel meer grond rond en vooral veel meer bergop aan de ene kant en bergaf aan de andere kant.
Ja, als ik daar ’s morgens bij de bakker moest gaan was ik verplicht van goed te eten om er te geraken.
Bergweiden zover je maar kon zien met koeien die je van ver kon horen omdat ze een grote bel rond hun nek hangen hadden.
Ja, ik kan u verzekeren dat als de stier daar plots goesting kreeg dat er daar wat afgebeld werd.
Soms stel ik mij de vraag waarom we nu juist zover gaan lopen om op vakantie te gaan want bij ons lopen toch ook koeien.
Is dat nu juist omdat ze ginder een ander kleur hebben of omdat ze een bel rond hun nek hangen hebben?
Ik weet het niet, sommigen zeggen mij dat men op verlof gaat om uit te rusten en ook daar heb ik mijn vragen bij.
Als chauffeur kan ik makkelijk gas geven zonder dat ik daar last van heb in mijn benen maar als ge ginder een half uur bergop stapt zonder oefening kan ik u verzekeren dat ge ’s anderdaags liever over de wegen van onze “plat pays” wilt wandelen.
Opgelet om iets te zien moet een mens soms ook eens afzien en ge hoort mij zeker niet klagen, vooral als het over streekproducten gaat.
De specialiteiten in die kleine dorpen zijn vooral de “saucisson de Savoi” en de verschillende soorten kazen.
Als kaaseter kan ik wel zeggen dat er daar een groot verschil opzit.
Terwijl hier een kaas met aroma soms de geur van mijn voeten heeft ruiken die kazen ginder echt naar de koeien.
Ja echt waar je mag een kaas uit de verpakking nemen en je ruikt zo de koe in de Alpenweide.
Omgekeerd is het ook zo dat als je een koe ruikt dan weer de kaas voor ogen krijgt.
We waren er op zeker moment zo van bezeten dat we maar besloten om een kaasmakerij te bezoeken en dus weten we nu eindelijk dat je niet zomaar “keis” tegen kaas mag zeggen.
In de Savoi zijn er wel honderd soorten kaas te vinden maar de bekendste zijn de “Reblochon” de “Tomme de Savoi” en de “Beaufort”.
Het is van deze laatste dat we de kaasmakerij zijn gaan bezoeken en zo heb ik met mijn gruyèreverstand toch heel wat bijgeleerd.
Ik wist al niet dat er een winterkaas en een zomerkaas was en dat lag gewoon aan de manier van voederen van de koeien.
2000l melk is er nodig om vier kazen te maken waarvan elke bol tussen de 40 en 42kg weegt.
Elke kaas rijpt minstens vijf maand in een kaaskelder en als ge nog nooit zweetvoeten hebt geroken moet ge daar eens binnen stappen.
Uwe eau de cologne 4711 zal daar rap ribbedebie zijn in een kelder waar er 3600 kazen liggen te rijpen.
Ja, ook daar is het modernisme al ingetreden want elke kaas wordt met een speciale robot automatisch gedraaid en dus moet de mens zijn spieren er niet meer bij gebruiken om telkens de 40kg om te draaien.
Toen we daar zijn vertrokken wou ik ook eens proeven en in de winkel kon je ook kaas kopen.
Toen die madam mij vroeg hoeveel kaas ik wou vroeg ik het aantal sneetjes volgens het aantal personen dat we waren.
-Euh…trois tranches svp madam.
Ik kan u verzekeren dat als ze daar maar drie sneetjes van een bol van 40 kg moeten snijden u niet graag zien komen.
In elk geval was ik blij dat ik deze vakantie terug eens ontsnapt ben uit mijn Deftinge en wie weet trek ik straks wel naar een boerderij hier in de buurt om eens te vergelijken met ginder.
Maar bon…ondertussen ben ik nog een paar weken thuis en deze ga ik zeker nodig hebben om te recupereren want ge kunt niet geloven hoe vermoeiend vakantie kan zijn.

Groetjes chauffeurke