Lierde onder de pen

Zoals elk jaar was er ook dit jaar een Nationale feestdag en omdat ze elk jaar een beetje op elkaar trekken ben ik eens beginnen vergelijken.
Ja, dank zij Leopold I is het elk jaar feest en mogen deze die niet moeten werken een dag thuisblijven.
De festiviteiten beginnen in feite de 20ste juli met de toespraak van de koning en de 21ste wordt ingezet met het “Te deum”.
In feite is het “Te deum” de ideale plaats om de koninklijke familie van dichtbij te zien.
Het is een aan en afrijden van limousines en hoe hoger in rang hoe later men aankomt.
Eens iedereen in de sint-Michielkathedraal is gezegend en het lichaam van Christus heeft geproefd is het buiten klaarstaan met fototoestel en camera om het beste plaatje van onze koning te maken.
Opgelet niet alleen onze koning maar ook zijn madam en Filip en Mathilde en Fabiola.
Het is ook het moment waar de familie het publiek komt groeten en ja er zijn nog Belgen Sire.
In vergelijking met andere jaren was er toch een verschil en dat was dat er meer beveiliging te zien was en er was zelfs onzichtbare beveiliging.
Ja, er had er daar ene doodsbedreigingen gestuurd naar Fabiola en dus was iedereen op zijn hoede.
Daar waar ze in de ronde van Frankrijk het oortje verboden hadden voor één dag die was het hier goed zichtbaar bij de veiligheidsdiensten.
Opgelet, volgens de doodsbedreiging zou onze Fabiola worden omgebracht met een kruisboog.
Ik moet zeggen dat ik in onze moderne tijd daar veel vragen bij had.
Sommige pistolen zijn niet groter dan een balpen en dienen halve gare zou met een kruisboog toeslaan.
Ik zag zo het tafereel van Willem Tell voor mij en blijkbaar wou ook Fabiola een ludiek gebaar stellen want op de tribune had ze toch wel een appel bij haar zekerst.
Ik denk dat het ludiek bedoeld was want op haar leeftijd kon ik dit niet als provocatie aanzien.
Maar een paar stoelen verder ging het er al even riskant aan toe want dienen kleine snotter van prins Laurent was daar toch wel met zijn zwaard aan het spelen zekerst.
Ja, hoe moet een mens die klein mannen bezig houden en tevens laten stilzitten op een roodfluwelen stoel terwijl er daar een paar duizend stijve soldaten in het gelid liepen.
Allé, lopen is veel gezegd want ik heb die mannen eens goed vergeleken met deze die op de 14e juli buitenkomen, ge weet wel de Franse nationale feestdag.
Ik denk dat er per milicien een verschil was van 15kg.
Jawadde en dan maar zeggen dat het eten bij het leger op niets trekt.
Awel als ik zo eens vergelijk vond ik de defilé in Frankrijk toch veel meer klasse hebben.
Opgelet het is mijn persoonlijke mening hé.
Alles begon in feite met de toespraak van Sarkozy en iets later verscheen zijn madam Carla Bruni op tv voor een interview van bijna 20 minuten.
Ik was op het internet eens gaan opzoeken wie “la première dame de France” is en potverdekke ik ben daar wreed verschoten zeg.
Toen ik wou vergelijken met ons Paola stemde het begin overeen omdat ze allebei in Italië geboren zijn maar een paar internetpagina’s verder ben ik mij eens gaan verdiepen in Carla Bruni.
Een link verwees mij naar een paar foto’s en geloof het of niet maar ons Carla stond daar zo naakt als een poedel op.
Ja, ja de vrouw van de president volledig in hare blote.
Hoewel ons Paola er zeker mag zijn zag ik ze dat toch niet direct evenaren en ook van Fabiola heb ik nooit zo een foto’s gezien.
In ons lokaal in de wetstraat hangen er al sinds de eedaflegging de foto’s van het koningspaar maar omdat er aan de andere zijde van onze koning nog wat plaats was heb ik er nu ook deze van Carla Bruni gehangen.
Ja, ik zag onze koning zelfs denken dat hij op sommige dagen ook liever een republiek zou hebben.
Opgelet wat het vrouwelijk schoon betreft hebben we met ons koningshuis zeker niet te klagen hoor.
Prinses Astrid in groen uniform en Mathilde en Clair gekleed van “la haute couture” mogen er zeker wezen.
Toen ik onze prinsen ben beginnen vergelijken vond ik ook dat er niet teveel te vergelijken viel omdat de verschillen nogal groot zijn.
Prins Filip keek af en toe naar boven om de overvliegende luchtmacht te aanschouwen hoewel ik me de vraag stelde of hij niet naar Frank de Winne op zoek was.
Ja en prins Laurent die zat verscholen achter een grote zonnebril en onder een veel te grote kepie.
Voor de rest zaten zowel op de Franse als op de Belgische defilé de politiekers op de eretribune en daar waar bij ons de vrijwilligers van de stembureaus hadden moeten zitten hadden ze de muziekkapel ondergebracht.
Wat het defilé op zichzelf betrof was er niet zoveel verschil met andere jaren en kregen ze gedurende tien minuten de “drache nationale” zodat iedereen vlug de paraplu moest bovenhalen om zo het spektakel van de luchtmacht te missen.
Natuurlijk is Frankrijk groter dan ons kleine landje en dus is den defilé ook iets langer dan de onze maar wie altijd op veel bewondering mag rekenen zijn de mannen van het vreemdelingenlegioen.
Met hoge kepie en lederen schort stappen ze traag met de bijl in de hand en oogsten applaus op elke hoek van de rotondes op de Champs Elysées.
Waardig en fier alsof ze naar het volgende strijdveld trekken.
Potverdekke ik kreeg er kippenvel van als ik ze zag lopen.
Temeer dat de Franse defilé werd afgesloten met een paar parachutisten die uit de lucht kwamen vallen juist voor de tribune van de Franse president.
Nee bij ons is dat een gans ander zicht hé.
Bij ons rijden een paar vrachtwagens voorbij met vanachter een paar duikers op terwijl hun boten in Zeebrugge blijven liggen zijn.
Kikvorsmannen op het droge noem ik dat.
Indien ze wat spektakel zoals in Frankrijk hadden gewild hadden ze die mannen toch in een aquarium kunnen steken hé.
Maar bon, ondertussen is het allemaal terug achter de rug en trok de gewone mens na het defilé naar het Warandepark of naar de opendeurdag in het Parlement om de nacht in te stappen met een groots vuurwerk dat uit de omliggende straten van het paleis werd afgeschoten omdat wij geen Eifeltoren hebben.
Och…we kunnen er eens mee lachen en het heeft allemaal zijn charmes.
De massa zong de twee eerste zinnen van de Brabançonne gevolgd door la la la la la…la la la la la laaaaa en nog later ging het over pataten met saucissen en kwam de gewone Belg terug naar boven in al zijn glorie.
Maar iets verder in de schaduw van het Noordstation hangen er wel 30 Belgische vlaggen te wapperen met grote spandoeken met teksten zoals “vive la Belgique”.
Nee, nog geen Belgen want ze moeten nog een beetje wachten tot ze papieren hebben om “leve de koning” te mogen roepen.

Groetjes chauffeurke