Lierde onder de pen

De scholen hebben weer voor twee maanden hun poorten gesloten en dus kunnen de kinderen beginnen ontstressen terwijl sommige ouders juist die twee maanden onder de stress zullen zitten.
Sommige snotters zijn naar huis gegaan met een diploma en anderen sprongen een gat in de lucht omdat ze naar het volgende studiejaar mogen.
Anderen zien hun verlof door herexamens aangetast een stuk korter worden en dan prijs ik me gelukkig dat ik in mijn jonge jaren zodanig mijn best had gedaan in ’t school dat het volgens de meester zelfs de moeite niet was om nog aan herexamens deel te nemen en ik dus een prachtige vakantie had.
Maar twee maand vakantie opvullen met werkende ouders die vaak maar drie weken verlof hebben is niet altijd evident.
Daar waar de moeders vroeger bij de haard zaten en waar de grootouders en soms zelfs de overgrootouders een oogje in het zeil hielden gaan vandaag vaak beide ouders werken en moet men zien een bezigheid te vinden voor de jeugd.
De sportkampen van vandaag lagen vroeger niet verder dan de boomgaard en het was een dagelijkse afspraak met vrienden om tijdens het verlof op avontuur te trekken door Lierde en omstreken.
Een belbus was er nog niet laat staan dat er al een gewone door het dorp zou gereden hebben.
Op wandel of met de fiets trokken we de weide wereld in en vulden onze vakantiedagen naar eigen genoegen met avontuur of kattenkwaad.
Toen ik hier aan mijne kleinste vroeg hoe hij zijn verlof zou doorbrengen moest hij eerst twee keer geeuwen vooraleer hij kon nadenken.
-Euh…awel in de vakantie mag ik toch wat later in mijn bed blijven hé pa?
-Vaneigens ge moet gij zeker niet om 7u opstaan.
-Awel dan sta ik rond de noen op en zet ik de computer aan om mijn mails te lezen en daarna speel ik wat spelletjes op de computer en als al mijn vrienden wakker zijn zal ik misschien wat chatten op de pc.
-Euh…jamaar wacht ne keer ge gaat hier toch gene godganse dag voor dienen computer zitten?
-Nee nee…ik ga ook nog wat telefoneren met mijn lief en regelmatig een smsje sturen hé.
-Maar manneken daar staat daar al drie jaar ne spiksplinternieuwe vélo in de garage waar ge nog maar twee keer op gereden hebt en ons Lierde en omstreken is het schoonste wat ge kunt hebben om uw vakantie door te brengen.
Blijkbaar was mijne goede raad half Latijn want de jeugd van tegenwoordig kijkt totaal anders tegen de vakantie aan dan de jeugd van vroeger.
Ik zal al zelf uit mijn pijp moeten komen en zelf de pedalen rond duwen om hem op sleeptocht te nemen door Lierde en omstreken.
Och…al 35 jaar trek ik naar Frankrijk om eens iets anders te zien maar als ge 35 jaar naar dezelfde plaats trekt beginnen die bergen ginder ook wreed op elkaar te trekken.
En toch is er hier in onze contreien nog enorm veel te zien en vaak ligt het maar op een boogscheut van onze deur.
Verleden week ben ik dan ook met mijn lief en de jongste snotter een paar grenzen overgestoken om een natuurwandeling te maken.
Onder een tropische zon staken we de grenzen van Brakel,Zegelsem en Horebeke over om zo in het natuurreservaat “Burreken” te komen.
Ik moet er wel bij vermelden dat het de tweede keer was dat we buitenkwamen met ons plattekaasvel en dat onze kuiten alleen getraind waren van de living naar de keuken.
Vol goede moed stapten we onder een hemelsblauwe hemel door het wondermooie heuvelachtige landschap terwijl het zweet op onze voorhoofden parelden.
Na enige tijd stappen en na het constateren dat ik de kaart ondersteboven hield stonden we daar plots voor een hek die ons toegang gaf op een weide vol met kamillebloemen en waar een plakkaat aangaf dat er in de weide koeien liepen die oorspronkelijk uit Schotland kwamen.
Uit ervaring weet ik dat ge altijd wreed moet opletten met beesten die geen Vlaams verstaan en dus keken we zenuwachtig rond ons om te zien of er daar toch maar geen Schotse koe met geruit vel of stier met kilt de aanval zou inzetten.
Mijn lief had ondertussen al zes keer haar tenen geneteld toen we daar in de verte plots beweging zagen in de wei.
Twee personen die blijkbaar de kaart wel goed gelezen hadden kwamen ons in de andere richting tegen en ge gaat mij niet geloven maar het toeval wou toch wel dat het Stefaan en zijn “vrouwke” was uit Deftinge.
Ja ja, de webmaster van Lierde in hoogsteigen persoon die met zijn madam ook hun longen kwamen vullen van zuivere lucht in dit prachtige natuurreservaat.
Stefaan wist ons nog te zeggen dat als ze u hier zouden afzetten ne mens zeker verloren zou kunnen lopen maar dat was bij ons zeker geen probleem mits we al verloren waren.
Natuurlijk kunt ge dat daar niet toegeven en dus loopt ge maar verder in de verkeerde richting hé.
Zijn “vrouwke” wist ons nog te zeggen dat we iets verder de koeien zouden kunnen zien en nadat we afscheid genomen hadden zagen we iets verder inderdaad de koeien die een paar stevige Schotse vlaaien hadden achtergelaten en waar ik een deel van heb meegebracht aan de onderkant van mijn schoenen.
Ik kan u verzekeren dat het bij mijn lief een ander paar mouwen was met die open sandalen.
Maar bon…na enige tijd vonden we de auto terug en zoals het hoort sloten we onze wandeling af met een “Orvalleke” en een ijsje met veel slagroom om de verloren calorieën aan te vullen.
Na een prachtige dag kwam het onderwerp vakantie terug aan bod en vroeg mijne jongste snotter wat we nu zouden doen op de dagen dat ik vrij was.
-Euh…awel manneken we gaan niet elke dag zo een wandeling doen want daar moet ge potverdekke wreed voor getraind zijn.
-’t Was hier in elk geval wreed schoon hé pa en bijna zoveel heuvels als in Frankrijk.
-Ja ja, maar morgen blijf ik tot de noen in mijne nest liggen en als ik opsta lees ik eerst mijn mails want we moeten nu ook niet van de eerste dag beginnen zweten hé.

Groetjes chauffeurke