Lierde
onder de pen
Verleden week ben ik nog eens mijn burgerplicht gaan
vervullen en ik moet zeggen dat ik niet de enige was.
Het begon al ’s morgens vroeg waar ik met mijn lief aan het
verkiezingsontbijt begon met een stevig debat.
-Zeg bollie voor wie gaat gij stemmen vandaag.
-Euh chauffeurke ik ga dat niet aan uwe neus hangen want de stemming is
geheim.
-Jamaar in de liefde moet ge toch alles delen?
-Nee…geheim is geheim.
Awel merci, komt dat tegen zeg, ik had bijna verklapt voor wie ik ging
stemmen en dus heb ik daar aan tafel ook maar niks meer gezegd door rap
mijne mond vol pistolét te steken.
In ons zondagskostuum trokken we dus naar het stemkot en voor een klein dorp
in onze gemeente was het daar al wreed aanschuiven.
Den “Dokteur, ’t kluuster, de sjerif, den bakker, den bienouger en amol ‘d
ander” van Deftinge en Gemeldorp stonden aan te schuiven aan kiesbureau 17
en 18.
’t Is als ge daar in de file staat dat ge nog eens met de mensen kunt
klappen en meestal gaat het maar over het onderwerp van de dag als ze niet
in stilzwijgen gehuld zijn.
Zoals ik verleden week al schreef gingen ze allemaal voor “de goeie” stemmen
hoewel mijne “kozzen” van op de Elleboogstraat plots niet meer wist voor wie
hij gestemd had toen hij buiten kwam.
Ja, als er daar zoveel volk opstaat, kan dat al gebeuren of was het
misschien aan het licht gelegen.
Op mijn oproepingsbrief stond het nummer 18 en dus stonden we daar stap voor
stap aan te schuiven tot er daar ene kwam vertellen dat we in de file van
nummer 17 stonden en dat er in bureau 18 bijna geen volk stond.
Het ging plots een stuk vlugger en binnen de kortste keren stonden we daar
in het deurgat van het kiesbureau en zoals altijd lette ik wreed op de
details.
Het was mij opgevallen dat we langs een kot gelopen waren waar er al twee
lege bakken bier stonden en in het kiesbureau zelf stonden naast de
stemhokjes een paar kartonnen dozen met een legerhelm op.
Ja, ge kunt maar nooit weten dat de voorzitter daar plots een oorlog moet
bedwingen hé.
Maar het is vooral de gewone mens in ’t oog houden en zoals mijn lief waren
ook zij niet geneigd hun stemgeheim te verklappen.
Sommigen maken er dan weer geen geheim van en zelfs de bekende Vlaming
verklapt al eens zijn biechtgeheim over zijn of haar politiek.
In sommige kranten kon men lezen dat Ignace Crombé een fan was van Yves
Leterme maar dat hij ook sympathie had voor Dedecker en Tommelein.
Ja, in feite hanteert hij hetzelfde systeem als met zijn missen denk ik en
kiest hij af en toe voor verandering.
Jeff Hoeybergs kwam nog het eerlijkste over toen hij vertelde dat hij niet
zou gaan kiezen.
Volgens mij wil hij eerst zelf het politieke landschap op een facelift
trakteren alvorens hij daar achter het gordijntje kruipt.
Natuurlijk kunnen we bijna voorspellen dat een echte “blauge” blauw zal
stemmen en dat ook de anderen hun eigen kleur zullen invullen al weet ge
maar nooit dat ze zich soms vergissen met het plakkaat dat in hunne hof
staat.
Och…we zijn zelf wreed curieus naar anderen terwijl we zelf het gordijn
strak achter ons toetrekken.
Zo betraden ook wij het kiesbureau en trok ik met mijn kleurpotloden in het
kleine kot.
Mijne pa hoorde ik daar nog zuchten in het kot naast mij en volgens die
madam naast hem probeerde hij zelfs af te kijken.
Potverdekke zeg, toen ik daar mijnen eerste brief opensloeg viel het mij op
dat het daar wreed donker was en dat de namen wreed klein geschreven waren.
Daar staat ge dan met uw slechte ogen zonder bril.
Ja, niet alleen de kleine partijen maar ook de grote met hun grote mannen
stonden er wreed klein op en ik moest mij daar in alle bochten wringen om
sommigen te kunnen lezen.
Ik stelde mij plots de vraag hoe sommigen die nog slechter zagen dan ik er
aan uit zouden geraken indien ze ook hun bril op de schouw hadden laten
liggen.
Stemplicht zonder licht is een beetje stemmen in het donker.
De lamp hing boven het middelste kot en omdat ik in het hokje op het
uiteinde stond heb ik mij daar wreed moeten rekken en op mijn tenen staan.
Maar bon…eens ik de juiste kolom had gevonden kwam het er nog op aan om met
een bot potlood in het kleine cirkeltje te kleuren.
Makkelijk was het niet als ge uw affiche daar tegen de wand moet houden om
wat licht te hebben want mijne crayon hadden ze daar aan de ketting gelegd
en ’t was maar door een paar keer een serieuze snok te geven en dat mijn kot
daar op zijn grondvesten begon te daveren dat ik daar toch een rood bolletje
kon kleuren voor de partij.
Maar daarmee was de kous niet af want ik had ook aan een paar mannen en een
vrouw beloofd dat ik hun namen zou kleuren en dus kon ik in dit politieke
landschap niet anders dan mijn belofte nakomen zoals ik ook steeds op het
omgekeerde hoop.
Toen ik mijne poster van het Vlaamse halfrond weer opgerold had kon ik aan
Europa beginnen.
Dat was een ander paar mouwen en ik dacht eerst voor een Francaise of een
schone Italiaanse te kunnen stemmen maar ’t waren potverdekke allemaal
Europeanen van bij ons.
Ons Europa lag hier niet verder dan mensen uit Geraardsbergen, Zottegem,
Michelbeke en nog andere welklinkende namen die in Oost-Vlaanderen
vertegenwoordigd waren.
Ja, met veel geluk zou men daar iemand van onze omliggende gemeenten of
steden naar het immense Europese parlement in Brussel kunnen sturen.
’t Zou natuurlijk wreed schoon zijn dat we na onze mattentaarten ook het
Manneken-Pis of “den dikken van “sesjans” Europees konden laten beschermen.
Of de gewone man en vrouw hier in onze landelijke dorpen wakker ligt van
Europa buiten het vakantiegevoel stel ik me soms als vraag.
Of het beter is van de boterberg en de halfvolle melkkannen te verdelen zal
wel één of andere boer aanbelangen.
Voor de rest is het ook hier crisis en nu Europa zijn grenzen wijd open
staan zal je eerder hier een pool naar zijn werk zien fietsen dan een Belg
in Polen.
Och…we kunnen er eens mee lachen en ondertussen zullen de verkiezingen wel
weer heel wat stof doen opwaaien en zullen er terug wat zetels verschoven
worden zodat elk rood bolletje zijn plaats krijgt.
Nog een paar weken zullen de verkiezingen de media halen en dan is het weer
grote vakantie.
Ja, en daarna….?
Daarna zal de gewone man terug de draad in crisistijd opnemen en sommigen
werkloos voor de televisiebuis naar de slimste mens zitten kijken om hem
daarna misschien wel te verkiezen bij de volgende verkiezingen.
De vraag blijft wanneer de volgende verkiezingen zijn en wie weet komen ze
er wel eerder dan sommige programma’s.
Ik hoop dat ze tegen dan wat meer licht aanbrengen in het stembureau nr 18
want stemmen in schemerlicht brengt niet altijd een rode zonsopgang bij
blauwe hemel in het politieke landschap.
Groetjes chauffeurke
Terug naar 'Lierde onder
de pen'
Terug naar
homepage Lierde Online
|