Lierde onder de pen


STEMMEN IN HET DONKER


Verleden week ben ik nog eens mijn burgerplicht gaan vervullen en ik moet zeggen dat ik niet de enige was.
Het begon al ’s morgens vroeg waar ik met mijn lief aan het verkiezingsontbijt begon met een stevig debat.
-Zeg bollie voor wie gaat gij stemmen vandaag.
-Euh chauffeurke ik ga dat niet aan uwe neus hangen want de stemming is geheim.
-Jamaar in de liefde moet ge toch alles delen?
-Nee…geheim is geheim.
Awel merci, komt dat tegen zeg, ik had bijna verklapt voor wie ik ging stemmen en dus heb ik daar aan tafel ook maar niks meer gezegd door rap mijne mond vol pistolét te steken.
In ons zondagskostuum trokken we dus naar het stemkot en voor een klein dorp in onze gemeente was het daar al wreed aanschuiven.
Den “Dokteur, ’t kluuster, de sjerif, den bakker, den bienouger en amol ‘d ander” van Deftinge en Gemeldorp stonden aan te schuiven aan kiesbureau 17 en 18.
’t Is als ge daar in de file staat dat ge nog eens met de mensen kunt klappen en meestal gaat het maar over het onderwerp van de dag als ze niet in stilzwijgen gehuld zijn.
Zoals ik verleden week al schreef gingen ze allemaal voor “de goeie” stemmen hoewel mijne “kozzen” van op de Elleboogstraat plots niet meer wist voor wie hij gestemd had toen hij buiten kwam.
Ja, als er daar zoveel volk opstaat, kan dat al gebeuren of was het misschien aan het licht gelegen.
Op mijn oproepingsbrief stond het nummer 18 en dus stonden we daar stap voor stap aan te schuiven tot er daar ene kwam vertellen dat we in de file van nummer 17 stonden en dat er in bureau 18 bijna geen volk stond.
Het ging plots een stuk vlugger en binnen de kortste keren stonden we daar in het deurgat van het kiesbureau en zoals altijd lette ik wreed op de details.
Het was mij opgevallen dat we langs een kot gelopen waren waar er al twee lege bakken bier stonden en in het kiesbureau zelf stonden naast de stemhokjes een paar kartonnen dozen met een legerhelm op.
Ja, ge kunt maar nooit weten dat de voorzitter daar plots een oorlog moet bedwingen hé.
Maar het is vooral de gewone mens in ’t oog houden en zoals mijn lief waren ook zij niet geneigd hun stemgeheim te verklappen.
Sommigen maken er dan weer geen geheim van en zelfs de bekende Vlaming verklapt al eens zijn biechtgeheim over zijn of haar politiek.
In sommige kranten kon men lezen dat Ignace Crombé een fan was van Yves Leterme maar dat hij ook sympathie had voor Dedecker en Tommelein.
Ja, in feite hanteert hij hetzelfde systeem als met zijn missen denk ik en kiest hij af en toe voor verandering.
Jeff Hoeybergs kwam nog het eerlijkste over toen hij vertelde dat hij niet zou gaan kiezen.
Volgens mij wil hij eerst zelf het politieke landschap op een facelift trakteren alvorens hij daar achter het gordijntje kruipt.
Natuurlijk kunnen we bijna voorspellen dat een echte “blauge” blauw zal stemmen en dat ook de anderen hun eigen kleur zullen invullen al weet ge maar nooit dat ze zich soms vergissen met het plakkaat dat in hunne hof staat.
Och…we zijn zelf wreed curieus naar anderen terwijl we zelf het gordijn strak achter ons toetrekken.
Zo betraden ook wij het kiesbureau en trok ik met mijn kleurpotloden in het kleine kot.
Mijne pa hoorde ik daar nog zuchten in het kot naast mij en volgens die madam naast hem probeerde hij zelfs af te kijken.
Potverdekke zeg, toen ik daar mijnen eerste brief opensloeg viel het mij op dat het daar wreed donker was en dat de namen wreed klein geschreven waren.
Daar staat ge dan met uw slechte ogen zonder bril.
Ja, niet alleen de kleine partijen maar ook de grote met hun grote mannen stonden er wreed klein op en ik moest mij daar in alle bochten wringen om sommigen te kunnen lezen.
Ik stelde mij plots de vraag hoe sommigen die nog slechter zagen dan ik er aan uit zouden geraken indien ze ook hun bril op de schouw hadden laten liggen.
Stemplicht zonder licht is een beetje stemmen in het donker.
De lamp hing boven het middelste kot en omdat ik in het hokje op het uiteinde stond heb ik mij daar wreed moeten rekken en op mijn tenen staan.
Maar bon…eens ik de juiste kolom had gevonden kwam het er nog op aan om met een bot potlood in het kleine cirkeltje te kleuren.
Makkelijk was het niet als ge uw affiche daar tegen de wand moet houden om wat licht te hebben want mijne crayon hadden ze daar aan de ketting gelegd en ’t was maar door een paar keer een serieuze snok te geven en dat mijn kot daar op zijn grondvesten begon te daveren dat ik daar toch een rood bolletje kon kleuren voor de partij.
Maar daarmee was de kous niet af want ik had ook aan een paar mannen en een vrouw beloofd dat ik hun namen zou kleuren en dus kon ik in dit politieke landschap niet anders dan mijn belofte nakomen zoals ik ook steeds op het omgekeerde hoop.
Toen ik mijne poster van het Vlaamse halfrond weer opgerold had kon ik aan Europa beginnen.
Dat was een ander paar mouwen en ik dacht eerst voor een Francaise of een schone Italiaanse te kunnen stemmen maar ’t waren potverdekke allemaal Europeanen van bij ons.
Ons Europa lag hier niet verder dan mensen uit Geraardsbergen, Zottegem, Michelbeke en nog andere welklinkende namen die in Oost-Vlaanderen vertegenwoordigd waren.
Ja, met veel geluk zou men daar iemand van onze omliggende gemeenten of steden naar het immense Europese parlement in Brussel kunnen sturen.
’t Zou natuurlijk wreed schoon zijn dat we na onze mattentaarten ook het Manneken-Pis of “den dikken van “sesjans” Europees konden laten beschermen.
Of de gewone man en vrouw hier in onze landelijke dorpen wakker ligt van Europa buiten het vakantiegevoel stel ik me soms als vraag.
Of het beter is van de boterberg en de halfvolle melkkannen te verdelen zal wel één of andere boer aanbelangen.
Voor de rest is het ook hier crisis en nu Europa zijn grenzen wijd open staan zal je eerder hier een pool naar zijn werk zien fietsen dan een Belg in Polen.
Och…we kunnen er eens mee lachen en ondertussen zullen de verkiezingen wel weer heel wat stof doen opwaaien en zullen er terug wat zetels verschoven worden zodat elk rood bolletje zijn plaats krijgt.
Nog een paar weken zullen de verkiezingen de media halen en dan is het weer grote vakantie.
Ja, en daarna….?
Daarna zal de gewone man terug de draad in crisistijd opnemen en sommigen werkloos voor de televisiebuis naar de slimste mens zitten kijken om hem daarna misschien wel te verkiezen bij de volgende verkiezingen.
De vraag blijft wanneer de volgende verkiezingen zijn en wie weet komen ze er wel eerder dan sommige programma’s.
Ik hoop dat ze tegen dan wat meer licht aanbrengen in het stembureau nr 18 want stemmen in schemerlicht brengt niet altijd een rode zonsopgang bij blauwe hemel in het politieke landschap.

Groetjes chauffeurke




Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online