Lierde onder de pen

Toen ik met de Paasvakantie een paar dagen thuis was had ik mij de eerste dag languit in de zetel laten vallen met een grote zucht.
Met een zeker automatisme had ik de afstandsbediening van de televisie ter hand genomen en had ik ook de beiaard al klaargelegd om zeker te zijn dat ik me niet zou vervelen.
Maar iets later stond mijn lief daar naast de zetel met grote ogen en opgetrokken wenkbrauwen.
-Awel…wat schikt ge te doen?
-Euh…ikke…niks, een beetje uitrusten zeker.
-Maar ge zijt u daar een gans jaar aan het uitrusten op uw werk en nu gaat ge u hier ook nog eens op uw lui gat zetten.
-Jamaar ik…
-Niks te maren ge zou beter wat aan sport doen of anders kunt ge altijd de stofzuiger eens nemen of de kasten in de keuken afwassen.
Vermits ik mocht kiezen heb ik maar voor de sport gekozen omdat de andere twee voorstellen geen olympische disciplines waren.
Met mijne zoon ging ik overleggen welke sport het beste bij ons zou passen en we besloten van eens een kijkje op de zolder en in de garage te nemen om te zien wat er het beste bij ons zou passen.
Sommige zaken dateerden nog uit mijn jeugd en hadden we niet naar het containerpark gebracht omdat ik er nooit een container had zien staan voor sportmateriaal.
-Kijk dat is nog ne voetbal uit mijn jeugd!
-Euh…pa hij is precies een beetje plat.
-Ja, we zullen eens kijken of we er lucht in krijgen.
De ijsschaatsen hingen er met tientallen naast elkaar maar omdat onze vijver ontdooit was konden we deze sport van ons lijstje schrappen.
-Pa…welke sporten hebt gij zo allemaal gedaan vroeger?
-Euh…alles, van speerwerpen tot kogelstoten en ook verspringen en hoogspringen, wielrennen, voetballen, tennis en….
-Maar…in hoeveel club’s waart ge dan wel ingeschreven?
-Euh…in geen enkele.
-Hoe?
-Ja, dat was niet in een club maar met vrienden hé, we namen een borstelsteel waar we een punt aan slepen om speerwerpen te doen en een kassei voor het kogelstoten en we spanden een koord voor het hoogspringen en voor het verspringen telden we hoeveel wortels of prei we voorbij gesprongen waren.
Natuurlijk ligt nu alles voor het grijpen in de winkels wat vroeger niet het geval was of toch niet betaalbaar.
-Maar dat is toch niet echt sporten pa?
-Ha nee zekerst…kom we zullen er eens aan beginnen.
Met de fietspomp kregen we de voetbal terug van plat naar rond en met twee staken van onze prinsessenbonen in de grond te kloppen hadden we direct een doel.
Afwisselend gingen we in doel staan en was het junior tegen senior hoewel de herinneringen uit mijn jeugdjaren terug naar boven borrelden.
Hij trapte gelijk een Van Himst en ik dook als een Paff hoewel bij elke duik mijn lijf zich liet voelen.
Maar lang hou je dat niet vol zonder opwarming en dus zouden we maar snel van discipline veranderen.
-Pa…zouden we eens kunnen speerwerpen.
-Natuurlijk gij.
-Ik sleep een scherpe punt aan de steel van mijne pa zijne riek en elk op toer konden we onze krachten meten om onze speer zo ver mogelijk te gooien.
Met kunstige aanloop en met de techniek zoals ze zelfs op tv geen konden voorleggen gooiden we de speer door de lucht.
Telkens verder en verder en toen we goed opgewarmd waren geraakten we al tot tegen het kiekenkot.
-Kijk nu goed hé, ik ga het Belgisch record eens verbeteren!
Geconcentreerd ontspande in mijn spieren en nam mijn aanloop om daarna met volle kracht de speer door de lucht te gooien.
Met twee naast elkaar keken we de vliegende steel na en we zagen al op voorhand dat het veel verder zou zijn.
Potverdekke zeg, mijn speer was over het stadium gevlogen en zo in het kiekenkot beland waar het traagste kieken nu een kieken aan spit was.
-Euh…pa, we zijn misschien best van een andere discipline te doen want straks gaat onze oven te klein zijn.
Jawadde zeg, ons schoonste kieken was gesneuveld op de sporttribune.
Ja, het was beter om ons naar een andere plaats te begeven op het atletiekveld en we zouden eens gaan verspringen.
Voor de “lochtink” (groentetuin) van mijne pa hadden we een houten plank gelegd en het kwam er op aan om met een grote aanloop zover mogelijk te springen.
Het was ook eerst wat opwarmen en in het begin sprongen we maar een goede vijftig wortels ver maar na een paar sprongen geraakte mijne zoon al tot aan de sla.
Na een tiental sprongen gingen we weer voor een record en sprong mijne kleine snotter daar tot op de aardbeiplanten terwijl ik daar lande op een bedje van peterselie en dat we direct daarna aan de marathon begonnen omdat mijne pa achter ons zat met ne stok met een kieken aan.
Jawadde zeg, buiten adem stonden we daar achteraan de boomgaard en zochten we wat verfrissing bij de drinkbak van de koeien.
Het was juist dienen drinkbak die ons op een idee bracht.
-Zeg…zouden we niet eens gaan zwemmen?
-Ja, maar kunt gij wel zwemmen pa?
-Natuurlijk kan ik zwemmen, ik heb hier nog in de watermolenbeek gezwommen.
-Maar daar staat maar vijftig centimeter water in.
-Awel we zullen eens naar de Gavers gaan daar hebben ze een schoon overdekt zwembad met warm water.
Toen ik mijn zwembroek van veertig jaar geleden paste kon ik er maar met één been in en dus was ik verplicht van een tweede te gaan kopen hé.
In een gespecialiseerde winkel vond ik een schoon model en iets later stonden we aan het zwembad van de Gavers.
We waren er wel niet alleen en terwijl ik daar met mijn bloemenmotief uit de kleedkamer kwam had ik direct verstaan dat ik mijn schouders naar voor moest duwen en mijnen buik moest intrekken.
Volgens mij zien ze dat direct als ge daar als nieuwe komt want we hadden veel bekijks.
Mijne zoon dook daar in het water en ik moest al goed kijken om het verschil te zien tussen hem en ne forel.
Van aan de kant voelde ik even met mijn zwemvliezen in het water om de temperatuur te meten en iets later liet ik mijn lijf ook te water.
In het begin is het altijd even wennen en vermits ik niet te lang gestuurd had durfde ik ook niet echt aan de schoolslag beginnen en kliefde ik molenwiekend met de crawl beweging als een echte Tarzan door het water.
Potverdekke zeg binnen de kortste keren was ik daar volledig ontsmet van de chloor die daar in het water zat.
Moe maar voldaan kropen we na enige tijd terug aan land en het was lang geleden dat ik nog afgezien had.
Het was een gezonde vermoeidheid en dus zat ik met een vermoeide geest in een vermoeid lichaam.
Ondertussen hebben we besloten van ons af en toe terug in beweging te zetten en van terug de sport op te nemen.
Het is nu juist wachten tot de peterselie van mijne pa terug gegroeid is voor aleer we terug de atletiekpiste in onze hof kunnen betreden.
Och…straks gaat het sportpaleis van Lierde open en wie weet ga ik dan wel eens een kijkje nemen om mij daar in te schrijven in één of andere club.
Ondertussen ga ik mij soigneren met een trappist met een ei in om op krachten te komen want hoewel sporten gezond is heb ik al wreed afgezien en moet ik toch zien van niet al mijn calorieën in ene keer te verliezen.

Groetjes chauffeurke