Lierde onder de pen

Toen ik op een morgen op de weegschaal ging staan was plots mijn gewicht verdwenen!
Ik was zodanig geschrokken dat ik met een luide schreeuw mijn lief had gewekt die in aller haasten daar plots de badkamer kwam binnengestoven.
-Awel wat scheelt er nu weer?
-Euh…kijk ik weeg niks meer want mijn gewicht is weg!
Mijn lief kwam wat dichter staan en keek mij met slaperige ogen aan.
-Zeg manneken…gij kunt uw gewicht niet meer zien want uwen buik hangt ervoor!
-Euh…allé, dan ben ik gerust als gij het nog kunt lezen.
-Jamaar, dat is juist om u ongerust over te maken.
Mijn lief vertaalde het getal op de weegschaal in 86kg en voegde er nog aan toe dat het wat teveel was voor mijn kort lijf.
Toen ik een paar dagen later voor mijn werkgever bij de kleermaker moest binnen stappen bleek ook hij een paar opmerkingen te hebben over mijn maten.
-Zeg chauffeurke bent u niet wat bijgekomen.
-Euh…misschien wel want mijn haar is wreed gegroeid.
-Ja, en verleden jaar had ge een 54 van vest en dit jaar zal ik u een 56 mogen aanmeten.
-Euh…ga ik dan meer binnenzakken hebben en meer knopen?
Toen hij daar met zijne lintmeter rond mijnen buik begon te stappen mocht ik volgens hem mijnen buik niet intrekken en dat scheelde direct een paar maten.
Och…’t is toch de werkgever die het betaald en dan komt dat op een “meterke” stof niet aan hé.
’t Was maar toen ik dezelfde week bij de dokter moest dat ik mij echt ongerust heb gemaakt met al zijn Latijn.
Maar omdat mijnen dokter een internist is en zich dus bezig houd met den binnenkant van mijn lijf had hij mij bij een diëtiste gestuurd om mijnen buitenkant terug te profileren.
Jawadde zeg, dat was zo een schoon lange magere die daar wreed reclame maakte voor hare winkel.
-Dag meneer komt u binnen.
-Dag juffrouw.
-En wat kan ik voor u doen.
-Awel mijnen doktoor heeft hier een briefke geschreven voor u en daar staat naar het schijnt alles in.
Aandachtig begon ze het te lezen en af en toe richtte ze haar ogen naar mij waarna ik mij zo voelde wegsmelten.
-We zullen eens beginnen met uw BMI te meten.
-Euh…ik kan u de maten van mijne kleermaker geven hoor.
-Nee nee, het BMI is de body mass index.
Amai mijne frak als ge daar moet staan klappen met geleerden die verder dan de universitaire kleuterschool van Gemeldorp geweest zijn moet ne mens af en toe eens zijne woordenboek raadplegen.
-Hoeveel weegt u nu?
-Euh…’t zelfde als deze morgen en dat moet 86 kg zijn.
-En hoe groot bent u?
-Euh…1m73 en mijne pa zegt dat ik nog volop in mijne groei zit.
-In uwe groei…en hoe oud bent u dan?
-Awel dit jaar juist 50!
-Eerlijk gezegd denk ik niet dat u nog veel zal groeien, het is meer de leeftijd dat een mens terug begint te krimpen.
-Oei.
Ze schreef alles in schoonschrift op en iets later wist ze mij te zeggen dat de index van de massa van mijnen body 29 was.
-U weegt 5 a 10 kg teveel en daar gaan we iets aan moeten doen.
Ja, als iemand met zo een schoon ogen en zachte stem zegt dat we er iets moeten aan doen dan wou ik daar ook direct aan beginnen.
-Wat zijn uw eetgewoontes chauffeurke?
-Och…niks speciaals, gewoon zeker.
-Jamaar kan u mij toch even uitleggen hoe u tijdens de dag eet.
-Awel als ik ’s morgens op mijnen baas moet wachten ga ik rap achter vier boterkoeken en als ik rond tien uur in Brussel ben eet ik rap mijn zes boterhammen op als tienuurtje en tegen de middag voer ik die mannen naar ’t restaurant en dan zie ik ook scheel van den honger van goesting en ga dan rap achter een “martino” ne pistolet met kip-curry en een broodje gezond.
Als de plenaire vergaderingen wat uitlopen krijgen we tegen 18 uur broodjes of koud buffet en als ik zo rond een uur of 22u ’t huis ben eet ik warm.
In het weekend dan doe ik het rustiger aan en ga ik meestal al eens iets eten met mijn lief.
Maar ik ben verzot op mattentaarten en op trippen en boterhammen met gekapt en op gemarineerd spek met groene kolen en daarbij een goed glas wijn of een Orval of…
-Ja, stop maar ik weet al genoeg!
Ze klonk precies al veel ernstiger en de index van haar blauwe ogen stonden precies op onweer.
-Chauffeurke, u hebt een zeer slechte voedingsgewoonte die binnen de kortste keren kan leiden naar obesitas, hypertensie en hypercholestrolemie als het al niet zover is.
-Euh…
-Ja, u moet dringend een andere manier van eten aannemen en daarom zullen we aan voedselbegeleiding moeten doen.
-Ha…en komt u dan mee op restaurant?
-Ik denk dat u me slecht begrijpt, er is geen sprake meer van restaurants en gekapt of trippen of hoe u die vetmassa ook noemt.
-Euh…jamaar ik moet toch zien dat ik niet te slappekes op mijn benen sta…
-Het is ook zeer voornaam dat u aan beweging doet en ik vrees…
-Euh…maar beweging heb ik hoor!
-En wat doet u zoal.
-Awel het hangt af met zijn dagen hé, soms 70km en ik heb al dagen gehad van 100km en meer.
-En is dat met de fiets.
-Euh…nee met de wagen hé!
-Chauffeurke ik spreek van lichaamsbeweging waar het lichaam een inspanning moet doen.
-Ha maar dat doe ik ook met mijn lief hoor!
Ze durfde de vraag niet echt te stellen en dus begon ik er zelf maar over.
-Ja we gaan veel wandelen en dan lopen we kilometers tussen de rekken van de GB en draag ik al die zakken met ons eten hé.
-Chauffeurke ik weet genoeg, ik ga u een dieet voorschrijven waar u zich moet aan houden.
-Euh…
-U gaat uw lichaam in beweging zetten en leren leven zonder vetten en bier en alles wat u mij hier al opgenoemd hebt.
-Euh…jamaar mamaselleke dan is onzen beenhouwer failliet als ik daar mijn kilo’s vlees niet meer ga halen en…
-Teut…teut…teut,ik wil hier bij de volgende afspraak een nieuwe man voor mij zien zitten.
Ze begon daar een ganse lijst op papier te zetten van wat ik moest doen en wat ik mocht eten en ik kan u verzekeren dat ik mij slapper en bleker voelde worden.
Nu de vis juist zo duur staat schrijft ze mij daar de helft van de Noordzee voor en mijne pa gaat een stuk grond meer mogen bewerken om groenten te planten want dat moet ik ook per kilo eten.
Als aperitief was de campari door water vervangen en van wijn en bier was er zeker geen sprake meer.
Amai mijn voeten!
-Voila chauffeurke we zien ons terug binnen een paar weken en dat is dan 35 Euro.
Ik moet zeggen dat als ge zo 35€ kwijt bent dat ge u dan automatisch veel lichter voelt.
Het kwam er op aan dat ik de volgende keer wreed vermagerd moest zijn.
Terug thuis heb ik mijn lief en mijn vrienden nog eens uitgenodigd voor het laatste avondmaal en daar zaten we dan aan tafel.
Als twaalf apostels zaten ze mij aan te gapen en moest ik daar een preek houden met de reden van mijn invitatie en dat het de laatste keer zou zijn want dat mijn lijf moest hervormd worden.
-Maar allé chauffeurke ge zijt gij toch niet dik.
-Er zijn er toch die dikker zijn dan gij.
-Misschien zijt ge gewoon een beetje verzwaard omdat ge ganse dagen met politieke zwaargewichten in uwen auto zit?
Och…ik moest mezelf niet goed spreken en in feite heb ik al jaren dezelfde eetgewoonte.
Het strafste is dat ik mij in feite goed voel en me nog steeds de vraag stel of ik nu wel al die vis ga binnen spelen.
Eerlijk gezegd zie ik er niet veel graten in.
’t Is een eting van de VLD van hier en één van de CD&V van daar en dan een vergadering van het broederschap van het Manneken-Pis ppfff
Ik kan nu toch moeilijk vragen aan al die gasten van juist voor mij daar een speciaal menu samen te stellen hé.
Weet ge wat, ik ga beginnen met te bewegen!
Te voet bij den beenhouwer en bij den bakker en nu de zomer in aantocht is zal ik ook mijn wandelschoenen klaarzetten.
Ja, ’t leven kan zwaar zijn als ge er licht wilt uitzien!

Groetjes chauffeurke