Lierde onder de pen

Naast de vers gegraven molhopen van die zwarte beesten die hun winterslaap achter de rug hadden kwamen nu ook de grote mesthopen te liggen op het veld.
De kale akkers in ons Lierde laten nu het mest nog dampen en het mestaroma doet ook ons uit onze winterslaap ontwaken.
Naast de sneeuwklokjes kwamen ook de krokussen al loeren in de tuin en op de takken verschenen de eerste botten.
Mijn lief riep dat het de start was om ook onze botten aan te trekken en onze groene vingers boven te halen.
Voor mij geen probleem want mijn vingers zagen nog groen van de snottebellen van mijn wintervalling die amper achter de rug was.
Mijn botten dat was een ander probleem want blijkbaar had er deze winter een nest muizen in gewoond en hadden ze zich tegoed gedaan aan de voering zodat ik nu door de gaten in mijn kousen het koude rubber voelde.
Blijkbaar doet de lente de mens herleven.
Na een lange, koude en sneeuwvolle winter floot de merel ons terug naar buiten.
Daar stond ik dan met mijn handen in mijn zakken mijn schouders achteruittrekkend diep adem te halen.
Na een ganse winter opgesloten te hebben gezeten hoestte en rochelde ik de winter naar buiten.
Mijn lief had gelijk er was werk aan de winkel!
De struiken dienden geknipt te worden en ook het gras lag er ongekamd bij.
Ze sprak van spitten, van snoeien, van maaien, van zaaien, van mesten en nog zoveel andere zaken waar ik nog niet genoeg wakker voor was.
Binnen de kortste keren zaten we in de wagen op weg naar een tuincentrum in West-Vlaanderen omdat ge het als chauffeur niet te dicht bij huis moet gaan zoeken.
Blijkbaar waren we niet de enigen die door de aanstormende lente gewekt waren en zelfs de grote parking leek te klein voor de grote massa zaaiers en planters die hier hun gerief kwamen zoeken.
Ik kan niet ontkennen dat mijn lief een groene madam is en dan heb ik het niet over haar politieke kleur.
Bij elke plant of bloem bleef ze stil staan, ja zelfs bij de sier en fruitbomen.
-Weet ge wat, we gaan dit jaar eens bloempotten op het terras zetten.
-Euh…
-En gaat gij ondertussen eens kijken naar potgrond.
-Euh…jamaar…
-En ga maar achter een tweede kar want we gaan niet genoeg hebben met één.
Potverdekke zeg, ik peins dat mijn lief haar voorouders ergens in het Amazonewoud moeten gewoond hebben en dat ze dat bij ons terug wou nabouwen.
Op zeker moment stonden we daar zelfs naar olijfbomen te kijken en aan de grootte te zien dacht ik eerst dat we zelf onze olijfolie zouden maken.
-Weet ge, in de linkse hoek van het terras zouden we drie grote buxuspotten kunnen zetten met een paar kleintjes rond.
-Euh…jamaar…
-En rechts misschien een paar potten met siergrassen.
-Euh…
-Daartussen gaan we twee grote potten zetten met fruitboompjes, wat eet gij het liefst van fruit?
-Euh…maar in den boomgaard staan daar nog 25 perelaars en…
-Awel dan nemen we een kerselaar en een pruimelaar
Ik had al vlug gezien dat we zelfs met twee karren niet zouden toekomen om alles te stapelen ppfff.
Ja, de lente gaf mijn lief zodanig vleugels dat ik ze met moeite kon volgen met drie karren achter mijn gat.
Om nog maar te zwijgen dat die fruitbomen ver uit de kar staken en dat ik er om de vijf minuten in één zijn haar mee zat of in madam haar nylonkousen die ze voor de eerste lentedag had aangetrokken.
Bloempotten, potgrond, fruitbomen, buxus, margrietjes, laurier en nog een paar groene dinges met Latijnse namen zouden onze lente inluiden.
Van de buitenplanten gingen we naar de binnenplanten en natuurlijk moest de lente ook binnen zichtbaar zijn.
-Zie ne keer wat ne schone ficus!
-Euh…ja maar ons kar die…
-Ooch zie ne keer daar dienen Bonzaï hoe schoon!
-Ja…maar ik.
-Holala, die azalea’s daar gaan we er een paar van meepakken want die zijn echt prachtig.
-Een paar?
-Ja, maar voor binnen gaan we ze niet in potten zetten maar in siermandjes want dat is veel schoner.
Na het Amazonewoud wou ze volgens mij ook de Floraliën van Gent naar Deftinge brengen en stond ik daar binnen de kortste keren met vier witte Azalea’s in mijn armen terwijl ze naar de bijhorende manden ging zoeken.
Na bijna twee uur stonden we daar eindelijk aan de kassa en toen de jonge dame me de rekening onder de neus duwde vroeg ik nog al lachen of ze ook “Eurostruiken” verkocht maar blijkbaar had ze niet de tijd om de droge humor te begrijpen en moest ik maar de volle pot betalen.
Terug thuis kon het echte lentewerk beginnen met planten en verplanten en nadat alles schoon in potten stond was het nog juist de gepaste plaats vinden.
Ik moet zeggen dat het na een koude winter plots anders oogt en dat de lente nu echt zijn intrede gedaan heeft.
Ook mijne pa is uit zijne winterslaap ontwaakt, hoewel hij niet echt een oog heeft toegedaan en buiten het beeld in de tuin of op het terras zijn ondertussen ook de eerste wielerterroristen in het straatbeeld verschenen.
Ja, de lente zet de mens blijkbaar terug in beweging en het zou de opwarming naar de zomer moeten zijn.
In feite is het een omgekeerde wereld waar men met beter weer de mens de rust ontneemt door hem een snoeischaar, spade of grasmachine in de handen te duwen.
Ik denk dat ik tegen volgend jaar ook eens een planning ga maken en wat meer plastiek bloemen ga zetten want daar hebt ge zelfs genieten van in de winter.
Och…’t is maar om te lachen want niets kan de schoonheid van onze natuur vervangen en we mogen content zijn als onze gezondheid het nog toelaat het onderhoud te verrichten.
Allé, ik ga mijn vijverplanten nog eens water geven want die mogen zeker nooit droog te komen staan.

Groetjes chauffeurke