Lierde onder de pen

Onze gemeente huisvest vier rustige dorpen en in de winter liggen ze er nog kalmer en rustiger bij dan anders.
Als een mens dan eens wat nieuws wil rapen moet hij in feite al de grenzen overstappen naar andere oorden hé.
Meestal komt het nieuws wel in onze huiskamer via radio of televisie en dit was onlangs ook het geval toen ik via de radio vernam dat ze daar in de wetstraat een spiksplinternieuwe minister van binnenlandse zaken hadden benoemd.
Omdat ze daar in de omgeving van het parlement wel regelmatig eens grote kuis houden stond ik er eerst niet bij stil, tot de nieuwslezer de naam van de nieuwe minister uitsprak.
Potverdekke zeg, Guido de Padt!
Ik was er zo van verschoten dat ik mij twee keer verslikt had in dezelfde mattentaart en zoals het voor vele burgers een verrassing was, zou het voor hem ook een verrassing geweest zijn.
Ik kon niet anders dan met de techniek van ons modernisme hem een smsje te sturen en iets later had ik hem aan de lijn.
-Hallo…heb ik de eer met zijn eerwaarde eminentie monseigneur de minister van binnenlandse zaken te spreken?
-Ja chauffeurke, ’t is al goed zenne.
-Amai Guido dat was nogal verschieten zeg deze morgen.
-Ja, voor mij ook want ik wist er totaal niks van.
Allé, dienen mens legde mij daar uit dat het een wreed schoon geschenk was om het nieuwe jaar mee te beginnen.
Ja, veel van die mannen van “Giesbaargen” die denken nu dat dienen minister nu juist van hen is maar ze vergeten dat hij minister van binnenlandse zaken is en dus van iedereen die in het binnenland woont hé.
En wij van Lierde wij hebben het geluk dat het een streekgenoot is en zo mogen we er ook al eens tegen klappen hé.
Maar ondertussen zit ik zelf al lang genoeg in het politieke milieu om te weten hoe het er in de wetstraat aan toegaat.
Eerst en vooral moet ik zeggen dat onze Guido zijn ministerplaats verdient.
Hij is een man van het volk en is steeds gewoon gebleven.
Ja, voor de gewone man in de straat doet er dat veel aan want voor dezelfde prijs krijgt ge daar een omhooggevallen asperge als minister wat wil zeggen dat ge er tijdens kermis of jaarmarkt niet teveel moet tegen zeggen.
Een werker was hij ook en dat zullen ze in het parlement wel geweten hebben want hij was de man van de duizend vragen.
Vragen die hij in naam van de bevolking afvuurde naar betreffende ministers en wie weet zal hij nu zelf misschien wel hopen dat er niemand anders is die daar een paar duizend vragen zal stellen aan zijn adres.
Maar ik ken onze minister niet alleen uit de wetstraat ik ken hem ook uit de broederschap van Manneken-Pis.
Awel daar heb ik mij nu al veel vragen bij gesteld zie!
Ik denk dat het de eerste keer is dat ze in het broederschap een broeder met zo een hoge functie hebben.
Meer geluk konden we in het broederschap ook niet dromen.
Het is dit jaar juist 550 jaar geleden dat ons Manneken-Pis is geboren en dus zijn ze verschillende festiviteiten aan het uitwerken.
Och…ik weet het wel dat er daar verleden jaar een beetje een valse start was met het verdwijnen van het museum van het Manneken maar ik denk dat ons zich vanaf nu gelukkig mag prijzen met een minister in zijne stad.
Ja, stel u voor zeg!
Ik weet nu wel uit ervaring dat eens men een titel draagt, ook de titels in de directe omgeving veranderen.
Als minister die krijgt ge heel wat personeel op het kabinet en al die mannen dragen van die speciale titels hé.
Van kabinetschef tot woordvoerder en van medewerker tot persattaché.
Maar omdat onze Guido ook lid was van het broederschap stel ik mij nu de vraag of ook daar die titels gaan veranderen?
Olav die daar prins protocollaire was zal nu misschien kabinetschef van het broederschap worden en Marcel misschien woordvoerder.
De Pol zal misschien directeur van de comptabiliteit worden en al die andere zullen in plaats van gewone broeders medewerkers worden hé.
Euh…en ik, ik zal waarschijnlijk chauffeur blijven zekerst!
Om nog maar te zwijgen dat ons Manneken-Pis al veel kostuumpjes mocht ontvangen van hoogwaardigheidsbekleders allerhande maar dat er nog geen kostuum van ’t ministerie van binnenlandse zaken in zijn kleerkast hangt.
Maar als ik persoonlijk naar één of ander kabinet moet gaan dan let ik vooral op de details en meestal staat in het bureau van de minister iets dat zijn streek kenmerkt.
Ja, ik moest onlangs met een dossier naar een Waalse minister en den dienen had in zijn bureel een bak bier staan.
Jamaar, niet zo meer een bak bier hé, bier uit zijn streek!
Awel ik zou het bureel van onze nieuwe minister van binnenlandse zaken nogal wat opfleuren zenne!
Ik zou daar aan de receptie en in het ontvangstsalon een Manneken-Pis zetten.
En in de wachtzaal zou ik bij de koffiemachine een schotel mattentaarten zetten.
Omdat er op zo een aantal plaatsen ook de foto van onze koning en koningin moeten hangen zou ik er de foto’s hangen van toen ze Geraardsbergen komen bezoeken zijn.
Vele tafels in de ministeries liggen vol met dossiers en meestal leggen ze daar dan een zwaar gewicht op omdat die papieren niet zouden gaan vliegen als het daar eens stormt in de wetstraat.
Ik zou daar gewoon een kasseisteen van de muur opleggen zodat het niet alleen nuttig is maar ook Geraardsbergen symboliseert.
Bij de recepties zou ik daar niet teveel champagne uitgieten maar gewoon wat witte wijn waar ge uit het aquarium tegen de muur een vis in het glas laat scheppen om zo naar binnen te gieten en wat reclame te maken voor de krakelingen.
Och…ik hoor u al zeggen, zie maar dat GAIA dit niet hoort.
Nee nee, een ministerie is niet zoals een dierentuin of een slachthuis waar ge zomaar binnen en buiten loopt hé.
De receptioniste zou ik opdragen om iedereen die het ministerie verlaat een folder mee te geven met alle bezienswaardigheden uit onze streek.
Maar misschien moeten we eerst eens met een delegatie al dat materiaal naar de wetstraat brengen en wie weet voelt het broederschap zich wel geroepen om daar een Manneken-Pis aan de inrijpoort te gaan zetten al was het maar om het Brusselse Manneken er eens op te wijzen dat “den dienen van Giesbaargen” ook een minister heeft.
Ja, we mogen natuurlijk niet teveel van stapel lopen maar ik heb er het volste vertrouwen in.
Makkelijk zal het alvast niet zijn want binnenlandse zaken is volgens mij met justitie één van de moeilijkste posten die men in handen kan krijgen.
Ik wil via deze weg dan ook veel succes wensen aan onze nieuwe minister en wie weet kan ik straks buiten cursiefjes ook nog wat fotoreportages maken.
Ja, misschien kan chauffeurke straks wel eens de minister van binnenlandse zaken interviewen?
Groetjes chauffeurke