Lierde onder de pen

Naar het eindejaar toe zijn er zo van die zaken die plots meer opvallen dan anders hé.
Ze hadden het in alle gazetten al aangekondigd dat ze met de feestperiode terug BOB zouden vieren
Vroeger was dat iemand van de Belgische opsporingsbrigade denk ik maar de dag van vandaag bedoelen ze daar totaal iets anders mee.
Ik heb mij laten vertellen dat iedereen BOB kon zijn en dat het in feite een naam is om naar op te kijken.
BOB is in feite de persoon die naar een feest gaat zonder er te drinken en die de recepties afschuimt met een glas limonade in zijn handen.
Potverdekke nu begon ik te verstaan waarom sommige van mijn klanten een chauffeur nodig hadden!
Och…in feite staat men er niet altijd bij stil en eens men ergens aan de toog hangt kapt men al vlug een paar pinten achterover en is BOB al vlug vergeten.
Gelukkig hebben we nog de politie als vriend om er ons af en toe op te wijzen hé.
In feite zit men er niet echt op te wachten dat ze u ergens doen stoppen om u te controleren en het is steeds een beetje verschieten als er daar plots ene met ne kepie en een oranje salami voor uwe wagen springt om u aan de kant te zetten.
De dagen dat ik met de wagen van het werk op de baan ben overkomt het mij bijna nooit dat ik die mannen zie, maar verleden week toen ik terugkwam van het containerpark had ik toch wel prijs zekerst.
Voor de feestdagen had ik al mijn lege en halfvolle flessen nog eens naar de glascontainer gebracht.
Ik was nog geen vijf kilometer ver dat ik daar plots op mijn rem moest gaan staan voor ene die al waggelen de straat overstak.
Jawadde zeg, dat had ge moeten zien!
Al die flessen die achter mijne zetel stonden vlogen daar alle kanten uit en de halfvolle flessen waren direct leeg.
Azo ne stank zeg!
Mijnen auto rook daar direct naar Orval en naar de rode wijn waarvan de versheiddatum op de fles al een paar jaar overschreden was.
Maar toen ik mijn flessen in de container had gesmeten was dienen stank in de wagen blijven hangen en het leek er op dat ik een paar dagen met mijn ruiten open zou mogen rijden en dat er zelfs een paar spuitbussen aan te pas zouden komen.
Op weg naar Brussel was die drankgeur zelfs in mijn kleren gekropen en terwijl ik daar tijdens het rijden even mijne neus onder mijn oksels wou steken om te zien of ik niet te veel naar ‘d abdij van Orval stonk springt er daar toch wel weer ene voor mijnen auto zekerst!
Volledig in het donkerblauw en met ne kepie tot over zijn ogen stond hij daar te zwaaien met een oranje spel in zijn handen.
Nog een geluk dat ik een beetje reflexen achter het stuur had of ik had daar de pijpen van zijn schoon gestreken broek mee.
Ik moest mij daar aan de kant zetten en plots komt er daar ene met zijne trouwring op mijn zijruit kloppen.
Ik moet daar altijd wreed mee lachen omdat het situaties zijn die mij aan de sketch van Urbanus doen denken en dus draaide ik al piepen en al lachen mijn zijraam af.
-De goedenavond meneer, federale politie.
-Euh…ook ne goeien en ik ben chauffeurke.
-Mag ik uw papieren even zien meneer?
-Oei…dat zal moeilijk gaan.
-Moeilijk…is er een probleem?
-Ja, ge zijt juist te laat want ik heb mijn papier met mijn glas naar ’t containerpark gebracht.
-Ik bedoel niet uw oud papier maar de documenten van de wagen meneer!
-Euh…hola, dat is iets anders.
Terwijl ik daar in mijn handschoenkastje tussen al mijne rommel aan het zoeken was kwam dienen daar zo met zijne kop in de wagen hangen dat de klep van zijne kepie mij wreed in de schaduw plaatste.
Ik had direct gezien dat hij daar zijne neus ophaalde toen ik hem mijn papieren overhandigde, waarschijnlijk omdat het aroma van mijn leeggelopen flessen mijne parfum overtrof.
Toen hij daar naar mijn papieren aan het kijken was stak hij zijne kop nog eens door mijn raampje.
-Heeft meneer iets gedronken?
-Awel, sinds deze morgen al bijna twee liter.
Ik zag hem terug zijne neus optrekken.
-Mag ik vragen wat u gedronken heeft?
-Euh…awel bijna twee flessen water want ik zit met nierstenen.
Potverdekke met de stank van de alcohol leek hij mij precies niet te geloven.
-Mag ik meneer eens vragen van te blazen?
-Euh…ik heb gisteren nog wreed zitten blazen op mijn werk maar als ik u er een plezier kan mee doen.
-Kent u het systeem om te blazen?
Hij duwde mij daar een plastieken zakje onder mijne neus en draaide er zo een pipetje op zoals op mijne pa zijne vélo.
-Goed doorblazen tot ik u zeg van te stoppen.
Ik asemde nog eens diep in en blies de inhoud van mijn twee longen in zijnen ballon.
-Ok, stop maar!
Hij keek eerst naar het plastieken zakje en dan argwanend terug in mijn richting.
-Uw wagen heeft wel een enorme alcoholgeur voor iemand die niet gedronken heeft?
-Euh…jamaar dat is van die fles wijn die omgevallen is en…
-U bent toch zeker dat u niet gedronken heeft achter het stuur?
Hij leek plots geen vertrouwen meer te hebben in zijn plastieken zakje en de stank deed hem twijfelen.
-Als u positief had geblazen had ik waarschijnlijk een bloedproef afgenomen in uw geval!
-Euh…maar dat is geen probleem hoor, zou ge dan ook even mijne cholesterol kunnen controleren?
Potverdekke zeg, dienen zijn gezicht begon er daar plots onweerachtig uit te zien en zijn ogen bliksemden mij bijna omver.
-U kan verder rijden.
-Euh…is alles in orde dan?
-Ja, volgens uw blazen zou u een BOB zijn.
-Euh…allé gij?
-Ja en rij nu maar verder want er staat nog volk te wachten.
-Euh…mag ik nog eens iets vragen?
-Hum…ja
-Als ik BOB ben krijg ik dan geen gele sleutelhanger.
Terwijl hij mij aankeek met een uitgestreken gezicht taste hij in zijn vestzak en haalde een mooie gele sleutelhanger boven.
-Alstublieft
-Dank u en tot volgend jaar hé.
Hij gidste mij terug de weg op zodat ik mijn weg kon verder zetten.
Potverdekke zeg zo’n een controle is nogal verschietachtig hé.
’s Avonds ben ik direct ene gaan drinken om te bekomen.
Natuurlijk moet men alles volgens de regels doen.
Zo moet men alles met mate doen en ben ik dus iets gaan drinken met mijn maten.
Hopelijk bengelt de BOB sleutel straks aan mijn autosleutels zonder alcoholgeur in de wagen.

Groetjes chauffeurke