Lierde onder de pen

Deze week was ik een dag thuis en dus vroeg mijn lief of ik de kerstboom niet wou zetten.
Ja, een echte kerstman ben ik niet hoor.
Euh…ik bedoel dan dat ik niet echt een kerstbeest ben of er speciaal naar uitkijk om kerst of nieuwjaar te vieren.
Maar voor mijn lief kom ik al eens uit mijn pijp hé.
We waren al een spiksplinternieuwe valse boom gaan kopen die precies echt leek en in de winkel is die totaal anders dan thuis hé.
Ja, in de winkel stond hij schoon uitgesteld en versierd en toen ik met de kartonnen doos thuiskwam moest ik die nog tak per tak laten groeien of beter gezegd in elkaar steken.
Een ijzeren voet met drie verlengstukken waar ge de takken moest op vast zetten.
Maar eerst kunt ge beginnen met alle takken schoon open te plooien zodat het precies echt lijkt.
Toen ik aan de derde verdieping van mijnen boom kwam zag ik dat er precies iets niet juist was en na lang zoeken in de doos vond ik er ook nog eens een handleiding bij.
Potverdekke elke verdiep had zijn kleur en daar mocht je niet van afwijken of uwen boom zou daar wreed staan smoelen trekken.
Allé, na een uur stond onzen boom daar precies als een echte.
Maar dan begint het pas!
Het versieren van de boom is het voornaamste onderdeel en een deel van de versiering waren we gaan kopen in de vorm van kerstbollen en de lichtjes lagen nog in de kelder sinds verleden jaar.
In feite kunt ge goed zien hoe vlug kerstmis moet verdwijnen aan de manier dat ge uw kerstlichtjes in de kelder gesmeten hebt het jaar voordien.
Ik stond daar met een bos draden in mijn hand met om de zoveel centimeter een lichtje en aan de knopen te zien zou het een tijdje duren eer ik het licht zou zien.
Miljaarde zeg, meer dan een half uur ben ik bezig geweest om de lichtdraad te ontwarren en omdat ik uit het verleden weet dat er steeds zijn die niet meer branden stak ik voor ze op te hangen eerst even in het stopcontact.
Ja, wat denkt ge…drie lichtjes branden niet en gelukkig was het systeem veranderd want vroeger als er ééntje stuk was werkte de ganse bedoening niet.
Gelukkig wist ik thuis nog reserve lichtjes liggen en ik hoopte maar dat ze ook in deze lichtdraad zouden passen.
Ja, ik had geluk het waren dezelfde.
Ik trok het kapotte lampje uit het omhulsel en met het nieuwe zag ik terug het licht.
Maar alles liep te vlot om goed te zijn en zoals altijd moet er op het laatste moment iets verkeerd gaan hé (Allé bij mij toch).
Toen ik het laatste lichtje wou vervangen breekt het toch wel af zekerst en sta ik met het glas in mijn handen terwijl het omhulsel aan de draad blijft vastzitten.
Natuurlijk hebt ge er geen greep meer op en begin dan maar eens met een klein verstand en twee grote linkse handen achter een oplossing te zoeken.
Ik nam in de keuken een aardappelmesje (wat niet mag van mijn lief) en daar zou ik het spel wel mee losprutsen.
Ik stopte de punt van het mesje tussen het plastiek omhulsel en juist op het moment dat het begint los te komen schiet ik daar toch wel uit met al mijn geweld zekerst.
Niet één keer maar drie keren schoot ik uit en ik moet zeggen derde keer goede keer!
Ik moet daar iets geraakt hebben en ik had beter de stekker uitgetrokken want daar schiet daar niet alleen een vlam uit dat mijn vel direct schoon zwart gebruind was ik kreeg daar nog eens ne snok dat mijn knieschijven muziek maakten van tegen elkaar te kletsen.
Potverdekke mijne witte kerst was al goed zwart gebrand ppfff.
Maar bon, het voornaamste was dat ik de sliert terug kon doen schijnen.
Na veel gewring en geplooi hingen de lichtjes in de boom en nu kwam het er nog op aan om ook de bollen op de juiste plaats te hangen.
Zoals ik al vertelde leer ik alle dagen bij ook over zaken die niet echt mijn ding zijn.
Zo wist ik na de tweede doos te openen al dat het breekbare bollen waren.
Ja, dat kunt ge direct zien als er ene uit uw handen valt en in duizend stukken op de grond ligt.
Omdat ge nooit bollen teveel hebt ben ik dan wreed voorzichtig geweest en bol na bol opgehangen.
Ik kan u verzekeren dat als ge 100 keer uw ladder op en af geweest zijt dat ge dan wat calorieën verbrand hoor.
Maar er begon schot in te komen en na een paar uur stond er daar een schone kerstboom voor mijne neus.
Ja, precies een echte uit de “ ‘d Ardennen “.
De boom moest naast de kast komen en ik moet zeggen dat zo een spel van een 1m80 verhuizen met alles erop en eraan ook geen sinecure is.
Ik probeerde hem eerst bij de voet te nemen maar zo kunt ge onmogelijk een boom optillen en dus wrong ik mijn arm maar tussen de valse dennennaalden om het middelste van de stam beet te nemen en hem zo op te heffen tot naast de kast.
Lap zeg, daar stond ik dan met het bovenste deel van de kerstboom in mijn hand terwijl het onderste stuk op de grond was blijven staan.
Awel dat moet ge eens proberen om dat bovenste stuk terug over dat onderste te laten schuiven…een kwartier heb ik daar staan sukkelen met de kramp in mijne arm.
Maar allé, eind goed al goed en na vier uur stond dienen boom eindelijk op zijn plaats.
Ja; ’t is al een beetje kerstmis en de witte vlokken die af en toe vallen voegen dat speciale tintje toe.
Och…voor mij had het evengoed een witte Pasen kunnen zijn hoewel ik daar waarschijnlijk minder werk aan had gehad.
Maar nu staat hij tot als we hem terug afbreken ergens in januari als we de tijd vinden of misschien in maart om hem door de paashaas te vervangen.
De bollen terug in de dozen en de lichtjes terug erbij in de kelder om volgend jaar terug de herinnering op te halen bij het ontwarren van de slierten en het bijkopen van de gebroken bollen.
Zover zijn we nog niet want zoals bij elk feest moeten er geschenken onder de boom komen.
En elk jaar moeten we dan een kreet van verwondering slagen om onze vreugde te uiten.
Ik hoop alvast dat de kerstman mij een kerstboom brengt waar ik niet zoveel werk aan heb.
Misschien een opblaasbare, allé als ik tegen volgend jaar nog adem heb!

Groetjes chauffeurke