Lierde onder de pen

Verleden week was ik eens op mijn gemak wild gaan eten en ik moet zeggen dat het mij gesmaakt heeft.
Met de herfst is ook de jacht geopend en dan worden de menu’s in de restaurants vlug aangepast.
De slaatjes worden pasteitjes, de abrikozen worden kastanjepuree en het vlees vervangen ze door één van die beesten die daar per ongeluk voor de geweerloop loopt.
-Pasteitje van fazant
-Hazenrugfilet met bosbessensaus
-Consommé van bosduif
-Eendenborst met geschoren engelenhaar
of doodgewoon konijn met pruimen op een bedje van wintergarnituur.
Ik had voor het laatste gekozen en ik moet zeggen dat ook hier de crisis zich liet voelen.
Ofwel waren de pruimen serieus opgeslagen of anders zat ik daar te peuzelen aan het laatste overlevende konijn uit de streek.
Voor de wintergarnituur hadden ze gewoon het gasvuur uitgezet en zo voelde het lekker koud aan hé.
Jawadde zeg, als ik naar de prijzen keek had ik direct verstaan dat er met wild geld te verdienen was.
Mij hadden ze altijd verteld dat er twee manieren zijn om aan het wild te geraken en dat is of op jacht gaan of gaan stropen.
Voor het ene moet ge een vergunning hebben en voor het stropen naar het schijnt niet.
Natuurlijk kon ik mij zomaar niet lanceren in het ongekende en besloot ik eerst even te oefenen.
Op onze zolder lag er daar nog een oud loodjesgeweer van in den tijd van mijnen bompa en ik had geluk want ook de loodjes lagen er nog bij.
Opgelet, het is niet genoeg van een geweer te hebben om te jagen, ge moet ook eerst en vooral het verschil kennen tussen mens en dier om daar geen ongelukken te hebben hé.
Op het internet was ik op zoek gegaan naar een paar vragen over de jacht en de eerste vraag was;
-Wat is het verschil tussen een vrouwelijk konijn en een vrouw?
Euh…ik heb daar lang zitten nadenken en plots wist ik het weer!
Een konijn schiet ge eerst en maakt ge dan klaar en een vrouw euh…die…euh…die heeft zo geen lange oren.
Jawadde, ik was daar direct geslaagd in mijn examen met grote onderscheiding.
Om te oefenen moest ik natuurlijk proberen van mij zoveel mogelijk in te leven en dus trok ik een paar groene botten aan, een groene vest, een bruine broek en liet ik op mijn oren een oude klak van mijne pa rusten.
Nu dat ik daar als echte jager stond moest ik nog juist opzoek gaan naar het wild en ver moest ik niet zoeken.
Mijn kat had ik een gedroogd konijnenvel aangetrokken dat daar nog in de schuur hing en bij mijn kiekens had ik een paar fazantenpluimen in hun gat gestoken.
Potverdekke ’t was precies echt!
Omdat mijne pa zelf jaagt hadden we thuis alle attributen en dus kon ik ook beroep doen op de jachthond om het wild wat op te jagen.
Dat had ge moeten zien!
De hond was nog maar juist uit zijn kot als hij daar onze kat verkleed als konijn zag lopen.
Den oprit af, de weide in en iets later klom dat konijnenvel daar in onze perelaar.
Ik plaatste het loodjesgeweer tegen mijne schouder en met een goedgericht schot stoof mijn konijn daar al miauwen en al te “kajieten” door de weide.
Blijkbaar was het raak maar er zat precies meer leven in als vroeger.
Ik ging mijn jagersgeluk dan maar zoeken bij mijn kiekens die moesten dienst doen als fazanten.
Sluipend als een echte paracommando sloop ik tot bij het kiekenkot en stilletjes schouderde ik terug het loodjesgeweer.
Ik mikte door één oog te sluiten en met het andere naar het verlengde van mijne loop te kijken.
En aan de andere kant stond dat kieken met die fazantenpluim in haar gat mij dwaas aan te kijken.
Maar een jager mag geen medelijden hebben en dus haalde ik de trekker over en hoor niet anders dan een zachte klik.
Potverdekke nadat ik naar het konijnenvel had geschoten was ik vergeten het geweer te herladen.
Maar al vlug werd het mij duidelijk dat ik om te jagen een groter kaliber nodig had en dat vond ik maar niks.
Nee, om wild op mijn bord te krijgen zou ik de andere manier eens proberen want ze hadden mij altijd verteld dat de stropers in feite de beste jagers zijn.
Ik had ook horen vertellen dat jagen voor rijke mensen was en dat die tijdens de dag konden gaan jagen in plaats van te werken, maar de stropers die moeten dat na hun uren doen en dan is het meestal donker hé.
Een boswachter had mij verteld dat ge om te stropen zeker een lichtbak moet hebben en dus schafte ik mij zo een groot licht aan om ’s avonds mee naar het maïsveld te trekken.
Daar zat ik dan te wachten, verscholen in het maïsveld en op een open plek had ik de lichtbak gezet.
In het begin schouderde ik om de vijf minuten mijn loodjesgeweer omdat ik die grote schaduwen voor de lichtbak zag vliegen die in feite niet meer waren dan een paar muggen.
Maar dan had ik opeens prijs!
Ik hoorde een geronk dat ik niet kon thuisbrengen en dacht nog bij mezelf dat het echt uitzonderlijk zou zijn van hier in Lierde een wild varken of een bizon te schieten.
Miljaar zeg…opeens zie ik de maïs voor mij opengaan en komen er daar twee grote lichten op mij af!
Waren ze daar toch wel de maïs ’s avonds aan het afrijden en ik heb moeten lopen voor mijn leven.
Uitgeput en doodop ben ik daar midden in de nacht thuisgekomen en besefte al vlug dat jagen niets voor mij was.
En toch eet ik graag wild, maar mijn manier van jagen heb ik veranderd.
Nu ga ik op jacht naar een poelier en schiet daar in mijn portefeuille om een stuk wild te kopen.
Ja, in de grootwarenhuizen kunt ge zelfs wild vinden dat in ons Lierde al jaren uitgestorven is.
Ree, hert, bizon, kangoeroe, struisvogel en zoveel meer waar kastanjes of pruimen bij passen.
’t Is iets voor de feestdagen die er aankomen!
Een schoon gedekte tafel met aan elke kant een schoon “taloor” waar ge uw lief kunt in de ogen kijken bij kaarslicht.
En op het bord een stuk ree terwijl op tv voor de zoveelste maal “ bambi” wordt gespeeld.
En dat alles overgoten met een fles “chateau neuf du papi” van een goed jaar.
Potverdekke, terwijl ik dienen tekst hier aan het schrijven ben loopt de zever al uit mijne mond van goesting.
Ik wens iedereen alvast smakelijk eten in dit wildseizoen en let toch maar op dat ze u mijn kat niet serveren want die loopt nog steeds rond met dat konijnenvel!

Groetjes chauffeurke