Lierde onder de pen

Als ik de laatste weken de gazet opensla of de televisiekast aanzet lijkt het wel of we van de ene crisis in de andere sukkelen.
De regeringscrisis, de oliecrisis, de koopkrachtcrisis en de laatste weken hebben ze ook de bankcrisis toegevoegd.
Als gewone man in de straat blijft vooral het woord crisis hangen en verstaan we niet teveel van alles wat voor het woord crisis geschreven staat.
Ja, dat alles duurder geworden is en dat we het aan onze "portemonnai" voelen dat is een feit.
Al jaren probeer ik mijn maanden in te delen en ook mijn koopkracht in stand te houden.
Persoonlijk heb ik bij het tanken geen probleem omdat ik al jaren voor 50€ tank, hoewel ik de laatste jaren minder ver geraak met hetzelfde bedrag.
Maar nu draait het de laatste weken vooral rond de banken die er naar het schijnt slecht voorstaan.
Bij elk nieuwsbericht wordt er de nadruk opgelegd en elke dag staat de bankcrisis in vette letters gedrukt in alle gazetten.
Potverdekke, ’t is weer de kleine man dat ze de stuipen op het lijf jagen!
Ik hoor het mijn overgrootvader nog zeggen dat hij het geld liever in de suikerpot of zijn kousen stak omdat hij daar meer vertrouwen in had.
Ja, ik heb al wreed zitten nadenken want nu alles opslaat heb ik ook plaats in mijne suikerpot.
Natuurlijk leven we niet meer in de middeleeuwen en de dag van tegenwoordig is een leven zonder bankkaart moeilijk in te denken.
Het zou een eigenaardig zicht zijn moest ge daar aan de kassa van uw winkelketen plots uwe suikerpot bovenhalen of uw kousen op de toonbank leggen om uw betalingen te doen.
Een leven zonder bankkaart is nog moeilijk in te denken en buiten het inbrengen van uw bankkaart waar het apparaat u vertelt of het saldo nog voldoende is of niet heeft een mens niet echt zicht op zijn geld.
De werkgever stort uw pree naar de bank en zolang deze niet in Ijsland ligt kan men met een doodgewone code zijn geld doorsturen naar deze waar je geld verschuldigd bent.
Ik denk dat ik wreed veel geluk had toen ik naar de bank gestapt ben want bijna alles was gratis!
Ja, ik mocht er gratis een rekening openen en mijnen baas mocht er gratis mijn geld op storten.
Ik mocht er zelfs gratis een spaarrekening openen en elk jaar zouden ze mij gratis mijn interesten doorsturen.
Zelfs de eerste bankverrichtingen waren gratis en onlangs nog kreeg ik gratis en voor niks een cd-rom om thuis vanaf de pc mijn verrichtingen te doen.
Ik moet zeggen dat die mensen altijd vriendelijk en begaan geweest zijn met mij want ik kon er zelfs makkelijk een lening krijgen om mij een computer te kopen.
Ja, alles werd voor mij gedaan en elke maand zouden ze gratis en voor niks een deel van het geleende bedrag van mijn rekening halen.
Ik kon er zelfs gratis een spaarrekening openen zonder dat ik verplicht was van er iets op te zetten.
Natuurlijk moet ge ook af en toe iets in de plaats geven en ook daar houden ze zich gratis mee bezig.
Elk jaar betaal ik hun dan ook een som om mijn rekeningen mee te verzekeren want ge weet maar nooit dat er een onverlaat uw leegstaande rekeningen zou plunderen.
Maar de laatste weken hoor en lees ik dat de banken met serieuze problemen kampen.
Opgelet niet alleen bij ons maar over de ganse wereld hebben de beurzen zware klappen gekregen.
Een paar jaar geleden was ik mij ook gaan interesseren in het beursleven en ik moet zeggen dat ik ge daar wat geluk moet mee hebben.
Toen in 1996 Lernout & Hauspie uitgeroepen werden tot managers van het jaar wist ik dat het een koppel was om te volgen.
Op zeker moment werden er van die mannen zelfs meer aandelen gekocht dan mattentaarten in onze streek en dat kan tellen hé.
Awel ik moet zeggen dat mijn aandelen sinds 2001 geen Euro meer gezakt zijn.
Nee nee, ge moet daar iets van kennen en ook nu valt het op hoe het ene het andere in evenwicht houd.
De aandelen van sommige banken zijn naar de prijs van het wc papier en sommigen zelfs naar de prijs van een doodgewone keukenrol gezakt en zo heb ik nu een paar aandelen van “Inbev” gekocht.
Ja, met al die miserie over het geld is de mens terug beginnen drinken en sommigen volgens het geïnvesteerde bedrag zelfs beginnen zuipen.
Binnen een paar maand zullen er dan weer last krijgen met hunne lever en dan zal het weer de moment zijn om in de farmaceutische wereld te investeren.
Wat de laatste jaren enorm opvalt, is dat geen enkel groot bedrijf nog veilig is en of het nu om een Frans automerk gaat of om een Belgische luchtvaartmaatschappij die niet meer van de grond gaat, ze hebben allemaal een skivakantie met zwarte sneeuw achter de rug.
Gisteren de textielindustrie en vandaag de banken met de vraag wie of wat het morgen zal zijn.
Nee, ik denk dat we een beetje afstand moeten nemen van al dat groot monetair geweld en dat we ons wat meer moeten concentreren om te investeren in onze eigen kleine streek.
Zouden we geen aandelen kunnen kopen bij de bakker of bij de beenhouwer?
Misschien duikt binnen een paar jaar de ruilhandel wel terug op en kunnen we een gepluimd kieken ruilen tegen een schoon konijnenvel met pruimen.
Och we kunnen er eens mee lachen maar we kunnen niet ontkennen dat er iets aan de hand is.
Ik heb alvast mijn voorzorgen genomen en mij een nieuw paar kousen gekocht zodat mijn geld niet door dat gat kan vallen die aan mijnen dikken teen zit.
Ja, we kunnen er maar naar gissen en afwachten hoe het morgen zal zijn.
Misschien stellen we ons al jaren gerust door naar de armoede van anderen te kijken en hebben we vooral schrik om van onze luxe te moeten inleveren.
Ja, eenvoudig is het niet en als ik mij morgen nog een gazet kan kopen lees ik wel in hoeverre mijn koopkracht voor de zoveelste maal gedaald is.
Och…echt schrik moeten we niet hebben hoor.
Vroeger hebben we zelf leeg zilverpapier naar de negertjes gestuurd tegen de honger en de armoede en wie weet krijgen ze in Somalië straks wel te horen hoe slecht het hier allemaal gaat en zetten die mannen een hulpactie op poten.
Nee…zoals altijd zal het afwachten zijn en zien wat er straks uit de geldautomaat komt.
Ik ga het hier alvast bij houden want stel dat ook de inkt zou opslaan dan zit ik hier volgende week misschien maar met een halve tekst.

Groetjes chauffeurke