Lierde
onder de pen
Vaak hoor ik zeggen dat we maar een nummer zijn en dan
stel ik mij de vraag waarom ze ons een naam gegeven hebben.
In feite hebben ze misschien wel gelijk en zijn we ook maar een nummer!
Toen ik ben geboren moet de verpleegster tegen mijne pa gezegd hebben;
-Kijk dat is nummer twee vandaag.
Ja, daar is alles begonnen, omdat we thuis nogal competitie gericht waren en
ik niet van de eerste keer mijnen eerste was zijn ze thuis ook maar gestopt
met sporten en heb ik nooit een broer of zuster met rugnummer gehad.
Maar de nummering bleef me achtervolgen en veel had ik mijne naam niet
nodig.
Ook op de schoolbanken was ik niet “chauffeurke” maar gewoon nummer 12 en
omdat er maar twaalf in een dozijn zitten kunt ge al denken welke plaats ik
daar bekleedde.
Voor mijn plechtige communie was ik dan weer nummer 1 maar dat had niets te
maken dat ik Heiliger was dan al die andere snotters maar gewoon omdat ik de
kleinste was en dus vooraan moest staan wilden ze mij daar zien met mijn
kaars in mijn handen.
Toen ik naar de grote school mocht met volwassen leraars kon mijn rugnummer
al eens veranderen.
Zo heb ik de nummers 19, 24, en 17 gedragen.
Alles hing er van af met hoeveel we in de klas zaten en dus kon ik al eens
van rugnummer wisselen bij de uitreiking van de rapporten.
Ja, daar altijd als eerste op dat podium moeten stappen vond ik maar niks
want ik was nogal mensenschuw.
Opgelet echt meewerken deden de meesters niet in dienen tijd want hoewel ik
het toegaf dat ik mijne vierentwintigste of zeventiende was bleef ik voor de
leraren een grote nul.
Dat ze mij het cijfer nul opplakten heb ik nooit echt goed verstaan.
In hun betekenis betekende de nul niks en was ik ook niet meer waard dan dat
cirkeltje met een leegte in.
Nul op mijn lessen, nul op mijn huiswerk en nul op mijn rapport en dus was
ik voor hen een grote nul.
Maar als ik die mannen achter mijne rug hoorde praten, moeten nullen toch
niet zo onbelangrijk geweest zijn want sommigen hadden wel graag een
nulletje bij achter het cijfer van hun wedde.
Mijne pa deed er dan nog altijd een schepje bovenop met zijn vragen van;
-Maar wanneer gaat ge nu eindelijk eens uwe eerste zijn?
Als ge zelf in de sport gezeten hebt zou men moeten weten hoelang trainen
het is om van de vierentwintigste naar de eerste plaats te gaan zonder
doping te nemen.
Toen ze mij bij het leger nodig hadden om het land te verdedigen en tevens
mijne legerdienst te vervullen kreeg ik ook een nummer opgeplakt.
Ik was milicien nr 8936 maar het nummer op zichzelf speelde niet zo een
grote rol als je naar het front moest.
Iedereen liep er toch maar naast elkaar en deze die sterren droegen liepen
meestal gans vanachter om hun kostuum niet vuil te maken voor de défilé van
de 21ste juli.
De grote nummers mochten van voor lopen en dus hadden we altijd een schoon
zicht op alles wat voor ons gebeurde.
In de sport heb ik de nummers 8 en 16 gedragen maar dit zegt weinig over de
prestaties die ik ermee neergezet heb.
Op je clubkaart staat je lidnummer en dat kan je behouden zolang je het
lidgeld betaalt
In feite draait alles om nummers en kan men er niet meer onderuit dat de
mens een nummer geworden is.
De warmte van onze namen naar elkaar toe te roepen vervaagt in het telraam
des levens.
Op onze identiteitskaart staat ons identificatienummer van het rijksregister
en daar hadden ze mij op het gemeentehuis gezegd dat dit nummer alleen mij
toebehoorde.
Maar nu bleek dat ze in Brussel onlangs een meneer “chaffoorski” hebben
tegengehouden en den dienen had daar in Polen blijkbaar hetzelfde nummer
gekregen!
In feite kan men zich moeilijk inbeelden hoeveel nummers ieder van ons moet
beheren in een wereld waar ieder zijn eigen nummers moet dragen.
De nummer van mijn bankkaart en de code ga ik hier nu niet vermelden maar ’t
is maar om te zeggen dat ik er ook één heb.
Maar ik ben ook een nummer op mijn rijbewijs en op de kaart van de
ziekenkas.
En hoewel je zou verwachten dat men in de bibliotheek een letter is heb ik
ook daar een nummer gekregen.
Onlangs moest ik naar het hospitaal om een paar tanden te laten trekken en
daar vernam ik dat zelfs de onderdelen van ons lichaam genummerd zijn.
Ik was nummer 2 op de wachtlijst om de tanden 11 en 12 te trekken.
Als ge dan met een paar tanden minder zit moet men een beetje zijn voeding
aanpassen en dus dacht ik er aan om iets mals te eten.
Wel ik kan u zeggen dat nummer 16 en 32 bij de Chinees zeer mals zijn.
Nee, het is ongelooflijk hoe we genummerd door het leven gaan zonder er echt
bij stil te staan.
Maar soms kan je uw nummer inruilen voor een nummer en dat klinkt dan weer
heel anders hé.
Bij mijnen beenhouwer stapte ik onlangs binnen en daar trek je een nummertje
om je beurt te behouden.
Het is telkens een verrassing als je het nummertje trekt en deze maal had ik
geluk.
Ik trok nummer 68 en dat vond ik een gewoon nummer waar niet teveel volk van
opkijkt als ze je nummer afroepen.
Ja stel je voor dat je iets later binnenkomt en alle blikken zijn op jou
gericht terwijl je bestelling er niet anders zou uitzien hé.
Na twee witte trippen en 250 gram hersentjes kon ik naar de kassa en daar
vroeg een schone juffrouw mij of ik mijn nummer kende.
-Euh…ja het is 0479 785 …
-Nee niet uw telefoonnummer meneer maar uw nummer van uw klantenkaart.
-Oei sorry…euh…ik denk dat het 2025 is
Ze typte het nummer in en keek een beetje verbaasd.
Om zeker te zijn roepen ze dan uw naam af en blijkbaar was hier mijn nummer
heel gewoon maar leek mijn naam nogal speciaal te zijn.
-Euh…chauffeurke?
-Ja dat ben ik…’t is nogal ne speciale naam hé ze hebben mij dat daar op de
dienst bevolking ook al gezegd.
In feite was dit het mooiste bewijs dat een mens nog een lach op de lippen
kan krijgen bij het afroepen van een nummer waar een mens achter staat.
Och,…zolang we maar weten welke naam achter ons nummer schuilt, zullen we
ons en anderen nog wel terugvinden in deze wereld.
Erger zou het zijn als nummers geen naam meer dragen.
Groetjes chauffeurke
Terug naar 'Lierde onder
de pen'
Terug naar
homepage Lierde Online
|