Lierde onder de pen

Door de jaren heb ik ontdekt dat huishoudtoestellen en ander materiaal niet aan mij besteed is wegens te gevaarlijk of te weinig verstaanbare uitleg bij de 500blz handleiding en vooral door mijn onkunde en mijn twee linkerhanden.

Met de hamer sloeg ik op mijn duim zoals het vaak verteld werd dat men al doende leerde en lag er ergens een hark in het gazon dan mocht je zeker zijn dat de afdruk van de steel binnen de kortste keren op mijn voorhoofd stond gedrukt.

Met de houten ligstoel op het strand kon ik uren bezig zijn om hem open te plooien om dan toch op een handdoek te moeten liggen eens de zon al lang onder was.

Ja, en in de keuken is het niet anders, de blikopener speelt mij al jaren parten bij het openen van een doosje tomatenpuree waar dan een deel van de inhoud op het aanrecht ligt en een ander deel tegen de muur spat.

Enige tijd geleden vroeg mijn lief om de strijkplank dicht te plooien en daar zat plots mijn duim tussen het modern sluitsysteem, als echte man staat ge daar dan niet te roepen van de pijn of springt ge niet rond met een strijkplank aan uwe vinger omdat de keuken nu ook weer niet zo groot is.

Een zwarte bloedvlek tekende zich af onder mijne nagel en gedurende weken zou ik eraan herinnerd worden dat een strijkplank een gevaar is voor iemand zoals ik.

Verleden week werd mij nog eens gevraagd om de strijkplank op te plooien en omdat ik mij zeker geen zes keer aan dezelfde steen stoot was ik extra voorzichtig.

Maar als ne mens te voorzichtig is zal het ook wel niet goed zijn en hier en daar bleef dat spel weer haperen en dus heb ik daar mijn spierkracht maar eens uit de oude doos gehaald.

Plots een gekraak en de plank was opgeplooid.

Deze morgen mocht ik de plank nog eens openzetten en toen ik dat spel wilde open plooien valt dat onderste daar toch wel op mijnen teen zekerst!

Ze gaven voor vandaag goed weer en zo stond ik daar zonder schoenen en kousen en viel dat ijzer daar rechtstreeks op mijn teer velleke.

Na een paar seconden gekaiiiiet te hebben en daar evenveel tijd over mijne zweetvoet gewreven te hebben kon ik al manken aan mijn lief gaan melden dat de strijkplank de geest gegeven had.

Zo weet ne mens direct wat doen op ne zondagmorgen en kon ik op zoek naar een nieuwe strijkplank wilde ik mijn onderbroeken niet gerimpeld willen dragen.

Zo trok ik die morgen naar de rommelmarkt op zoek naar een strijkplank en tussen de kunst en kitch van de koperen kannen, tinnen potten, schrijfsels van Claes en Streuvels dacht ik de geschikte plank te vinden.

Maar de meesten verkochten eerder hun wasgoed zodat ze het niet meer moesten strijken en kon ik verder reizen.

Iets verder was er nog een winkel open waar ik waarschijnlijk een strijkplank kon vinden en na enige tijd te hebben rondgelopen tussen de cirkelzagen, de boormachines, de noveenkaarsen de lusters en de verfpotten kwam ik bij de zeepproducten een verkoopster tegen.

-Euh…madam mag ik u ne keer storen.

-Ja,voor wat is’t?

-Kunt ge mij zeggen of jullie strijkplanken verkopen?

-Hier iets verder in dezelfde rayon ,ze staan boven de waskommen en de droogrekken.

Inderdaad, iets verder stonden ze op een schap, wel 10 verschillende planken en evenveel verschillende modellen en kleuren.

Maar al vaak heb ik mij de vraag gesteld waarom ze die schappen 1m90 hoog zetten als ne mens maar 1m73 groot is.

Ik kon ze met mijn vingertoppen aanraken maar om zo een lomp spel van zo hoog op te tillen was er iets anders nodig.

Temeer dat ik zonder bril niet kon lezen wat er op de verpakking geschreven stond en de grootte en breedte met zekerheid moest kennen.

Opgelet ’t is niet omdat ne mens onhandig is dat hij daarvoor niet inventief is en meer dan die plastieken waskommen had ik niet nodig als trede om een trapje hoger te staan in het leven.

Voilà een wasmand met daarop een waskom en de klus was geklaard.

Ik moet zeggen dat alles goed ging tot ik die plank van het schap tilde en er blijkbaar iets meer druk kwam op het plastieken onderstel en mijne rechtervoet daar plots door dienen waskom schoot.

Jawadde zeg, tijdens mijn evenwichtsoefening kon ik mij nog juist herpakken om daar met mijn klikken en mijn klakken niet tussen de droogrekken te hangen maar ik stond daar wel schoon met een appelgroene waskom aan mijne voet.

Ne mens kijkt dan altijd eens rond om te zien of er niet teveel volk staat te kijken en ik had geluk alleen te staan tussen de schappen.

Toen ik daar bezig was die strijkplank te inspecteren komt er daar plots weer een verkoopster aangelopen met de vraag of ik vond wat ik nodig had.

-Euh…awel ik denk het, ik zocht een strijkplank en heb er hier één.

-Zijn de afmetingen goed meneer?

-Euh…ik denk het van de moment dat mijn onderbroeken er op kunnen hé.

-Ja, hahahaha, maar wilt ge een plank met een scherpe of rond punt om hemden te strijken of wilt ge er een met een breed of smal oppervlak.

-Euh…awel…

-En moet er een strijkijzersupport zijn achteraan om uw ijzer op te zetten?

-Euh…ha ja dat moet er aan zijn.

-En moet dat een gesloten of open support zijn.

-Euh…oei.

-Open is voor de stoom weg te laten.

-Awel ja zo één.

-En moet er snoerspiraal aan de plank zijn.

-Een watte??

-Ja, zo een spiraal om het snoer van het strijkijzer niet in uwe weg te laten hangen.

-Euh…nee, want dat was er vroeger ook niet aan.

Ik denk dat ze daar zelfs strijkplanken met ingebouwde radio hadden want aan den uitleg van die madam te horen staat ook het modernisme van de strijkplank niet stil.

De stijve strijkplank is blijkbaar verbannen naar een ver verleden en zo stond ik daar met mijn modern spel waar ge iedereen mee in de weg loopt aan de kassa.

Als ze u aan de kassa dan nog eens vragen om de barcode te tonen en dat die juist onderaan de plank staat en ge daar weer moet beginnen zwieren tussen het volk hoort ge de mensen achter u zuchten alsof wel tientallen strijkijzers stomen.

Gelukkig heb ik een praktische wagen en door aan beide kanten een zijruit af te laten kon ze juist in de wagen en stak er links en rechts maar een paar centimeter uit.

Terug thuis was ik fier van mijnen aankoop en stond er daar nu een hipper modern spel met een hoes dat nog goed bij onze geverfde muur paste.

’t Was maar toen de strijk gedaan was en dat ik ze terug naar de berging bracht dat ik tijdens het opbergen mijn vel wist te knellen tussen de poten en dat er in feite geen verschil was met een andere plank.

Nee, moderner misschien maar veiliger zeker niet.

Een stijve strijkplank blijft een stijve strijkplank hoewel ik mij soms de vraag stel of het toch niet aan mij ligt want anderen hoor ik daar minder over klagen.



Groetjes chauffeurke