Lierde onder de pen


ALLES LOOPT OP WIELTJES


Onlangs las ik ergens de uitdrukking, “alles loopt op wieltjes”, en plots ben ik beginnen nadenken.
Ja, toen ik geboren ben hadden ze voor mij een chique kinderwagen gekocht met vier grote wielen en was mijn moeder de chauffeur van dienst.
Fier als een gieter reed ze er mee door Deftinge en omstreken en omdat de bevalling goed was verlopen en dat ik toch niet de lelijkste van gans de kinderafdeling was mocht men zeggen dat alles op wieltjes liep.
Ik groeide op in het landelijke panorama van de jaren 60 waar in ons boerendorp de karrenwielen over de kasseien schokten en waar ze knarsend over de betonbaan reden.
Ja, den dienen die het wiel had uitgevonden was zeker ne slimme geweest, want stel u voor dat het wiel ovaal was geweest dan zouden er menige boeren zeeziek geweest zijn alvorens het veld te bereiken.
Als kleine snotter was het iets imposant, een dik achterste met een korte staart dat op zeker ritme een grote kar trok waarvan het knetterende geluid van de wielen ons de komst melde.
Waar er ook wielen onderstonden was bij mijne fiets!
Ja, eerst kreeg ik een driewieler waar ik in al mijn fantasie menig maal de ronde van Deftinge of Gemeldorp heb gewonnen en toen dat spel te klein geworden was kreeg ik een grote fiets zoals de grote mensen.
Och…zo groot was hij nu ook weer niet en in plaats van drie wielen stonden er plots vier wielen onder.
Twee grote wielen en achteraan nog eens twee kleintjes om mij in evenwicht te houden alsof ik op zesjarige leeftijd al van mijne vélo zou stuiken van zattigheid.
Lang duurde het niet en eens ik mijn evenwicht dacht te hebben werden de wieltjes verwijderd en moet ik zeggen dat niet alles direct op wieltjes liep.
Nee, zwalpend van links naar rechts om mijn evenwicht te behouden leek het er inderdaad op dat ik op jeugdige leeftijd al aan de drank zat.
Door de jaren groeiden de fietsen met mij mee en zolang er daar geen zwarte kat de straat overstak of dat mijn vrienden geen stokken in de wielen staken liep alles op wieltjes.
Als kleine snotter mocht ik ook af en toe mee op de brommer van bompa en daar herinner ik mij nog van dat het kinderstoeltje ooit eens loste en dat ik wreed moest beginnen bleiten om bompa er attent op te maken dat hij mij verloren was.
Och…een hersenschudding meer of minder ’t zou daar niet op aankomen want zoals sommige wielen waren we uit hard hout gemaakt en niemand die er van wakker lag dat ons verstand door de jaren vierkant zou beginnen draaien.
Ja, en dan was er de tijd dat ik naar Brussel moest verhuizen en dat ik daar plots honderden wielen rond mij zag draaien.
Honderden auto’s reden er in het straatbeeld op wielen met zwarte banden waar moeder mij steeds aansprak met de woorden dat ik voorzichtig moest zijn bij het oversteken en dat die wielen gevaarlijk waren als men eens niet keek bij het oversteken.
Maar ook de tram had wielen en naast de bel knarsten ook die stalen wielen op stalen rails door het modernisme van de jaren 70.
Ik groeide en groeide en ik vond dat de wielen al wat sneller mochten beginnen draaien en zo zat ik op mijn 18 jaar achter het stuur van een auto.
Een schoon machine, een Ford capri met een 2l motor en ’t kwam er op aan van niet teveel gas te geven wou men de champetter zijne kepie niet doen draaien bij het voorbijvliegen.
Naargelang men het wiel onder controle had wou men steeds meer en zo wou ik het wiel wat avontuurlijker en vooral spectaculairder laten draaien met de aankoop van een crossmoto.
Ik moet zeggen dat toen niet altijd alles op wieltjes is verlopen en dat ik al regelmatig onder mijn eigen wielen ben terechtgekomen om niet het wiel maar wel de sterretjes zond mijne kop te zien draaien.
Vaak zit ik er nog aan te denken terwijl ik aan het wieltje van mijn polshorloge draai om te merken dat de tijd nog sneller draait dan het wiel.
Ongelooflijk maar daar waar de wielen nog af en toe stoppen bij één of ander remmanoeuvre,daar blijft de tijd gewoon verder draaien zonder stoppen.
Ondertussen staan we jaren verder en maakt het wiel deel uit van mijn beroep als chauffeur om de eenvoudige reden dat het zeer moeilijk rijden is zonder wielen.
Och…opgelet, vroeg of laat worden ze misschien wel vervangen door een luchtkussen of een ander systeem maar zolang alles op wieltjes loopt blijven ze wel draaien.
Je kan het zo zot niet bedenken of ze hebben er wielen onder gezet!
Onder het bed, de koelkast, het tv meubel,de bureaustoel, de relaxzetel en zelfs bij de schoolgaande jeugd onder hun boekentas in valiesvorm.
Ja, en dan schrijft een mens een ganse tekst over het wiel en de plaats dat het innam door de jaren van zijn leven en dat terwijl het helemaal niets te maken heeft met de uitdrukking “alles loopt op wieltjes”.
Nee, ’t is gewoon een manier om te zeggen dat alles goed gaat en meer is er daar niet aan.
De dag dat het niet meer op wieltjes loopt zal er wel iets spaak lopen en hoewel ook dat een onderdeel van het wiel is moeten we daar geen ganse litanie over schrijven om te vertellen hoe een rayon nu juist in de velg zit en wat de gevolgen zijn als er een paar spaken komen los te zitten.
Alles loopt op wieltjes zolang ik niet het vijfde wiel aan de wagen ben en dan nog stel ik mij de vraag wat het probleem zou zijn want val maar eens plat zonder reservewiel.
Och…laat het wiel draaien zoals de wereld draait, sommige dagen wat trager en dan weer gehaast.
’t Voornaamste is dat alles op wieltjes loopt zelfs na een periode van tegenslag en vooral dat de tijd nooit stopt met draaien want dan zou het pas echt spaak lopen.

Groeten chauffeurke




 


Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online