Lierde
onder de pen
Onlangs las ik ergens de uitdrukking, “alles loopt op
wieltjes”, en plots ben ik beginnen nadenken.
Ja, toen ik geboren ben hadden ze voor mij een chique kinderwagen gekocht
met vier grote wielen en was mijn moeder de chauffeur van dienst.
Fier als een gieter reed ze er mee door Deftinge en omstreken en omdat de
bevalling goed was verlopen en dat ik toch niet de lelijkste van gans de
kinderafdeling was mocht men zeggen dat alles op wieltjes liep.
Ik groeide op in het landelijke panorama van de jaren 60 waar in ons
boerendorp de karrenwielen over de kasseien schokten en waar ze knarsend
over de betonbaan reden.
Ja, den dienen die het wiel had uitgevonden was zeker ne slimme geweest,
want stel u voor dat het wiel ovaal was geweest dan zouden er menige boeren
zeeziek geweest zijn alvorens het veld te bereiken.
Als kleine snotter was het iets imposant, een dik achterste met een korte
staart dat op zeker ritme een grote kar trok waarvan het knetterende geluid
van de wielen ons de komst melde.
Waar er ook wielen onderstonden was bij mijne fiets!
Ja, eerst kreeg ik een driewieler waar ik in al mijn fantasie menig maal de
ronde van Deftinge of Gemeldorp heb gewonnen en toen dat spel te klein
geworden was kreeg ik een grote fiets zoals de grote mensen.
Och…zo groot was hij nu ook weer niet en in plaats van drie wielen stonden
er plots vier wielen onder.
Twee grote wielen en achteraan nog eens twee kleintjes om mij in evenwicht
te houden alsof ik op zesjarige leeftijd al van mijne vélo zou stuiken van
zattigheid.
Lang duurde het niet en eens ik mijn evenwicht dacht te hebben werden de
wieltjes verwijderd en moet ik zeggen dat niet alles direct op wieltjes
liep.
Nee, zwalpend van links naar rechts om mijn evenwicht te behouden leek het
er inderdaad op dat ik op jeugdige leeftijd al aan de drank zat.
Door de jaren groeiden de fietsen met mij mee en zolang er daar geen zwarte
kat de straat overstak of dat mijn vrienden geen stokken in de wielen staken
liep alles op wieltjes.
Als kleine snotter mocht ik ook af en toe mee op de brommer van bompa en
daar herinner ik mij nog van dat het kinderstoeltje ooit eens loste en dat
ik wreed moest beginnen bleiten om bompa er attent op te maken dat hij mij
verloren was.
Och…een hersenschudding meer of minder ’t zou daar niet op aankomen want
zoals sommige wielen waren we uit hard hout gemaakt en niemand die er van
wakker lag dat ons verstand door de jaren vierkant zou beginnen draaien.
Ja, en dan was er de tijd dat ik naar Brussel moest verhuizen en dat ik daar
plots honderden wielen rond mij zag draaien.
Honderden auto’s reden er in het straatbeeld op wielen met zwarte banden
waar moeder mij steeds aansprak met de woorden dat ik voorzichtig moest zijn
bij het oversteken en dat die wielen gevaarlijk waren als men eens niet keek
bij het oversteken.
Maar ook de tram had wielen en naast de bel knarsten ook die stalen wielen
op stalen rails door het modernisme van de jaren 70.
Ik groeide en groeide en ik vond dat de wielen al wat sneller mochten
beginnen draaien en zo zat ik op mijn 18 jaar achter het stuur van een auto.
Een schoon machine, een Ford capri met een 2l motor en ’t kwam er op aan van
niet teveel gas te geven wou men de champetter zijne kepie niet doen draaien
bij het voorbijvliegen.
Naargelang men het wiel onder controle had wou men steeds meer en zo wou ik
het wiel wat avontuurlijker en vooral spectaculairder laten draaien met de
aankoop van een crossmoto.
Ik moet zeggen dat toen niet altijd alles op wieltjes is verlopen en dat ik
al regelmatig onder mijn eigen wielen ben terechtgekomen om niet het wiel
maar wel de sterretjes zond mijne kop te zien draaien.
Vaak zit ik er nog aan te denken terwijl ik aan het wieltje van mijn
polshorloge draai om te merken dat de tijd nog sneller draait dan het wiel.
Ongelooflijk maar daar waar de wielen nog af en toe stoppen bij één of ander
remmanoeuvre,daar blijft de tijd gewoon verder draaien zonder stoppen.
Ondertussen staan we jaren verder en maakt het wiel deel uit van mijn beroep
als chauffeur om de eenvoudige reden dat het zeer moeilijk rijden is zonder
wielen.
Och…opgelet, vroeg of laat worden ze misschien wel vervangen door een
luchtkussen of een ander systeem maar zolang alles op wieltjes loopt blijven
ze wel draaien.
Je kan het zo zot niet bedenken of ze hebben er wielen onder gezet!
Onder het bed, de koelkast, het tv meubel,de bureaustoel, de relaxzetel en
zelfs bij de schoolgaande jeugd onder hun boekentas in valiesvorm.
Ja, en dan schrijft een mens een ganse tekst over het wiel en de plaats dat
het innam door de jaren van zijn leven en dat terwijl het helemaal niets te
maken heeft met de uitdrukking “alles loopt op wieltjes”.
Nee, ’t is gewoon een manier om te zeggen dat alles goed gaat en meer is er
daar niet aan.
De dag dat het niet meer op wieltjes loopt zal er wel iets spaak lopen en
hoewel ook dat een onderdeel van het wiel is moeten we daar geen ganse
litanie over schrijven om te vertellen hoe een rayon nu juist in de velg zit
en wat de gevolgen zijn als er een paar spaken komen los te zitten.
Alles loopt op wieltjes zolang ik niet het vijfde wiel aan de wagen ben en
dan nog stel ik mij de vraag wat het probleem zou zijn want val maar eens
plat zonder reservewiel.
Och…laat het wiel draaien zoals de wereld draait, sommige dagen wat trager
en dan weer gehaast.
’t Voornaamste is dat alles op wieltjes loopt zelfs na een periode van
tegenslag en vooral dat de tijd nooit stopt met draaien want dan zou het pas
echt spaak lopen.
Groeten chauffeurke
Terug naar 'Lierde onder
de pen'
Terug naar
homepage Lierde Online
|