Lierde onder de pen


CHAUFFEURKE IN TIROL


Af en toe moet ne mens eens van horizon veranderen en na meer dan 30 jaar de Franse alpen te hebben doorkruist heb ik dit dus ook gedaan.
Ik had al lang goesting om “Heidi” en “Anton aus Tirol” eens gaan te bezoeken en zo ben ik dan maar naar Oostenrijk gereden.
Och… er hadden er mij al zoveel gezegd dat het schoon en totaal anders was maar ne mens moet dat toch eens met zijn eigen ogen zien hé, vooral omdat ik ook graag vergelijk met mijn landelijk Deftinge.
Om te starten hadden we al een sticker nodig om halt te houden in een paar Duitse steden en dan hadden we nog een sticker nodig om de Oostenrijkse wegen te mogen berijden.
Jawadde zeg, er hingen daar op den duur zoveel stickers op mijn voorruit dat het niet veel scheelde of ik moest door mijn zijruit kijken om deftig de baan te zien.
Toen onze kilometriek iets meer dan 1000km aangaf stonden we voor het appartement dat tussen de Oostenrijkse alpen lag.
’t Was er mooi en schoon en nog prachtig ook, allee om maar te zeggen dat het ons wreed aanstond.
Het appartement was zelfs schoner als dat waar we nu zitten en met zo een vakantiegevoel denkt ne mens direct aan verhuizen hé.
Maar ja, Oostenrijk is Frankrijk niet en ik moet zeggen dat ik mij in het Frans een weg kan banen tussen de kleine bergdorpen maar dat mijn Duits een mengeling is van het Jean-Marie paffs en een mond vol braadworst waar ik mijn tong aan verbrand heb.
Ja, en als de mensen u dan beleefd goedendag zeggen en nog eens vragen hoe het gaat en of ge een goede reis hebt gehad en nog zo van die eenvoudige zaken dan staat ge daar met uwe mond vol Vlaamse wijsheidstanden.
-Euh, jawoel wier haaben zer goed geraaisd und alles est zer sjeun.
Pas op ik denk dat ze ons verstaan hadden en dag na dag werd ons Duits beter.
Van vrienden die al meer dan 30jaar naar Oostenrijk gaan hadden we leuke tips gekregen en zo stonden er elke dag wel een paar uitstappen op het programma.
Er zijn natuurlijk van die zaken waar een mens aan gebonden is en zo moest er tussen de uitstappen eens gerust worden en natuurlijk gegeten en gedronken.
Ik ben altijd wreed nieuwsgierig naar wat ze op een ander eten en drinken en dus kies ik meestal de specialiteiten.
Zo zijn we de eerste dag op zoek geweest naar een restaurant en omdat we niet te ver meer wilden stappen zijn we bij een Oostenrijkse Chinees binnengestapt waar we nr 16, nr18, nr36 en nr 74 hebben besteld.
Wat het echt was weten we niet want mijn Oostenrijks was nog niet zo goed om van de eerste dag het Chinees al te kunnen lezen.
Na het avondeten trokken we moe terug naar het appartement en zonder teveel tralala zijn we daar in het Oostenrijks dons gedoken.
De vele kilometers zaten in onze kleren, in dit geval onze pyjama en dus zaten we binnen de kortste keren in het Oostenrijks dromenland.
’s Morgens was het heerlijk ontwaken met de bergen die in de mist gehuld waren en de regendruppels die tegen het raam tikten.
Ja, je zult zo maar naar een land trekken waar er direct een temperatuurverschil is van 20° maar daar hadden we ginder geen last van.
Nee, geen ontwenningsverschijnselen bij een weer dat zeer goed op het Belgische trok.
Och…we mochten niet klagen want na dag twee kwam de zon erdoor en stond het land van de Edelweiss en de koebel volop in de zonnige schijnwerper.
Een van de eerste dagen hadden we ook een bezoek gebracht aan de prachtige stad Innsbruck en het wou toch wel lukken zekerst dat het ginder ook juist solden waren.
Ja, als ge met uw lief op vakantie trekt en het zijn juist solden in de bergen dan zijt ge direct anders gekleed tegen dat de vakantie op zijn einde loopt hé.
Wat ons wel was opgevallen is dat de mode ginder totaal anders is dan hier.
Mijn Jeans heb ik omgewisseld tegen een “lederhose”, dat is zo een lederen korte broek met bretellen en daaronder een paar zondagse schoenen met lange kousen met “flochkes” aan.
Daarboven een hemd met ruitjes en een groene vest en op mijne kop een hoed in puntvorm met een pluim op van een soort kieken dat ik in Deftinge nog nooit zie rondlopen heb.
Eindelijk kon ik tussen de mensen komen en ik moet zeggen dat die broek wreed gemakkelijk zat als ge zo op een terras zat want met die potten bier in halve liter of liter kruiken is het best als ne mens zijn bretellen een beetje kan aanpassen hé.
Ja, als ge hier met twee of drie pinten voor uwe neus staat op café zouden ze u al raar durven bekijken maar ginder serveren ze u een liter bier als de normaalste zaak van het dagelijkse leven.
In het begin had ik daar een beetje moeite mee omdat ik niet meer gewend ben van veel gewicht te heffen met mijn rechterarm maar na een beetje trainen ging dat al veel beter en op het einde van de week kon ik gelijk een echte mijn bierpot met één hand naar mijn lippen brengen.
Ook het eten was totaal anders dan bij ons, de Tiroolse knödel had iets weg van een tennisbal die van zijn veerkracht had verloren en ik kon het niet echt met iets vergelijken van bij ons.
Ja, en dan was er de bekende schnitzel waar of de schnitzel te groot was of het bord te klein.
Potverdekke zeg azo een lappen vlees dat ze u daar op uw teloor leggen, om nog maar te zwijgen van de braadworst die men in elk restaurant per halve meter kan bestellen.
Ne mens zou er dorst van krijgen en daarover kan ik zeggen dat Er goede Oostenrijkse bieren zijn maar dat er ook af en toe fluitjesbier geserveerd wordt en dat zal dan weer de reden zijn waarom men een schnaps kan bestellen bij zijn pint.
Ondertussen heb ik hier al een half blad geschreven over eten en drinken en is ne mens nog niks wijzer geworden van de bezienswaardigheden hé.
Awel ik moet zeggen dat het de moeite was!
Bergen die veel hoger zijn dan de Wassegem, de muur of zelfs de Valkenberg en landschappen die veel mooier zijn dan een postkaart ooit kan weergeven.
Metershoge watervallen donderen naar beneden om dan via een kronkelend bergriviertje zijn weg te zoeken door de Tiroolse almen waar de grijze en bruine koeien met koebel staan te grazen.
De beesten lopen er vrij rond en af en toe staat ge met de wagen in een file van slenterende koeien die de weg gebruiken om even over te steken.
De mens stoort er zich niet aan, integendeel, men legt de motor af en trekt een paar fotootjes tot de koeien aan de overkant zijn.
Ik zie het bij ons nog niet direct gebeuren, de beesten zouden hier binnen de kortste keren een paar poten missen of moeten springen voor hun leven als er zo een paar snelheidsduivels voorbij hun uiers vliegen dat de melk ervan zou kabbelen.
Nee, ik heb er vooral genoten van de rust en het prachtige landschap.
De kleine dorpjes die men kan opzoeken tussen de uitgestrekte bossen en de hoge bergtoppen die er nog met een laagje sneeuw bijliggen en langzaam smelten onder de zon.
Ja, en als ik dan moet vergelijken met onze contreien dan zijn er hier en daar wel verschillen.
Blijkbaar houden de mensen er zich iets meer aan de wet en nergens waar wij zaten was er ergens een sluikstort te bekennen.
Wat ik er ook niet gezien heb zijn tarwe of korenvelden.
Ja, voor de rest scheelt het allemaal niet zoveel omdat men met een vakantiesfeer toch al anders kijkt naar zijn omgeving hé.
Doe de mensen hier een korte lederen broek aan met bretellen en bind de koeien een bel rond hun nek en ’t verschil zal al veel kleiner zijn.
Och ja, wat ik ook zo plezant vond was die Tiroolse muziek.
Mannekes, daar kon ik nu eens van genieten zie!
Zo een uur of zes accordeon per dag en daar tussen een paar jodelende jodelaars.
Opgelet niet zo van die jodelaars zoals hier bij ons als er eens ene met een hamer op zijnen duim slaat maar zo van die echte jodela oehie jodelawiewie jodilo wahoe lahoelie.
Mijn lief had daar na vijf minuten genoeg van maar ik kon er echt van genieten en dus heb ik de zes cd’s gekocht van de plaatselijke jodelende Eddy Wally ginder.
Nu ik terug ben kan ik alleen maar zeggen dat de reis veel tekort was en dat het rap terug congé mag zijn want daar trek ik zeker terig naartoe.
Ondertussen heb ik even de tijd om mijn Duits wat bij te schaven en wie weet leer ik wel wat jodelen want als ik mij niet vergis horen mijn geburen ook graag muziek.

Groeten chauffeurke
 


Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online