Lierde onder de pen

Al tientallen keren heb ik over mijn schoolperiode geschreven en in bepaalde periodes kan ik niet anders dan er nog eens naar verwijzen.
Allé neem nu de examenperiode, ’t was voor mij telkens een nachtmerrie op klaarlichte dag.
Ook voor mijne jongste zoon blijkt het een nachtmerrie te zijn en zeker omdat het zijn laatste jaar is.
Ja, de beslissing is gevallen, hij wil zijn boekentas in dezelfde hoek smijten als waar ik de mijne ooit smeet en wie ben ik om hem dat te verbieden.
Niemand die er wakker zal van liggen en de smak zal zeker niet ver te horen zijn met de bagage die er momenteel inzit.
Maar de tijden zijn totaal anders dan in de jaren 70 en daar waar men de schoolpoort achter zich sloot zwierden de deuren van verschillende werkgevers open.
Ik herinner mij nog zeer goed hoe ik de allergie aan mijn laatste examenperiode heb moeten verwerken.
Ik was amper 15jaar en ben beginnen paffen gelijk een turk tot ik door de rook mijn school niet meer vond en ’t moet ook in die periode geweest zijn dat ik aan de drank geraakt ben om mijn resultaten te verdrinken.
Nee, een mens kan niet alles verwerken en gaat dan opzoek naar hulp van buitenaf hé.
Maar ja, voor mijne kleine ziet het er veel erger uit want hij rookt niet en in zijne chocomelk zal hij ook niet veel moeten verdrinken.
Met een boekentas vol buizen moest ik in de tijd huiswaarts trekken en ik moet zeggen dat na een paar pinten de last te dragen was.
Och, een paar lappen op mijne kop toen ik thuis kwam maar dat was een dagelijks ritueel waar ne mens rap aan gewoon was.
Met een boekentas vol mislukkingen en resultaten die vaak niet boven het getal 2 reikten kon ik opzoek naar werk en langer dan één dag hebben we niet moeten zoeken voor ik als groot licht in een lusterbedrijf mocht beginnen.
Met een borstel in de hand was ik de gelukkigste mens en het was vooral een jarenlange last die van mijn schouders viel.
Zo slecht gaat het bij mijne jongste nu ook weer niet want zijn gemiddelde ligt toch iets hoger maar omdat we nog voor hij de school verlaat al beginnen zoeken zijn achter werk ondervonden we al vlug dat het geen eenvoudige taak zou zijn om hem aan werk te helpen.
Zo hadden ze mij verteld dat we moesten beginnen met een curriculum vitae op te stellen en dat woord alleen al kon ik met moeite schrijven.
Maar geen probleem ik heb mij eens samen met mijne jongste aan tafel gezet en we hebben een “koeroekoeloe vidé” opgesteld.
Tot aan zijne naam, adres en geboortedatum ging alles goed maar daarna was het een ander paar mouwen!
Potverdekke wat moet ne mens daar in hemelsnaam opzetten?
Na een paar inlichtingen te hebben genomen wisten we toch al dat we er de studierichting moesten opzetten en de behaalde diploma’s.
Ja, dat was niet moeilijk want hij nam de trein van Geraardsbergen naar Ath en dus heb ik bij studierichting Ath geschreven hé.
Wat zijn diploma’s betreft, wel hij heeft zijn zwemdiploma van 25m, 50m, 100 en zelfs 500m.
Hij heeft ook zijn diploma van 80km fietsen behaald bij de wielerclub “liever bergaf” en als ik mij niet vergis moet hij daar nog ergens een papier liggen hebben dat hij zijn lager onderwijs heeft afgemaakt.
Ze hadden mij ook gezegd dat ge op zo ne “koekeloere vidé” ook niet teveel moet vertellen over de vakken waar ne mens niet goed in is en dus hebben we niks geschreven over het vak wiskunde hé.
Ja, en dan zit ge daar met de vakken die ne mens gekozen heeft om later werk te vinden.
Mijne zoon had voor bosbeheer gekozen en nu er al veel minder bossen zijn zullen er binnenkort waarschijnlijk ook veel te veel boswachters zijn.
Och…we moesten het zelfs zo ver niet gaan zoeken een groendienst zou al formidabel zijn maar zelfs daar begon het zwart voor onze ogen te worden.
In feite hebben we dienen “curruculumdinges” daar 16 keer herschreven en aangepast zodat het toch in het kader van één of andere werkgever zou passen.
Volgens mij telt vooral de motivatie en de inzet van een persoon maar ja, tegenwoordig moet ge de school verlaten met 3 jaar werkervaring en eerlijk gezegd ben ik al jaren opzoek naar zo’n school maar heb ze zoals velen nog niet gevonden.
Laat staan dat mijne zoon 3 jaar werkervaring zou hebben, dat zou willen zeggen dat hij bijna allemaal de bossen van Lierde en omstreken zou hebben onderhouden en dat het werk zou gedaan zijn tegen dat hij zou moeten gaan werken.
Nee nee, we kunnen er eens mee lachen maar ’t is wreed serieus als ge tegenwoordig de schoolpoort achter uw gat sluit.
’t Is crisis op alle vlakken en als ik de gediplomeerden bepaalde posten zie invullen stel ik mij soms de vraag waarom men voor een A1 diploma gegaan is om een postje als deurwachter in te vullen.
Een gediplomeerde elektrieker staat dan weer bij groenten en fruit in de GB en in Moeskroen ken ik zelfs iemand die het diploma van boekhouder gewisseld heeft om met bakken bier te sleuren in een drankmarket.
Nee, ’t blijkt allemaal niet simpel te zijn en de grote stap in de maatschappij is tegenwoordig niet alleen het diploma of de jarenlange studies die tellen maar ook de manier waarop men zich aanprijst of verkoopt in die maatschappij.
Ja, en dan nog is er geen zekerheid!
Daar waar men vroeger van werkzekerheid sprak omdat het bedrijf een zekere uitstraling had of omdat het groot genoeg was om de concurrentie aan te gaan met anderen, dat is allemaal verleden tijd.
Voorbeelden genoeg, Sabena, Renault, Volkswagen, Opel en nog zoveel anderen waar men plots niet meer sprak van aanwerven maar van ontslagen tot zelfs sluiten van het bedrijf.
Ja, en dan staat ge daar met uw studies over bosbeheer waar ge moest leren over de bloemetjes en de bijtjes en waar ge het leven rooskleurig tegemoet stapte om dan te ontdekken dat werk zoeken één onderdeel is van de grote stap maar dat werk vinden een gans ander paar mouwen is.
Och…we zijn niet te fier en ten huize chauffeurke schuwen we ook het vuile werk niet en moest er toevallig dit cursiefje lezen die in zijn eigen zegt, potverdekke ik zoek nog iemand om mijn magazijn op te kuisen of moest er een gemeente zijn die nog nen borstel in overschot heeft om de straat te vegen laat het ons dan alstublieft weten.
Eender wat, gewoon een job om een jonge gast de kans te geven ook zijn stappen te zetten in een wereld waar het niet altijd makkelijk is als schoolverlater.
Het telefoonnummer van chauffeurke is alvast te verkrijgen op de redactie van “De Beiaard”

Groeten chauffeurke