Lierde
onder de pen
|
GELOOF OF GODSDIENSTTOERISME
|
Als ik zo tijdens mijn uitstappen kerken of kapelletjes
ga bezoeken denk ik niet alleen terug aan het verleden maar stel me soms de
vraag of sommigen nu voor het geloof komen of aan godsdiensttoerisme doen.
In Parijs hadden ze mij gezegd van de twee grote kerken te gaan bezoeken, de
“Notre Dame” en de “Sacré Coeur” wat ik dan ook heb gedaan.
Het plein voor de Notre Dame zag zwart van het volk en je moest in een rij
gaan staan om een ganse tijd aan te schuiven om naar binnen te kunnen.
Bij de ingang hing een bord met een paar verbodstekens dat het verboden was
foto’s te nemen, verboden te eten, verboden te drinken, verboden radio’s aan
te zetten en nog een paar zaken die helemaal niet bij de stilte van het
bidden hoorden.
Eens we binnen waren stond er een massa volk te drummen om een zicht te
krijgen door de middengang en tot onze grote verbazing was er juist een
eucharistieviering bezig.
De massa verplaatste zich naar de zijbeuken van de kerk en op het ritme van
de duizenden slenterende voeten liep je mee voorbij de Heiligen die ons
sereen en sommigen vragend bleven aankijken.
Het was al een ganse kunst om uit de rij te ontsnappen om een kaars te doen
branden omdat we het zo beloofd hadden aan iemand die de kracht niet meer
had verre uitstappen te doen.
Onze Lieve Vrouw, Sint-Antonius en onze Lieve Heer keken al lang niet meer
op van de drukte aan hun sokkel en zullen het al moeilijk genoeg gehad
hebben om te zien wie nu wel of niet betaalde om een kaars aan te steken.
Anderzijds stelde ik mij de vraag hoelang een noveenkaars hier wel brandde
als ik zag dat er plaats te weinig was om de honderden kaarsen te plaatsen.
Volgens mij moeten sommigen gedoofd worden om ’s anderdaags plaats te maken
voor de volgende meute die hier binnenstroomt.
Of het nu de “Notre Dame” of “ de Sacré Coeur” is het fenomeen is hetzelfde.
Maar je kunt er de gelovigen wel uithalen, hoewel sommige gelovigen hun ook
wel zullen bezondigen aan het nemen van een foto terwijl het verboden is,
ontdek je ze op een andere manier.
Natuurlijk moet er een foto genomen worden om in onze moderne maatschappij
een bewijs te kunnen voorleggen aan de thuisblijvers dat ze wel ter plaatste
zijn geweest.
In aparte zijbeuken kon je even plaats nemen om je te richten tot de Heilige
die er waakte en daar zat al veel minder volk.
De massa stroomde verder over de zwarte stenen, halsreikend kijkend naar de
middenbeuk waar velen de mis volgden alsof het een uitstervend ras was.
En ik…ik was ontsnapt en had even plaats genomen op één van de houten banken
waar je zowel kon zitten als knielen.
En terwijl ik dacht dat knielen uit de mode was zat ik naast een paar mensen
die de traditie in ere hielden en hun knieën hadden geplaatst op de harde
houten bank.
Steunend met hun armen op het bovenste deel waren hun handen samengevouwen
waar de bolletjes van de paternoster de verbinding maakte naar een mooi
kruisje.
Ja, dat waren de echte gelovigen die zich niets aantrokken van het
voorbijtrekkende godsdiensttoerisme en die stil of fluisterend een gesprek
hadden met de Heilige die hier waakzaam zijn Heilig hart toonde.
Ik was het niet gewoon een kerk te betreden met zoveel volk en mijn aandacht
werd soms afgeleid door allerhande zaken.
Ik stelde mij de vraag wie die echte gelovigen nu waren en van waar ze nu
juist kwamen en met naar de taal te luisteren kon je al veel ontdekken.
Daar waar ik zat leek Spaans de meest gesproken taal en aan het uiterlijk te
zien was het een mengeling van Spanjaarden en Mexicanen die van veel verder
gekomen waren dan ons landelijke Lierde.
Maar ook Italianen en Filippijnen maakten hier deel uit van de biddende
gelovigen.
Natuurlijk zullen er wel gelovigen zijn die niet uit de rij ontsnapten en
verder slenterden om hun plaats of tijd niet te verliezen.
Er komt zoveel volk langs dat we zelfs onze buren zouden mislopen indien ze
hier aanwezig zouden zijn.
Ja, sinds ze daar de eerste steen van Notre Dame hebben gelegd in 1163 is er
blijkbaar al heel wat veranderd en maakt het toerisme nu deel uit van deze
plaats.
Waarschijnlijk zullen velen meer weten over het boek dat Victor Hugo schreef
in 1831 over de “Klokkenluider van Notre Dame” dan over de Relikwieën van
Christus die hier bewaard zijn zoals de doornkroon een stuk uit het kruis en
één van de nagels waar hij mee gekruisigd is.
En ook als je naar de “Sacré Coeur” klimt heb je eerst 237 treden achter de
rug waar onze kapel van “den oudenberg” maar klein bier tegen is.
Buiten adem flitsen de fototoestellen dan tegen de maagdelijke witte gevel
en ook hier komt het erop aan een souvenir mee naar huis te nemen zonder
echt te weten dat de bouw van dit mooie monumentale gebouw werd gestart naar
aanleiding van de 58.000 doden die vielen tijdens de Frans –Duitse oorlog
(1870-1871).
Ja, de bouw duurde tot 1914 en dan was het potverdekke terug oorlog ppfff!
Vandaag liggen de Notre Dame en de Sacré Coeur er vredig bij hoewel de
concurrentie bij de souvenirverkopers welig tiert.
De doodgewone toerist probeert nog af te bieden op een sleutelhanger bij één
van de straatverkopers terwijl de gelovige op geen Euro kijkt om een
paternoster of een “schapulierke” of ander aandenken te kopen die hij thuis
zal koesteren.
En ik…ik heb er ook een paar zaken gekocht omdat een persoon die slecht te
been was het had gevraagd.
Ze zal niet moeten aanschuiven in de massa van het godsdiensttoerisme en ik
laat het haar ook niet betalen omdat we toch al dachten van een souvenir te
kopen omdat ook dit grote mode geworden is van iets mee te brengen.
Wie weet zal het geschenk haar sterkte, moed en kracht geven en zal ze de
oude paternosterbolletjes nu wisselen voor de nieuwe die haar op de weg van
haar geloof vergezellen.
Ja, wie weet zal ze zelfs aan ons denken tijdens haar bidden.
Terug thuis weg van de toeristische massa stop ik straks misschien wel aan
den oudenberg of ga ik wel eens kijken naar de renovatie van de kapel aan
“ten muizenhole”.
Och…ik weet wel, het is ook een soort van godsdiensttoerisme,alhoewel ik het
eerder uit ongerustheid doe en met schrik dat iets zou verdwijnen.
Groetjes chauffeurke
Terug naar 'Lierde onder
de pen'
Terug naar
homepage Lierde Online
|