Lierde onder de pen


LIERDE IN DE POPPENKAST EN OP TV.


Terwijl de winter langzaam voorbij trekt en we naar het verlengen van de dagen kijken hoor ik hier en daar zeggen dat er in Lierde niks gebeurt.
Volgens het spelleke van Lierde is het zo kalm dat er niks te beleven valt en ze dachten zelfs dat ik een gebrek aan inspiratie had.
Ja, als er niks te beleven valt kunt ge moeilijk over iets schrijven hé.
Alhoewel, de cultuurtempel van Lierde zat een paar dagen tot de nok gevuld met trouwe poppenkastfans die bij de voorstelling van het spelleke van Lierde het nieuws van het voorbije jaar kwamen rapen.
Om een voorstelling van twee uur te geven moet er toch al ’t één en ’t ander gebeurt zijn en persoonlijk heb ik heel wat opgestoken van het spelleke.
Ja, als ne mens niet veel meer buiten komt is het de ideale plaats om iets te vernemen als ge de beiaard niet leest.
Maar Lierde is maar een landschap en wil er iets gebeuren dan moet het vooral van de inwoners komen.
Ik noem ze de personages of de acteurs.
Ieder van ons speelt zijn rol in onze landelijke streek die als decor dient.
Toen ik onlangs naar “man bijt hond” keek ontdekte ik niet alleen nieuwe personages maar ook een paar mensen uit mijn jeugd en zelfs uit de film die ons dagelijkse leven is.
De fietsenman die van op zijn bed naar twee spiksplinternieuwe fietsen kijkt die tegen zijn kleerkast staan of Paul Noterman die ik vroeger als uitvinder heb gekend en die blijkbaar nog niets van zijn uitvinderpluimen is verloren.
Onze dorpsdichter die onze dorpen in poëzie hult en zijn vrouwtje die onze personages en streek voorstelde.
Onze sportieve pastoor, de zusters in het klooster en al de anderen die deel uitmaken van dit korte leven.
Maar zelfs deze die niet in beeld geweest zijn spelen een hoofdrol in het dagelijkse leven van Lierde.
Van de metser die zijn steentje bijdraagt tot de naaister die de eindjes aan elkaar knoopt.
Van de bakker tot de beenhouwer en van de agent tot de café-uitbater.
Maar ook al die andere mensen die men niet dagelijks in het straatbeeld ziet kleuren onze dorpen.
Zonder het te weten vertolken ze het scenario van familie, vriend of vijand en spelen zo in het dagelijkse feuilleton van ons leven.
Ja, zelfs al lijkt er niets te gebeuren in Lierde toch staat het leven er niet stil.
Toen de twee jonge dames van man bijt hond aan mijn deur zijn komen bellen en daarna de overschot van de champagne van de feestdagen hadden uitgedronken kon ik ze makkelijk een paar interessante personages aanwijzen en dit terwijl ik wist dat ik er velen over het hoofd zou zien.
Ieder van ons kent wel iemand en elk persoon heeft zijn eigen verhaal.
Het verhaal dat sinds de geboorte meegroeide en waarvan sommige anekdotes tijdens het leven zelfs blijven groeien.
Sommige personen vindt men speciaal omdat ze misschien niet dezelfde levenswijze hebben en waarschijnlijk wordt er van anderen ook zo over ons gedacht.
Achter mijne rug hoor ik sommigen ook wel eens zeggen dat ik ne speciale ben en als ik mij dan ’s avonds in de spiegel bekijk zie ik niks speciaal aan mijn eigen.
Ik kan in elk geval genieten van de mens in de straat die mij telkens inspiratie geeft.
Het spelleke van Lierde is de beste manier om alles wat er in onze dorpen gebeurd onder woorden te brengen en zo onze herinneringen elk jaar opnieuw wat op te frissen.
Maar ook man bijt hond bracht een beeld van de mens in het dagelijkse leven waar men met een lach iets kon van opsteken.
Nee nee, ’t is niets dat er niks gebeurd in onze dorpen ’t is alleen dat we het niet altijd zien.
Met deze winterdagen zitten we misschien teveel binnen en zijn de rolluiken te vroeg naar beneden maar eens de lente zijn eerste zonnestralen op onze streek zal richten komen we wel weer onder de mensen.
Hoewel er dit jaar geen nieuwe pop in het spelleke van Lierde zat (waarschijnlijk wegens niks nieuws onder de zon) wil ik iedereen van het spelleke danken voor de inzet, motivatie en leuke voorstelling.
Maar ook de gewone Lierdenaar die steeds voor de inspiratie van het dagelijkse leven zorgt.
En ik, ik zit tijdens het krokusverlof hoog in de bergen mijn dagboek te schrijven al was het maar om volgende week iets te vertellen te hebben moest er in Lierde niks gebeuren ondertussen.

Groeten chauffeurke






 


Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online