Lierde onder de pen

Regelmatig blader ik zo eens door mijn agenda om te zien wat er zoal op mij afkomt en plots zie ik daar op datum van 14 februari een nota staan die ik er had ingeschreven.
In het kleine vakje had ik geschreven, “opgelet, Valentijn niet vergeten want verleden jaar wreed onder mijn voeten gehad” gevolgd door drie uitroeptekens.
Potverdekke zeg een geluk dat ne mens af en toe zijn agenda doorneemt!
’t Wou weer lukken dat de solden juist voorbij waren en dat ik er niet aan gedacht heb om in die periode iets te kopen.
Ja, en dan zit ge als man altijd met die vraag van wat ga ik nu weer kopen voor mijn lief hare Valentijn.
Dag na dag zat ik te piekeren en telkens maakte ik er mij vanaf door in mezelf te zeggen dat ze alles al had en dat de zoveelste “sacoche” toch maar plaats zou innemen naast al de anderen in de kleerkast.
Dat ik voor het elfde jaar op rij een verlovingsring zou kopen klonk ook al onnozel omdat ne mens toch maar tien vingers heeft en dus liep ik in gedachten verder de winkelrekken af tussen de vrouwenkleren en de dames parfum.
14 Februari kwam vooral zeer snel dichter en het leek wel dat Valentijn dit jaar vroeger viel dan andere jaren omdat ik nog steeds geen geschenk had gevonden.
’t Zal waarschijnlijk één van de redenen zijn waarom ik zelf een hekel heb aan cadeaus en ik mij dan in de plaats stel van deze die voor mij opzoek zouden gaan naar het flesje parfum dat ik dan met toegeknepen neus achter mijn oren spuit om geen last meer te hebben van de muggen.
Opgelet Valentijn is dan nog zo een dag waar ne mens een beetje inspanning moet doen en het geschenk nog een romantisch tintje moet hebben.
’t Is niet genoeg van haar uw laatste aankoop van de rommelmarkt te schenken of van haar een etentje voor te schotelen in de beste frituur van Oost-Vlaanderen, nee nee de liefde mag wat kosten.
’t Is lang mode geweest van een cadeaubon te geven maar na een paar jaar komt het over alsof men geen goesting meer heeft om te zoeken en dat men de liefdevolle inspanningen om een gepast geschenk te vinden uit de weg gaat.
Hoewel de vitrines rond Valentijn uitpuilen met ideeën moest ik steeds vaststellen dat de meeste zaken met een vorige Valentijn al waren aangekocht.
Ja, ’t is niet gemakkelijk om iets te vinden zonder dat men er verkeerde gedachten bij krijgt want als ge na een paar jaar uw lief een strijkijzer of een stel nieuwe kookpotten cadeau doet dan denken de vrouwen al vlug dat we ze willen aan het werk zetten.
Soms heb ik heimwee naar die tijd waar er nog geen luxe bestond en waar de liefde al content was met een nieuwe sanseveria op de vensterbank.
Omdat in dienen tijd de liefde wederzijds was kreeg de man dan nog een zelf gebreide sjaal of een warm paar kousen maar dat dateert uit een ver verleden.
Ja, de eenvoud sierde de liefde zonder luxe waar ’s avonds vier voeten tegen één warmwaterkruik werden gedrukt.
In feite was het vroeger elke dag Valentijn omdat er gewoonweg geen geschenken gegeven werden en werd de liefde uitgedrukt door de manier dat men door het leven ging.
’s Morgens werden de boterhammen van de man gesmeerd voor hij naar het zware labeur trok en ’s avonds stond zijn eten klaar, dat waren nog eens Valentijnsdagen.
De man als werkman en de vrouw als huisvrouw zonder echt stil te staan bij 14 februari omdat het een dag was als een andere.
Maar bon, het verleden helpt me niet bij mijn keuze voor het geschenk van mijn lief en misschien is het nog best van geen zotte kosten te doen en één geschenk te kopen voor ons twee.
In feite is het mooiste geschenk nog steeds dat ge uw lief graag ziet zonder dat ne mens in crisistijd er zijn rekening moet voor plunderen.
Vooral niet vergeten van te zeggen hoeveel je van haar houd als men het tijdens het jaar een paar keren vergeet.
Och…ik zie nog wel wat ik als geschenk kan inpakken.
Nu de “vriezeman” toch al een paar keer zijne neus heeft laten zien kan ik misschien zoals vroeger een paar oorlappen breien of een sjaal met een hartje in.
’t Moet allemaal zo ingewikkeld niet zijn om te zeggen hoeveel je van iemand houd.
Gewoon op Valentijnsdag niet vergeten te zeggen wat je andere dagen al eens overslaat en vooral tonen dat cupido nog steeds in onze buurt aan het jagen is.

Groeten chauffeurke