Lierde
onder de pen
|
MIJN GELUKSBRENGER WERKT ECHT
|
Toen ik verleden week over voorspellingen schreef heb
ik nog een ganse tijd zitten denken in hoeverre een mens nu gelooft in wat
ze hem dagen , weken, maanden of zelfs jaren op voorhand proberen wijs te
maken.
Mensen klampen zich soms vast aan ideeën waar ze zijn mee opgegroeid!
Hoeveel personen lopen er niet rond met een geluksbrenger of geloven echt in
die ongeluksdagen waar kalendercijfers deel van uitmaken.
Ik heb er nooit in geloofd en toch valt het mij op dat ik nooit onder een
ladder door zal lopen ,terwijl als ik de ladder ontwijk en mij op straat
begeef meer kans maak op een ongeluk met een voorbijrijdende wagen die juist
een zwarte kat ontwijkt.
Ja, die katten dat is nog zo iets, ik zie hier tientallen katten en het is
steeds die zwarte die het meeste opvalt!
Het is zo dat weinigen ooit het effect zagen van een geluk of
ongeluksbrenger maar toch houden ze er aan vast omdat ze het meedragen van
horen zeggen of omdat er in de familie of omgeving wel iemand was die ooit
onder een ladder gelopen was waardoor vier jaar later zijn verf van de muur
begon te pellen.
Jaren aan een stuk leefden we tussen het kruis en Onze Lieve vrouw op de
schouw en steeds kreeg ik te horen dat God of “Jézeke” mij kon zien en dat
ook Onze Lieve vrouw een oogje tussen de muren hield.
Vaak heb ik gekeken of ze inderdaad naar mij keken en soms leek het wel zo.
Het geloof was er om in te geloven en het werd mij zodanig ingepeperd dat ik
op sommige ogenblikken zelfs dacht dat Jezus op het kruis en Onze Lieve
vrouw iets levendigs hadden.
Soms leek het wel of ik hun ogen in mijn rug voelde en als ik mij plots
omdraaide keken ze mij precies aan.
Ja, gedurende jaren heeft Jezus en de Lieve vrouw mij kalm gehouden omdat
sommigen beweerden dat er van alles kon gebeuren indien ik mij niet voegde.
Elke persoon zal wel iets hebben waar hij aan vasthoud, ook al gelooft hij
in niets of niemand.
In landen waar het modernisme nog niet is doorgedrongen lopen ze met een
amulet of een talisman op de borst om bescherming te bieden tegen de Goden
die af en toe zitten te bliksemen of te donderen boven hunne kop.
Eigenaardiger is het als deze amuletten of talismannen ook hier worden
gedragen omdat ze als souvenir zijn meegebracht uit een streek waar stammen
ze als souvenir verkopen tegen bovennatuurlijke krachten.
Een plaasteren of houten beeld, een steen, een ring, een schelp of een pluim
ge kunt het zo zot niet bedenken of volgens sommigen zullen ze wel
bescherming bieden tegen ’t één of ’t ander ongeluk dat anders op uwe weg
ligt en waar ge nog nooit hebt wakker van gelegen.
En zijn het geen prullaria allerhande dan kan men nog altijd beroep doen op
het wereldbekende klavertje vier dat tegenwoordig zelfs bio zal gekweekt
worden omdat men er anders te lang moet achter zoeken.
Zelfs dagen of cijfers worden met geluk of ongeluk verbonden en zo klinkt
cijfer 13 wel heel ongelukkig, behalve als het dan weer op een vrijdag valt.
Sommige hotels hebben zelfs geen kamer 13 en op sommige vliegtuigen zit er
zelfs geen rij 13.
Ja, straffer nog sommige werknemers krijgen zelfs geen 13e maand!
Cijfer 7 zou dan weer geluk brengen terwijl 666 dan weer het duivelsgetal
is.
Nee, eerlijk gezegd geloofde ik er niet in tot er laatst vrijdag de 13e op
de almanak verscheen.
Plots kreeg ik een drang in mijn lijf dat mij vertelde dat ik juist op die
vrijdag mijn geluk moest beproeven.
Ja, zelfs de mensen rondom mij hadden dit gevoel, vooral als ze aan de
gazettenwinkel passeerden waar er met grote affiches werd aangekondigd dat
er een grote Lottopot te winnen was.
Ik ben direct achter een paar formulieren geweest en heb daar cijfers
ingevuld dat het een lieve lust was.
Ja, ne mens betaalt dan wel wat meer maar wat kon het mij schelen als ik
straks zoveel meloenen zou winnen.
De trekking op vrijdag de 13e zou mij voorgoed uit de crisis helpen en in al
mijn fantasie moest ik voor één keer niet zelf achter het stuur kruipen maar
bracht een chauffeur mij naar mijn luchtkasteel.
Mijn Yacht zou schoon liggen naast dat van Paola en Albert en wie weet kon
ik wel het appartement van Tom Boonen kopen in Monaco nu hij het ginder moe
is.
Met de amulet recht op mijn borst kruiste ik alle mogelijke geluksnummers
aan en eens thuis deed ik nog een kaars branden voor Onze Lieve vrouw
terwijl ik onze zwarte kat had opgesloten in de vogelmuit om zeker te zijn
dat ze op het laatste moment niet voor onheil zou zorgen.
Met gekruiste vingers zat ik die avond naar de trekking te kijken en ge gaat
het niet geloven maar ze trokken toch wel de cijfers die juist naast de
mijne lagen.
Ik veronderstel dat het dus de persoon zal geweest zijn die naast mij stond
in de gazettenwinkel en dat hij misschien wel onder invloed was van al mijn
geluksbrengers.
Nee nee, ’t heeft niet mogen baten, mijn geluksbrengers hebben geen effect
gehad.
’t Is maar toen ik een paar dagen geleden een hoefijzer vond dat ik er nog
eens aan dacht om mijn geluk te beproeven en daar heb ik het allemaal
begrepen.
Zoals het hoort kuste ik het hoefijzer en gooide het met een grote zwier
over mijne schouder terwijl ik in stilte mijne wens prevelde.
Twee volle minuten ben ik daar stil blijven staan en toen ik mij omdraaide
ontdekte ik pas echt wat geluk was.
Het hoefijzer had op een haar na mijne auto gemist en ik had wreed veel
geluk dat het niet in mijn ruit was.
In feite hadden mijn geluksbrengers wel gewerkt en was het nog een geluk dat
ik niet op de lotto gewonnen had.
Ja, nu ik eraan zit te denken wat zou een mens doen met al dat geld?
Men zou moeten beginnen rekenen en tellen en om de vijf minuten uw voordeur
openen voor één of ander goed doel dat juist opgericht is.
De mensen zouden dan groen van jaloezie zien en ik zou nog vies bekeken
worden omdat ik in de beste restaurants “teutjespap” of Deftingse trippen
met compote zou vragen .
Nee nee, mijn geluksbrengers hebben echt gewerkt en ik ben wreed content dat
ik gewoon mag blijven tussen al de dorpelingen hier van wie de
geluksbrengers ook al goed gewerkt hebben omdat ze nooit niks gewonnen
hebben.
In feite ben ik tot de conclusie gekomen dat de beste geluksbrenger onze
gezondheid is en vindt ik het zo jammer dat mijn moeder als zeer gelovige
hem nooit mogen dragen heeft.
Groeten chauffeurke
Terug naar 'Lierde onder
de pen'
Terug naar
homepage Lierde Online
|