Lierde onder de pen


MIJN GELUKSBRENGER WERKT ECHT


Toen ik verleden week over voorspellingen schreef heb ik nog een ganse tijd zitten denken in hoeverre een mens nu gelooft in wat ze hem dagen , weken, maanden of zelfs jaren op voorhand proberen wijs te maken.
Mensen klampen zich soms vast aan ideeën waar ze zijn mee opgegroeid!
Hoeveel personen lopen er niet rond met een geluksbrenger of geloven echt in die ongeluksdagen waar kalendercijfers deel van uitmaken.
Ik heb er nooit in geloofd en toch valt het mij op dat ik nooit onder een ladder door zal lopen ,terwijl als ik de ladder ontwijk en mij op straat begeef meer kans maak op een ongeluk met een voorbijrijdende wagen die juist een zwarte kat ontwijkt.
Ja, die katten dat is nog zo iets, ik zie hier tientallen katten en het is steeds die zwarte die het meeste opvalt!
Het is zo dat weinigen ooit het effect zagen van een geluk of ongeluksbrenger maar toch houden ze er aan vast omdat ze het meedragen van horen zeggen of omdat er in de familie of omgeving wel iemand was die ooit onder een ladder gelopen was waardoor vier jaar later zijn verf van de muur begon te pellen.
Jaren aan een stuk leefden we tussen het kruis en Onze Lieve vrouw op de schouw en steeds kreeg ik te horen dat God of “Jézeke” mij kon zien en dat ook Onze Lieve vrouw een oogje tussen de muren hield.
Vaak heb ik gekeken of ze inderdaad naar mij keken en soms leek het wel zo.
Het geloof was er om in te geloven en het werd mij zodanig ingepeperd dat ik op sommige ogenblikken zelfs dacht dat Jezus op het kruis en Onze Lieve vrouw iets levendigs hadden.
Soms leek het wel of ik hun ogen in mijn rug voelde en als ik mij plots omdraaide keken ze mij precies aan.
Ja, gedurende jaren heeft Jezus en de Lieve vrouw mij kalm gehouden omdat sommigen beweerden dat er van alles kon gebeuren indien ik mij niet voegde.
Elke persoon zal wel iets hebben waar hij aan vasthoud, ook al gelooft hij in niets of niemand.
In landen waar het modernisme nog niet is doorgedrongen lopen ze met een amulet of een talisman op de borst om bescherming te bieden tegen de Goden die af en toe zitten te bliksemen of te donderen boven hunne kop.
Eigenaardiger is het als deze amuletten of talismannen ook hier worden gedragen omdat ze als souvenir zijn meegebracht uit een streek waar stammen ze als souvenir verkopen tegen bovennatuurlijke krachten.
Een plaasteren of houten beeld, een steen, een ring, een schelp of een pluim ge kunt het zo zot niet bedenken of volgens sommigen zullen ze wel bescherming bieden tegen ’t één of ’t ander ongeluk dat anders op uwe weg ligt en waar ge nog nooit hebt wakker van gelegen.
En zijn het geen prullaria allerhande dan kan men nog altijd beroep doen op het wereldbekende klavertje vier dat tegenwoordig zelfs bio zal gekweekt worden omdat men er anders te lang moet achter zoeken.
Zelfs dagen of cijfers worden met geluk of ongeluk verbonden en zo klinkt cijfer 13 wel heel ongelukkig, behalve als het dan weer op een vrijdag valt.
Sommige hotels hebben zelfs geen kamer 13 en op sommige vliegtuigen zit er zelfs geen rij 13.
Ja, straffer nog sommige werknemers krijgen zelfs geen 13e maand!
Cijfer 7 zou dan weer geluk brengen terwijl 666 dan weer het duivelsgetal is.
Nee, eerlijk gezegd geloofde ik er niet in tot er laatst vrijdag de 13e op de almanak verscheen.
Plots kreeg ik een drang in mijn lijf dat mij vertelde dat ik juist op die vrijdag mijn geluk moest beproeven.
Ja, zelfs de mensen rondom mij hadden dit gevoel, vooral als ze aan de gazettenwinkel passeerden waar er met grote affiches werd aangekondigd dat er een grote Lottopot te winnen was.
Ik ben direct achter een paar formulieren geweest en heb daar cijfers ingevuld dat het een lieve lust was.
Ja, ne mens betaalt dan wel wat meer maar wat kon het mij schelen als ik straks zoveel meloenen zou winnen.
De trekking op vrijdag de 13e zou mij voorgoed uit de crisis helpen en in al mijn fantasie moest ik voor één keer niet zelf achter het stuur kruipen maar bracht een chauffeur mij naar mijn luchtkasteel.
Mijn Yacht zou schoon liggen naast dat van Paola en Albert en wie weet kon ik wel het appartement van Tom Boonen kopen in Monaco nu hij het ginder moe is.
Met de amulet recht op mijn borst kruiste ik alle mogelijke geluksnummers aan en eens thuis deed ik nog een kaars branden voor Onze Lieve vrouw terwijl ik onze zwarte kat had opgesloten in de vogelmuit om zeker te zijn dat ze op het laatste moment niet voor onheil zou zorgen.
Met gekruiste vingers zat ik die avond naar de trekking te kijken en ge gaat het niet geloven maar ze trokken toch wel de cijfers die juist naast de mijne lagen.
Ik veronderstel dat het dus de persoon zal geweest zijn die naast mij stond in de gazettenwinkel en dat hij misschien wel onder invloed was van al mijn geluksbrengers.
Nee nee, ’t heeft niet mogen baten, mijn geluksbrengers hebben geen effect gehad.
’t Is maar toen ik een paar dagen geleden een hoefijzer vond dat ik er nog eens aan dacht om mijn geluk te beproeven en daar heb ik het allemaal begrepen.
Zoals het hoort kuste ik het hoefijzer en gooide het met een grote zwier over mijne schouder terwijl ik in stilte mijne wens prevelde.
Twee volle minuten ben ik daar stil blijven staan en toen ik mij omdraaide ontdekte ik pas echt wat geluk was.
Het hoefijzer had op een haar na mijne auto gemist en ik had wreed veel geluk dat het niet in mijn ruit was.
In feite hadden mijn geluksbrengers wel gewerkt en was het nog een geluk dat ik niet op de lotto gewonnen had.
Ja, nu ik eraan zit te denken wat zou een mens doen met al dat geld?
Men zou moeten beginnen rekenen en tellen en om de vijf minuten uw voordeur openen voor één of ander goed doel dat juist opgericht is.
De mensen zouden dan groen van jaloezie zien en ik zou nog vies bekeken worden omdat ik in de beste restaurants “teutjespap” of Deftingse trippen met compote zou vragen .
Nee nee, mijn geluksbrengers hebben echt gewerkt en ik ben wreed content dat ik gewoon mag blijven tussen al de dorpelingen hier van wie de geluksbrengers ook al goed gewerkt hebben omdat ze nooit niks gewonnen hebben.
In feite ben ik tot de conclusie gekomen dat de beste geluksbrenger onze gezondheid is en vindt ik het zo jammer dat mijn moeder als zeer gelovige hem nooit mogen dragen heeft.

Groeten chauffeurke


 


Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online