Lierde onder de pen

We waren nog maar juist verlost van Mary Poppins, de sound of music en al het jingle Bells gedoe of er wordt daar na een paar dagen in het nieuwe jaar al aan mijn deur gebeld.
Ja, de eerste weken van het nieuwe jaar is het bij de brandweer wreed kalm en profiteren ze ervan om hun steunkaarten te komen verkopen of komt de politie aan uw deur bellen om een paar kaarten voor het jaarlijkse promille bal te verkopen voor aleer de boetes gaan opslaan.
Ook de facteur komt wel eens bellen om te zien of ik nog wat drinkgeld heb en om de rest van mijn fles jenever uit te drinken.
Toen er dit jaar voor de eerste keer werd aangebeld trok ik de voordeur open en voor mij stonden daar vier kleine snotters in speciale klederdracht.
Drie jongens en een meisje die er niet meer zo onschuldig uitzagen als in mijnen tijd.
-Dag meneer, we zijn de drie koningen en we komen een liedje zingen!
-Euh…drie koningen…en ge staat hier met vier?
-Ja, mijn zuster wou ook meekomen.
-Hoe…zijn uw dotaties op misschien, dat ge hier moet komen bedelen aan mijn deur?
Ik had dat beter niet gezegd want opeens vraagt er mij daar ne curieuze neus wat een dotatie is en kon ik daar nog ne ganse uitleg geven over de financiële toestand van ons koningshuis en hoe Laurent de nieuwe banden op zijnen auto betaald en hoeveel sacochen ik aan Paola al niet betaald heb.
’t Was precies of gans het koningshuis was daar naar Deftinge afgezakt en het leek wel of Koning Albert daar voor mijn deur stond met Filip, Laurent en Astrid van België.
“t was een kleurrijk schouwspel waar de snotters getooid en gedrapeerd waren in een paar oude overgordijnen en oude tafellakens en waar aan de blutsen te zien was dat ze waarschijnlijk al voor de kroon hadden gevochten.
Ene stond daar met een borstelsteel en een zelfgemaakte ster waar hij met een koordje beweging kon in brengen en een andere stond daar te zwieren met ne pot dampende geurstokjes om de wierook uit te beelden.
Ik was verplicht om de deur achter mijn gat toe te trekken want gans mijne gang zou gestonken hebben naar een mengeling van vanille, lavendel en dennengeur samen.
De kleine die daar dienen zwarte wijze moest uitbeelden stond daar met het kistje valse juwelen van zijn moeder in zijn handen en waarschijnlijk uit schrik dat er iets zou uit ontbreken bij thuiskomst verbleekte het zweet de schoenblink op zijn gezicht en begon hij eerder op een menselijke zebra te lijken dan op een zwarte koning uit het bijbels verhaal.
Maar allé, die gasten waren niet gekomen om naar mijne zever te luisteren en ongeduldig stonden ze daar mijn overwinterde netels plat te trampelen in afwachting dat ze konden beginnen met zingen.
Jawadde zeg, de dirigent van het orkest zette daar de eerste noot in waarbij de drie anderen daar ook uit volle borst begonnen te miauwen.
De “voice van Vlaanderen” was ver te zoeken.
Aan de tekst herkende ik dat het om het driekoningenliedje uit mijn jonge jaren ging waar ik ook nog gezongen heb van “drie koningen, drie koningen, geef mij ne nieuwe hoed en iets van een oude is versleten en het crisisgeld is op de rooster geteld maar dan gebracht in een modernere versie.
Ne mens tovert dan een glimlach op zijn gezicht om de zingende jeugd te vertellen dat het goed is, terwijl het eerder de zenuwen zijn die door die gasten hun kelen tieren.
De laatste had nog niet gedaan met zingen als koning Balthasar mij daar een mandje met wat kleingeld onder mijne neus duwt.
-Ha, dat is vriendelijk, hoeveel mij ik mij daar uitnemen om goed te hebben geluisterd?
Dat is zo één van mijn reacties waarvan ik weet dat die klein snotters daar niet op voorbereid zijn en waar ze dan even moeten achter een antwoordt zoeken.
-Allé, ’t is goed ik zal ook iets geven omdat ge zo schoon val. Euh…vakkundig hebt gezongen.
-Dank u meneer.
-En wat geven de mensen zoal?
-U mag geven wat u wil meneer.
-Allé, wacht hier even ik zal ne keer gaan kijken wat ik heb.
Potverdekke zeg, ’t is altijd op zo’n moment dat ne mens al zijn kleingeld heeft uitgegeven en dat ge daar juist met een briefje van 50 Euro zit.
-Euh…ik ben een beetje geambeteerd want ik heb nog juist 50 Euro, kunt ge soms weergeven op 1 Euro?
-Maar ge moet gij niet geambeteerd zijn meneer, die 50 Euro is goed we zullen dat wel verdelen zo moet ge niet meer zoeken.
-Euh…jamaar…
Potverdekke nu stond ik daar zelf met mijne mond vol geplombeerde tanden.
-Euh…jamaar, 50 Euro dat is wel veel geld hé manneke!
-Ja, dat weten we wel maar zo één spel voor op de Playstation kost nog meer.
-Allé gij?
Ik heb die klein mannen daar die 50 Euro gegeven en tevens gezegd dat ik normaal gezien 5 Euro betaal als er zo iemand aan mijn deur komt janken en ze dus de eerste 10 jaar niet meer moeten komen zingen.
Hun ogen begonnen plots te glinsteren zoals mijn kerstballen en ze zijn zelfs bij mijne gebuur niet meer gaan bellen.
Ik vrees dat ze genoeg hadden en voor de rest van de dag hun stem hebben gespaard en misschien direct tot bij Dexia zijn gelopen om hun geld te placeren.
Hoewel het zou ook de speelgoedwinkel kunnen geweest zijn om een nieuw spel voor de Playstation te kopen.
Och…wat kan het mij schelen, ze zagen er gelukkig uit en wat verlangt ne mens meer om in deze tijd van het jaar iemand gelukkig te maken.
Maar ’ s avonds zat ik er zo nog over na te denken of het misschien toch niet wat veel was en of de ene geen spel zou gewild hebben en zijn zuster dan een pop.
En wat met de andere twee die misschien liever iets voor de computer hadden of zoveel meer dan er in onze tijd was.
Ja, misschien lagen ze daar voor het geld wel te vechten in de speelgoedwinkel en was het toch geen goed gedacht van mij om ze daar teveel ineens te geven.
Wie weet nemen ze mijn woorden zelfs ernstig op en komen ze de volgende 10 jaar niet meer zingen en verdwijnt door mijn eigen schuld wel een stuk traditie.
Potverdekke, ik begin er zelfs een schuldgevoel van te krijgen dat ik iets gegeven heb want wie weet zullen ze nu op een ander ook hun prijzen opslagen.
Via deze weg wil ik dus een oproep doen!
Moesten de ouders hun overgordijnen en hun tafellaken in dit verhaal herkennen en ze daar één van hun gasten ingewreven hebben met een ganse doos schoenblink dan ben ik altijd bereid om de 50 Euro terug te nemen en gewoon zoals elk jaar ne likstok te geven en vier stukken van 1 Euro die ik hier ondertussen opzij heb gelegd.
Reageren kan altijd op mijn mailadres “icemanbolleke@hotmail.com“.
Ben eens curieus of ik reactie ga krijgen en of ik mijn kleingeld moet houden tot volgend jaar.

Groeten chauffeurke