Lierde onder de pen

De inkt op de lijst van Sinterklaas was nog niet droog dat we de lijst voor de Kerstman al mochten opstellen en dat we met hetzelfde elan onze kerstkaarten mochten schrijven.
Ja, zo vlug vliegen de dagen en jaren voorbij en ’t is alsof alles sneller en sneller elkaar begint op te volgen.
Omdat het lijkt dat ik de kerstboom nog maar juist afgebroken had met Pasen heb ik besloten om er dit jaar geen te zetten.
Nee, de huiskamer zal er eens boomloos bijstaan en ook de kerststal met alle inwoners blijven in de kelder naast de chauffageketel staan zodat de os en de ezel daar hun asem kunnen sparen.
Zoals ik al vaker schreef ben ik niet voor al die feestdagen en nog veel minder voor geschenken en dit jaar is daar zeker geen verandering in gekomen.
Kerstmis is zo een dag waar ze mij uit mijn gewone doen rukken en daar hou ik niet zo van.
De jaren dat we met de ganse familie rond de kerstboom zaten en dat de champignonsoep, de rosbief of de kalkoen op het vuur stond te pruttelen liggen al meer dan de helft van een halve eeuw achter mij.
Nee nee, met kerstmis en nieuwjaar krijgt ge mij niet uit mijn kot en blijf ik liever in mijne zetel zitten om naar één of andere film te kijken die ze elk jaar heruitzenden en die ik ondertussen voor de 14e of 15e keer heb gezien.
Terwijl de film “gejaagd door de wind” op de beeldbuis verschijnt lig ik in mijne kerstpeignoir die ik ooit voor kerstmis kreeg languit op de sofa.
Nippend aan een glas champagne van de fles die ik verleden jaar heb gekregen en uit schrik dat er dit jaar weer een fles zal volgen en ik vroeg of laat een drankplaatsgebrek zal hebben spoel ik er mijn olijven mee door zoals ik regelmatig voor de beeldbuis doe.
Niet opgetut of opgemaakt maar met een kersttenue waar ik mij volledig kan in ontspannen en waar niemand hoeft wakker te liggen van het gat in mijn kousen die ik met een onderbroek die niets met kerst te maken heeft onder mijne peignoir draag.
Omdat ik de gewoonte heb van dagelijks lekker te eten laat ik ook de kreeft en scampi’s op die dagen aan mij voorbijgaan en speel ik op de tijdstippen dat het mij past de witte pensen en de restanten van de voorbije dagen naar binnen met de champagne die blijkbaar ook met zeer eenvoudige gerechten smaakt.
Zoekend in het tv-blad breng ik zappend de avond door en soms blijf ik dan wel eens kijken naar de Duitse schlagers of de humoristische programma’s die op Franse posten verschijnen.
Meer heb ik niet nodig en tegen dat de fles champagne leeg is en ik aan de calvados begin sluip ik nog even naar de keuken om een stuk chocolade te nemen als dessert of gewoon de resterende kippenbout mee naar het salon te brengen als toemaatje voor die kerst die ik toch niet vier.
In een sfeer van romantiek branden de kaarsen en theelichtjes en dansen de schaduwen op de muur en al die dansende vlammetjes geven mij het warme gevoel dat mijn elektriciteitsfactuur er waarschijnlijk wat zal mee dalen tegen de volgende kerst.
Hoe later op de avond hoe meer kerstmis van zich laat horen door al het jingle-bells gedoe en de klokken die tegen middernacht beginnen te luiden in de dorpskern om mij uit mijn eerste slaap te halen.
Om middernacht en vijf minuten krijg ik dan een paar sms’jes van een paar kennissen en nog een paar van onbekenden die zich zoals elk jaar van nummer vergissen maar die mij toch een zalige en vredevolle kerstmis wensen.
Omdat mijne slaap nu toch onderbroken is lig ik dan door het dakvenster te staren en tussen de wolken zie ik af en toe een ster flikkeren en laat ik mijn fantasie de vrije loop.
Ik lig dan te denken of het de ster zou kunnen zijn die ze ginder ook in Bethlehem gezien hebben en of er tegen morgenvroeg in mijne buurman zijne stal geen nieuw leven zou kunnen liggen.
Terwijl ik het deken tot aan mijn kin trek lig ik dan te denken aan de betekenis van kerstmis en stel ik mij vragen bij die vredevolle wensen waar ik mij dan plots de vraag stel waarom er in vredestijd nog zoveel mensen moeten vermoord of gedood worden.
Terwijl ik het zachte flanel nog wat hoger trek en het zweet op mijn voorhoofd parelt lig ik dan weer te denken aan al die daklozen die met kerstmis misschien wel opzoek gaan naar een nieuw stuk karton als deken of die zich tegoed doen aan wat feestvierders in de vuilbakken achterlieten.
Ja, kerstnacht is zo één van die nachten waar ik moeilijk de slaap kan vatten en waar ik misschien beter ben van de komende jaren zelfs niet meer na te denken over sommige zaken.
Misschien schuif ik best ook aan bij één of andere rijk gevulde tafel zodat ik met al mijn fantasie niet terug in de realiteit van het dagelijkse leven beland waar kerstmis blijkbaar niet gelijk is voor iedereen.
Och…ondertussen staat ook bijna Nieuwjaar voor de deur en wie weet laat ik mijn goed hart eens zien door een geschenk te geven aan één van die daklozen.
Het probleem is dat ik nooit weet wat kiezen, zou ik ze een fles champagne geven of mijn paar kousen die versleten zijn.
Ik wil alvast ieder van u een zalige en vredevolle kerst wensen en hopen dat ook de mens die het wat minder heeft misschien een beetje een kerstgevoel krijgt.

Groeten chauffeurke