Lierde
onder de pen
|
KERSTMARKTEN VERVANGEN KERSTMIS NIET
|
Onverwachts waren we verleden week op een rommelmarkt
in Antwerpen verzeild geraakt en toen we daar tussen de het
tweedehandsspeelgoed van Sinterklaas en de potten en pannen van Piet
Huysentruyt een paar kerstbollen en een verslenste kerstboom zagen staan
vroegen we ons af of het geen tijd was om ook eens een kerstmarkt te
bezoeken.
In Brussel waar ze af en toe de stekker uit de regering trekken hadden ze
ondertussen de stekker van de kerstverlichting alvast ingestoken en dus
besloten we ver van de winterse temperaturen eens tussen het kerstgedoe te
flaneren.
Het was ons alvast opgevallen dat er een massa volk naar Brussel was
afgezakt en rond de grote markt was het al duwen en trekken om daar tot aan
de kerststal te geraken.
Jozef en Maria hadden zoals elk jaar hun plaats ingenomen en ze konden het
zich zelfs permitteren van de verwarming van de os en de ezel wat lager te
zetten in crisistijd omdat de aarde dit jaar haar best had gedaan met
opwarmen.
De thermometer duidde meer dan tien graden aan en als de temperaturen rond
de kerstperiode zo blijven stijgen zal Jozef de komende jaren een airco
mogen instaleren in zijne stal want zelfs de schapen stonden te zweten onder
hun wollen frak.
Zoals elk jaar siert ook een kerstboom de grote markt en dit jaar is het een
19 meter hoog exemplaar uit de Oostkantons.
Een ecologische boom van 60 jaar oud!
Volgens mij droeg hij het label ecologisch zolang hij wortels had en veel
ouder dan 60 zal hij ook niet meer worden als hij na de kerstmarkt in
stukken gezaagd wordt, maar ja kerstmis vraagt sommige offers hé.
Het klank en lichtspel gaven de prachtige gebouwen op de grote markt een
speciale toets en honderden Japanse fototoestellen maakten de beelden die
later in het land van de rijzende zon zullen getoond worden.
Aan de taal te horen waren het niet alleen Japanners die uit de
radioactiviteit ontsnapt waren maar een mengelmoes van wereldburgers die
naar de kerstmarkt waren afgezakt.
Maar de kerstmarkt is door de jaren uitgegroeid tot veel meer dan een stal
waar ze Maria vergelijken met Wendy van Wanten of de naam Jozef in
Vangheluwe veranderen omdat er zaken bij de gewone mens blijven hangen.
Ja, ik hoorde er zelfs iemand met West-Vlaams accent aan zijn kinderen
vertellen dat het schaap wreed goed op Prins Laurent leek maar dat ze beter
een zwart dan een wit schaap in de stal hadden gezet.
De tijd dat we biddend en met gevouwen handen voor de kerststal stonden in
de woonkamer was ver te zoeken.
Ieder had er zijn verhaal en sommigen klonken ver van Heilig.
De duizenden kerstlichtjes flikkerden de donkere nacht in en eens men de
kerstboom en de kerststal had gezien kon men de commercie gaan opzoeken in
de vorm van honderden kraampjes.
Ze stonden verdeeld tussen de grote markt en de vismarkt en elk jaar lijken
er wel meer te staan.
Een mensenmassa stroomde langzaam door de straten en vaak was het van op
afstand kijken.
Maar elk jaar opnieuw stel ik mij vragen bij al die kramen waar de mens zijn
zuurverdiende Euro’s spendeert.
Kerstmarkten gaan gepaard met eten en drinken en vaak staan er heel wat
specialiteiten op het menu.
De glühwein en de jenevers zijn niet meer weg te denken hoewel men met deze
zomerse temperaturen vlug in het zweet staat.
Vaak heb ik me daar de vraag gesteld of ik nu begon te zweten van de drank
of van de prijs die gevraagd werd om een jenever in een vingerhoed
geserveerd te krijgen.
3 Euro voor een vingerhoedje jenever is niet slecht betaald als je weet dat
door het geduw en getrek de vingerhoed voor de helft leeg is tegen dat ge
dat spel aan uw lippen zet.
Omdat er zoveel nationaliteiten te gast zijn in ons landje hebben ze dus
maar een paar kramen bijgezet zodat iedereen op zijn smaken kan bediend
worden.
Van de Franse champagne tot de Italiaanse wijnen en van de fazantenpaté tot
de saucisson de Savoie.
Maar ook de gewone chocomelk, de barbe a papa en de volkse hotdog of
hamburger zijn er te verkrijgen aan kerstprijzen.
Smekkend en smakkend wandel je dan tussen het volk zodat na wat duw en
trekwerk de mosterd achter je oren hangt of de ketchup over de mouw van je
nieuwe vest loopt.
Het hoort er allemaal bij en de kerstsfeer verlangt dan ook dat ne mens goed
en vooral vergevingsgezind is.
Tussen de kraampjes met eten vindt men ook de geschenken en soms stel ik mij
de vraag of het niet allemaal een beetje de spuitgaten uitloopt.
Kerstbollen, slingers en zoveel meer zijn hier wel op hun plaats tijdens dit
kerstgebeuren maar of een houten papegaai daar ook bij hoort weet ik niet.
De wol van de schapen in de kerststal was hier al verwerkt tot een
kleurrijke pullover om nog maar te zwijgen van de verschillende soorten
kerstmanmutsen met energiebesparende lichtjes.
Juwelen in alle vormen en kleuren konden het lichaam sieren dat men er op
zeker moment zelf als een versierde kerstboom ging uitzien.
Ja, alles kreeg de kerststempel en zo kon men waarschijnlijk juist in deze
periode de echte kersthandtassen en kerstpantoffels kopen.
De bierflesjes werden met een kerstlabel voorzien en men kon er ook van de
echte kerstpasta en kerstzuurkool genieten.
De allerkleinsten konden aan het kermiskraam naar de echte kerstmiseendjes
vissen en voor deze die nog niet bont en blauw waren tussen de massa konden
het op de ijsbaan proberen van daar onder het oog van de kerstmeute een paar
builen bij elkaar te vallen.
Pas half november voorbij en jingle-Bells klonk al uit de luidsprekers zodat
we het met kerstmis zeker moe gehoord zouden zijn.
Nu ik één van de eerste dagen naar de kerstmarkt getrokken was leek kerstmis
nog vroeger dan andere jaren te vallen en waren we bijna de Sint nog
vergeten die straks met zijne schimmel tussen de benen zich een weg zou
moeten banen door al het kerstgedruis.
Schouder tegen schouder slenterden we door de massa onze handen op de
binnenzak houdend of de handtas dubbel gekneld omdat ze ons verwittigd
hadden dat ook de kerstdieven aan hun ronde waren begonnen.
Ook de bedelaars leken hun bekertje goed vast te houden want je wist maar
nooit dat het vertrappeld werd door de mens in de straat die op die dagen
plots wat meer ging wegen met gevulde buiken.
Het was een opluchting toen we na een paar uur uit de mensenstroom konden
ontsnappen en hoewel de kerstliedjes nog even in de oren bleven hangen waren
we blij dat we het er heelhuids vanaf gebracht hadden.
Nee, sommige kerstmarkten zijn niet te vergelijken met de kerstmarkten in
onze kleine dorpen en nog veel minder met de kerstperiode uit vervlogen
tijden waar het er allemaal rustiger aan toe ging.
Het was vroeger niet nodig om een kerstaspirine te nemen tegen de barstende
hoofdpijn die men bij zo’n kerstmarkt kon oplopen en zelfs de kerstboom had
toen een andere waarde.
Men ging geen maand op voorhand kerst vieren op kerstmarkten maar liet
kerstmis zijn waarde behouden door met familie een feest op te zetten onder
het waakzaam oog van Jozef en Maria.
Plaasteren of houten beeldjes in een stal die nog op een stal leek en waar
men met respect naar de komst van “kinneke Jezus” zat te wachten.
Ik moet nu al bekomen van de kerstdrukte dat ik zelfs niet weet of ik dit
jaar een kerstboom zal zetten.
Alles is zo anders en ik weet niet of de commercie bepaalde waarden niet
teniet doet.
Het leven kan op een paar jaar een andere wending nemen en steeds stel ik
mij dan de vraag hoe het met onze kinderen zal zijn.
Zullen zij nog een kerstboom in de woonkamer zetten en zal er nog een
kerststal staan?
Zal er met kerst nog kalkoen op tafel komen en zullen er nog geschenken
gegeven worden?
Ja, misschien zullen de kerstmarkten binnen aan paar jaar het kerstfeest
vervangen en kan ik maar hopen dat kerstmis niet bestaat uit ladderzatte
jongeren aan één of ander jeneverkraam.
Het is vooral hopen dat sommige feestdagen hun waarde behouden en we niet
verplicht zijn overuren te kloppen om maanden op voorhand de kerst en
paasmarkten af te schuimen in het spoor van de massa die de commercie wil
volgen.
Maar ja, wie ben ik?
Misschien ben ik wel oud aan het worden en ben ik niet meer mee met de
jeugd!
Misschien heb ik binnen een paar jaar wel een lange witte baard en als het
echt zo zou zijn dan hoop ik alvast dat ik ooit nog eens Kerstman mag spelen
voor mijn kleinkinderen en hun kan vertellen hoe kerstmis vroeger was.
Groetjes chauffeurke
Terug naar 'Lierde onder
de pen'
Terug naar
homepage Lierde Online
|