Lierde onder de pen


KERSTMARKTEN VERVANGEN KERSTMIS NIET


Onverwachts waren we verleden week op een rommelmarkt in Antwerpen verzeild geraakt en toen we daar tussen de het tweedehandsspeelgoed van Sinterklaas en de potten en pannen van Piet Huysentruyt een paar kerstbollen en een verslenste kerstboom zagen staan vroegen we ons af of het geen tijd was om ook eens een kerstmarkt te bezoeken.
In Brussel waar ze af en toe de stekker uit de regering trekken hadden ze ondertussen de stekker van de kerstverlichting alvast ingestoken en dus besloten we ver van de winterse temperaturen eens tussen het kerstgedoe te flaneren.
Het was ons alvast opgevallen dat er een massa volk naar Brussel was afgezakt en rond de grote markt was het al duwen en trekken om daar tot aan de kerststal te geraken.
Jozef en Maria hadden zoals elk jaar hun plaats ingenomen en ze konden het zich zelfs permitteren van de verwarming van de os en de ezel wat lager te zetten in crisistijd omdat de aarde dit jaar haar best had gedaan met opwarmen.
De thermometer duidde meer dan tien graden aan en als de temperaturen rond de kerstperiode zo blijven stijgen zal Jozef de komende jaren een airco mogen instaleren in zijne stal want zelfs de schapen stonden te zweten onder hun wollen frak.
Zoals elk jaar siert ook een kerstboom de grote markt en dit jaar is het een 19 meter hoog exemplaar uit de Oostkantons.
Een ecologische boom van 60 jaar oud!
Volgens mij droeg hij het label ecologisch zolang hij wortels had en veel ouder dan 60 zal hij ook niet meer worden als hij na de kerstmarkt in stukken gezaagd wordt, maar ja kerstmis vraagt sommige offers hé.
Het klank en lichtspel gaven de prachtige gebouwen op de grote markt een speciale toets en honderden Japanse fototoestellen maakten de beelden die later in het land van de rijzende zon zullen getoond worden.
Aan de taal te horen waren het niet alleen Japanners die uit de radioactiviteit ontsnapt waren maar een mengelmoes van wereldburgers die naar de kerstmarkt waren afgezakt.
Maar de kerstmarkt is door de jaren uitgegroeid tot veel meer dan een stal waar ze Maria vergelijken met Wendy van Wanten of de naam Jozef in Vangheluwe veranderen omdat er zaken bij de gewone mens blijven hangen.
Ja, ik hoorde er zelfs iemand met West-Vlaams accent aan zijn kinderen vertellen dat het schaap wreed goed op Prins Laurent leek maar dat ze beter een zwart dan een wit schaap in de stal hadden gezet.
De tijd dat we biddend en met gevouwen handen voor de kerststal stonden in de woonkamer was ver te zoeken.
Ieder had er zijn verhaal en sommigen klonken ver van Heilig.
De duizenden kerstlichtjes flikkerden de donkere nacht in en eens men de kerstboom en de kerststal had gezien kon men de commercie gaan opzoeken in de vorm van honderden kraampjes.
Ze stonden verdeeld tussen de grote markt en de vismarkt en elk jaar lijken er wel meer te staan.
Een mensenmassa stroomde langzaam door de straten en vaak was het van op afstand kijken.
Maar elk jaar opnieuw stel ik mij vragen bij al die kramen waar de mens zijn zuurverdiende Euro’s spendeert.
Kerstmarkten gaan gepaard met eten en drinken en vaak staan er heel wat specialiteiten op het menu.
De glühwein en de jenevers zijn niet meer weg te denken hoewel men met deze zomerse temperaturen vlug in het zweet staat.
Vaak heb ik me daar de vraag gesteld of ik nu begon te zweten van de drank of van de prijs die gevraagd werd om een jenever in een vingerhoed geserveerd te krijgen.
3 Euro voor een vingerhoedje jenever is niet slecht betaald als je weet dat door het geduw en getrek de vingerhoed voor de helft leeg is tegen dat ge dat spel aan uw lippen zet.
Omdat er zoveel nationaliteiten te gast zijn in ons landje hebben ze dus maar een paar kramen bijgezet zodat iedereen op zijn smaken kan bediend worden.
Van de Franse champagne tot de Italiaanse wijnen en van de fazantenpaté tot de saucisson de Savoie.
Maar ook de gewone chocomelk, de barbe a papa en de volkse hotdog of hamburger zijn er te verkrijgen aan kerstprijzen.
Smekkend en smakkend wandel je dan tussen het volk zodat na wat duw en trekwerk de mosterd achter je oren hangt of de ketchup over de mouw van je nieuwe vest loopt.
Het hoort er allemaal bij en de kerstsfeer verlangt dan ook dat ne mens goed en vooral vergevingsgezind is.
Tussen de kraampjes met eten vindt men ook de geschenken en soms stel ik mij de vraag of het niet allemaal een beetje de spuitgaten uitloopt.
Kerstbollen, slingers en zoveel meer zijn hier wel op hun plaats tijdens dit kerstgebeuren maar of een houten papegaai daar ook bij hoort weet ik niet.
De wol van de schapen in de kerststal was hier al verwerkt tot een kleurrijke pullover om nog maar te zwijgen van de verschillende soorten kerstmanmutsen met energiebesparende lichtjes.
Juwelen in alle vormen en kleuren konden het lichaam sieren dat men er op zeker moment zelf als een versierde kerstboom ging uitzien.
Ja, alles kreeg de kerststempel en zo kon men waarschijnlijk juist in deze periode de echte kersthandtassen en kerstpantoffels kopen.
De bierflesjes werden met een kerstlabel voorzien en men kon er ook van de echte kerstpasta en kerstzuurkool genieten.
De allerkleinsten konden aan het kermiskraam naar de echte kerstmiseendjes vissen en voor deze die nog niet bont en blauw waren tussen de massa konden het op de ijsbaan proberen van daar onder het oog van de kerstmeute een paar builen bij elkaar te vallen.
Pas half november voorbij en jingle-Bells klonk al uit de luidsprekers zodat we het met kerstmis zeker moe gehoord zouden zijn.
Nu ik één van de eerste dagen naar de kerstmarkt getrokken was leek kerstmis nog vroeger dan andere jaren te vallen en waren we bijna de Sint nog vergeten die straks met zijne schimmel tussen de benen zich een weg zou moeten banen door al het kerstgedruis.
Schouder tegen schouder slenterden we door de massa onze handen op de binnenzak houdend of de handtas dubbel gekneld omdat ze ons verwittigd hadden dat ook de kerstdieven aan hun ronde waren begonnen.
Ook de bedelaars leken hun bekertje goed vast te houden want je wist maar nooit dat het vertrappeld werd door de mens in de straat die op die dagen plots wat meer ging wegen met gevulde buiken.
Het was een opluchting toen we na een paar uur uit de mensenstroom konden ontsnappen en hoewel de kerstliedjes nog even in de oren bleven hangen waren we blij dat we het er heelhuids vanaf gebracht hadden.
Nee, sommige kerstmarkten zijn niet te vergelijken met de kerstmarkten in onze kleine dorpen en nog veel minder met de kerstperiode uit vervlogen tijden waar het er allemaal rustiger aan toe ging.
Het was vroeger niet nodig om een kerstaspirine te nemen tegen de barstende hoofdpijn die men bij zo’n kerstmarkt kon oplopen en zelfs de kerstboom had toen een andere waarde.
Men ging geen maand op voorhand kerst vieren op kerstmarkten maar liet kerstmis zijn waarde behouden door met familie een feest op te zetten onder het waakzaam oog van Jozef en Maria.
Plaasteren of houten beeldjes in een stal die nog op een stal leek en waar men met respect naar de komst van “kinneke Jezus” zat te wachten.
Ik moet nu al bekomen van de kerstdrukte dat ik zelfs niet weet of ik dit jaar een kerstboom zal zetten.
Alles is zo anders en ik weet niet of de commercie bepaalde waarden niet teniet doet.
Het leven kan op een paar jaar een andere wending nemen en steeds stel ik mij dan de vraag hoe het met onze kinderen zal zijn.
Zullen zij nog een kerstboom in de woonkamer zetten en zal er nog een kerststal staan?
Zal er met kerst nog kalkoen op tafel komen en zullen er nog geschenken gegeven worden?
Ja, misschien zullen de kerstmarkten binnen aan paar jaar het kerstfeest vervangen en kan ik maar hopen dat kerstmis niet bestaat uit ladderzatte jongeren aan één of ander jeneverkraam.
Het is vooral hopen dat sommige feestdagen hun waarde behouden en we niet verplicht zijn overuren te kloppen om maanden op voorhand de kerst en paasmarkten af te schuimen in het spoor van de massa die de commercie wil volgen.
Maar ja, wie ben ik?
Misschien ben ik wel oud aan het worden en ben ik niet meer mee met de jeugd!
Misschien heb ik binnen een paar jaar wel een lange witte baard en als het echt zo zou zijn dan hoop ik alvast dat ik ooit nog eens Kerstman mag spelen voor mijn kleinkinderen en hun kan vertellen hoe kerstmis vroeger was.

Groetjes chauffeurke



 


Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online