Lierde onder de pen

Sommige nieuwsberichten kunnen een mens wreed doen verschieten en verleden week was het weer zover.
Ik verschoot mij een bult die bijna zo hoog was als de muur van Geraardsbergen.
Het parcours van de Ronde van Vlaanderen 2012 werd vrij gegeven en nergens was de muur of de bosberg nog te bespeuren op het parcours.
Straffer nog, ze zouden de aankomstmeet zelfs verleggen van Meerbeke naar oudenaarde en daarmee was er tevens een lijn getrokken onder 40 jaar mooie en spannende wielergeschiedenis.
Niet alleen Geraardsbergen en omstreken was geschokt maar heel wielerminnend Vlaanderen.
Alleen in Oudenaarde hoorde men applaus terwijl het verder in Vlaanderen zeer stil bleef.
Rond oudenaarde liggen verschillende hellingen van formaat en ook het wielermuseum en daarbij stel ik mij de vraag of na de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde Vlaanderen echt zo klein geworden is.
Starten in Brugge om dan de grens van Oost-Vlaanderen over te rijden en daar vlug een paar plaatselijke rondjes tussen de biertenten in Oudenaarde af te werken.
De vesten, de muur, ’t hemelryk, de oudenberg kapel, de bosberg en Meerbeke waren 40 jaar lang de stek voor miljoenen wielerfans die de evolutie van de Ronde van Vlaanderen zagen passeren, met af en toe een wijziging in het parcours maar zonder de hoofdingrediënten te schrappen.
De muur werd in 1940 beschermd als landschap en in 1995 als monument.
Door de jaren knabbelden de tandwielen en duwden gespierde kuiten de renners onder luid applaus en geschreeuw naar boven en omdat Geraardsbergen meeleeft met dit unieke wielergebeuren besloten ze de muur in 2004 te restaureren voor meer dan 1.250.000 Euro.
Duizenden wielertoeristen waanden zich in de huid van hun wielervoorbeelden die ooit met de handen in de lucht over de meet reden in Meerbeke.
Maar vandaag lijken het wel herinneringen te zijn!
Ik hoop maar dat de Ronde van Vlaanderen 2012 die op 1 april van start gaat niet meer is dan een aprilgrap en dat één van de schoonste stukken wielerparcours niet verweesd tussen de knotwilgen blijft liggen.
De muur die op de dag van de Ronde ontwaakt nadat ze de dag ervoor duizenden wielertoeristen had doen afzien.
De muur waar Vlamingen en Walen verbroederden met zoveel verschillende nationaliteiten en waar de haan het startschot kraaide voor een dag volksplezier.
De bosberg waar de opkomende zon zachtjes van boven naar beneden gleed om elke kassei in de schijnwerpers te zetten en de apotheose te zijn voor de laatste kilometers.
Tussen mensenhagen baande de karavaan zich een weg om Vlaanderens mooiste te rijden.
De muur deed elke wielrenner nadenken want het was ook een deel tactiek buiten het puffen en zweten.
Eens ze het bord Geraardsbergen zagen staan wist elke renner hoe laat het was en waren de vorige hellingen al lang vergeten.
Ze zaten in de eindfase met een bagage aan adrenaline waar ze wisten dat de stem van de gewone mens ze naar boven zou roepen en tieren.
En eens over de meet in Meerbeke zouden ze door dezelfde mensen op handen gedragen worden.
40 Jaar door weer en wind bouwden ze aan de reputatie van de Flandrien met een prachtig parcours van een Ronde van Vlaanderen waar alles aanwezig was.
Af en toe afwijkend naar één of ander dorp van de Ronde waar ze helden uit vorige edities eerden, maar steeds met het respect voor een volledige Ronde van Vlaanderen.
Vlaanderen in zijn volledige lengte waar iedere supporter zijn plaats vond op het parcours zonder dat men hoefde staan te drummen op een plaatselijk traject achter de dranghekken waar men binnen de kortste keren de biertent binnen duikt om zoveel wielersfeer te moeten missen en zichzelf te verzuipen in een hysterische massa.
Bij de eerste interviews kwam het volgens mij al over dat sommigen zich wilden excuseren of beter gezegd een waardige uitvlucht zoeken om de wijziging geloofwaardig te laten overkomen.
Ik hoorde zelfs iemand zeggen dat het beter was voor de veiligheid!
Ik kan mij eerlijk gezegd niet inbeelden dat het veiliger zal zijn door alles te concentreren op een beperkte plaats met duizenden supporters daar waar het volgens mij beter is van het gebeuren te spreiden.
Het komt zelfs over als een kaakslag voor al deze die zich hier in de streek hebben ingezet om de veiligheid dagen op voorhand te garanderen voor dit prachtige sportevenement.
De Ronde van Vlaanderen schreef men met hoofdletters en met respect en zelfs in de volksmond zou er niemand raken aan Vlaanderens mooiste.
Ondertussen is er al heel wat veranderd en spreekt men sinds de bekendmaking niet echt meer over de Ronde van Vlaanderen maar over het criterium van Oudenaarde of over de kermiskoers.
Vlaanderen lijkt wel te krimpen met de drastische wijziging en velen stellen er zich vragen bij.
De duizenden handtekeningen van zij die nog enige hoop hadden werden naar de prullenbak verwezen.
Direct goedgekeurd door de commercie die zelfs geen testperiode van 1 jaar zou inlassen maar onmiddellijk voor 5 jaar tekende.
5 Jaar x 3 Plaatselijke ronden dat zijn 15 toertjes waar men binnen de kortste keren zot gedraaid is en in dit geval zelfs zat gedraaid waar ze na de tweede ronde al over de dranghekkens kunnen hangen.
Ja, ook bij mij knaagt het stevig en ik moet zien wat ik op papier zet om niet uit mijn gewoon manier van schrijven te vallen.
Alles is beslist en veel zal er niet meer aan te veranderen zijn maar ik kan mij niet inbeelden dat 40 jaar wielergeschiedenis zo op de achtergrond zal verdwijnen.
Ik zou een protestmars willen opzetten om met die duizenden supporters op bedevaart te gaan naar de kapel van den Oudenberg.
Ik zou een mars willen organiseren van Geraardsbergen naar Oudenaarde.
Waarom niet met een paar honderden rondjes rijden rond de grote markt van Oudenaarde want de fietser heeft voorrang en na vijf uren staat het verkeer stil tot in Gent.
En ik…ik ben al wegwijzers aan het maken met Geraardsbergen en de muur op om ginder te gaan planten aan de paterberg en de oude kwaremont.
En ik die dacht dat in Berlijn de enige muur stond die geschiedenis zou schrijven!
Ook de muur van Geraardsbergen is gevallen en gedurende jaren zal het een klaagmuur worden waar wielerfanaten de herinneringen bovenhalen aan wat eens de echte Ronde van Vlaanderen was.
En ja, ik wil een nieuw parcours een kans geven maar dan zonder plaatsen te schrappen die jaren geschiedenis geschreven hebben en die vooral van de Ronde van Vlaanderen gemaakt hebben wat ze nu is.

Groetjes chauffeurke