Lierde onder de pen

Toen ze in Lierde “de lier” hebben geopend was ik wreed curieus en dus kon ik niet anders dan ook maar eens een kijkje te gaan nemen.
Ja, er lag daar naast het gemeentehuis nog een stuk grond vrij en dus moesten ze daar iets opzetten om het onkruid weg te houden.
Toen ik de zaterdag na de officiële opening eens ging kijken had ik na tien minuten zoeken de ingang al gevonden aan de achterkant en kon ik via de rode loper het nieuwe theater van Lierde betreden.
Tiste, Fluite en Pelagie stonden het volk op te wachten en binnen werden we nog een tweede keer verwelkomd door de schepen van cultuur Rudi Mortier.
Ik moet zeggen dat ik nog maar in de “foyer” stond toen mijne mond al open viel.
Een grote moderne hal waar je door de lichtinval zeker geen opgesloten gevoel kreeg zoals in sommige andere theaters.
De foyer was uitgerust met een lange toog en je kon direct zien dat iedereen zijn steentje had bijgedragen en dat het waarschijnlijk Johan Persyn (de Guy De Pré van Lierde)was die dienen toog schoon rood had geschilderd.
Maar nog curieuzer was ik om het theater zelf te zien en toen ik de zaal binnenstapte zag ik direct dat het goed was.
Soms weerspiegelt een mens zijn gedachten volgens de grootte van zijn dorpen of zijn gemeente en ik moet eerlijk zeggen dat ik aangenaam verrast was.
Een schoon podium met echte planken om plankenkoorts op te krijgen en totaal anders dan de bakken bier die ik had verwacht om er een orkest op te zetten.
Ja, het hedendaags theater staat in fel contrast met de tenten waar in de jaren 60 en 70 de optredens in doorgingen van vedetten zoals Marva en Will Tura om er maar twee te noemen.
En ook de houten klapstoelen uit vroegere tijden waren vervangen door luxueuze zetels die dan weer binnen de kortste keren konden opgeborgen worden om terug plaats te maken voor een staand publiek of om een totaal ander evenement te laten doorgaan.
Nee nee, er was over nagedacht en Lierde had eindelijk een plaats om verschillende evenementen te laten doorgaan en hun gasten en artiesten waardig te ontvangen.
Ja, over artiesten gesproken, ook daar had ik mij de vraag gesteld wie ze zo zouden vragen om hier in ons Lierde op de planken te komen staan en vooral wie er zou willen afzakken naar onze landelijke gemeente.
Maar Lierde zou Lierde niet zijn moest ze niet origineel uit de hoek komen en dus hadden ze een vrij podium georganiseerd waar elke Lierdenaar zich even artiest kon wanen door op het podium te stappen.
Ik dacht nog bij mezelf, ’t zal weer wat zijn, en dus liet ik mij maar in één van die comfortabele zetels vallen om eens te ontdekken wat er zoal op het podium zou verschijnen.
De persoon die de spits mocht afbijten was Gaby Desmyter die er een paar gedichten kwam voorlezen en ik moet zeggen dat ik wreed verschoten was.
Hij is wel geboren in West-Vlaanderen maar we kunnen niet anders dan fier te zijn om zo iemand als dorpsdichter in ons midden te hebben.
Spelend met woorden gidst hij ons door ons landelijke Lierde.
In zijn gedichten hoort men de wind door de populieren waaien en ziet men de boer nog ploegen.
Men hoort de vinken fluiten en met gesloten ogen kunnen we zo door ons landelijk groen wandelen.
De dichtbundel was nog maar gesloten of op het podium verschenen twee jonge dames die ons onderdompelden in de wereld van klassieke muziek.
Een wereld die voor velen nog onbekend is maar waar jeugdig talent uit Lierde ons alvast liet mee kennis maken.
Vergeynst Jenna en Vergeynst Lidwei streken de snaren glad zodat een wereld van klassiek ook in Lierde de deuren opende.
En ik, ik zakte steeds een beetje dieper in de comfortabele zetels van de lier omdat ik niet anders kon dan genieten van wat ons aangeboden werd.
De violen werden gevolgd door het drumstel en de gitaren van “Shellcase” en hier doken we terug een andere muziekwereld in.
Muziek met ritme waar iedere theaterslaper van wakker geschud word.
Gitaren die energiek bespeeld werden en het drumstel die de lier op zijn grondvesten deden daveren.
Vaak deden de artiestennamen of de naam van de groep wel vermoeden dat het niet anders kon dan dat ze uit Lierde kwamen.
Allé, neem nu “Bonbonne gaas”!
Ne mens zou verwachten van daar ineens iemand uit de energiesector op het podium te zien verschijnen maar niets was minder waar.
Muzikanten die met hart en ziel een zaal bespelen en waar het amusement hoog in het vaandel gedragen wordt.
Muziek waar het publiek zit te knikken als teken dat het goed is.
Ook toen de groep “Cantacansa” op het podium verscheen en we bijna moesten een stuk bijbouwen omdat het bijna te klein was met zoveel volk, liet het publiek zich meeslepen op het Spaanse ritme.
Onder leiding van Jo De Taeye werd het ongeveer 35 koppige koor in goede banen geleid en ook hier werd ons bewezen dat het veel meer was dan gewoon maar de kelen open te zetten.
Nee nee, zang en muziek van de bovenste plank waar ieder van ons zat van te genieten.
En af en toe kwam er ook nog eens een solist tevoorschijn.
Wout De Taeye was er zo ééntje die als jonge gast de accordeon aanbond en ons meenam op het ritme uit vroegere tijden.
Vingers dansten over het accordeonklavier en de zaal zat aandachtig en vooral verwonderd te luisteren.
Ook de band “Lanyes” bracht een unieke stijl, soms ingetogen en beheerst zoals ik het op de affiche las maar ook terugschakelend naar dat levendige waar ze de volledige zaal mee wisten te bekoren.
Ja, en wat gezegd van de paaldansers die de spiksplinternieuwe palen van het theater nog eens kwamen opblinken en die hun lenigheid toonden.
Onverwacht en vernieuwend in een theater waar we door de jaren nog veel zullen ontdekken.
Verrassend was ook Marleen De Smet die de grens nog eens overstak om naar haar geboorteplaats terug te komen en ons onder te dompelen in de wereld van poëzie.
Woorden aan elkaar verbonden tot een prachtig juweel.
Het leven beschrijvend in al zijn vormen om zelfs de emotie met moeder in echte tranen te dompelen.
De zaal een krop in de keel doen krijgen dat is pas poëzie.
Ja, ik moet zeggen dat ik van iedereen genoten heb en dat ik vooral blij verrast was te ontdekken dat er in onze streek zoveel talent verscholen zat.
Mensen van bij ons die een publiek weten te bespelen in woord en zang of wat dan ook.
Amusement gegarandeerd en ik kan niet anders dan iedereen bedanken voor hun inzet en motivatie.
Ook het gemeentebestuur en iedereen die zijn schouders heeft gezet om de Lierdenaar een plaats te geven waar ze elkaar kunnen ontmoeten.
Ja, en dan gaat ge u misschien de vraag stellen”chauffeurke, zijt gij daar ne keer niet op dat podium gesprongen”?
Awel ja, ik ben ook eens op de planken gaan staan en ik moet zeggen dat het wreed schoon planken waren.
Maar wat mij vooral bekoorde was de mens in de straat die in de zaal zat.
Ik denk dat men van op het podium het schoonste zicht heeft om de reactie van de mens in de straat te zien.
Dus, als ge eens een plaats met goed zich wil reserveren in het theater van Lierde, reserveer dan een plaats op het podium want vandaar hebt ge het schoonste zicht op de Lierdenaar in al zijn glorie.

Groetjes chauffeurke