Lierde onder de pen

Toen ik hier onlangs een handgeschreven brief moest schrijven heb ik zes keer moeten herbeginnen.
Ne mens is zodanig gewoon dat tegenwoordig alles met de computer gebeurd dat men er niet meer bij stilstaat hoeveel onverbeterde fouten er tussen zijn lelijk handschrift en de inktvlekken staan, daar waar de computer alles automatisch verbeterde en proper afprint.
Ja, de computer is niet meer weg te denken uit ons leven en neemt nu een vaste plaats in ons leven in.
We leven in een tijd waar de sanseveria van de vensterbank is verdwenen en waar het kastje met Mariabeeld vervangen werd door een bureau met computer.
Het rekenschrift en geschiedenisboeken uit mijn schoolperiode verbleken bij de kennis van de computer waar ook mijn IQ in fel contrast staat met de mega en gigabytes.
Ons modernisme evolueert zo snel dat de afstand tussen de mens steeds groter wordt en dat we meer en meer beginnen te spreken met onze vingers op het klavier.
Met een snelheid die zelfs door de opgefokte brommer van de facteur niet in te halen is bereikt de post de bestemmeling.
Berekeningen in een soep van vierkantwortels waar men deelt en vermenigvuldigt in het kwadraat lost de computer probleemloos op.
Zelfs antwoorden op vragen die we ons nog niet stellen kunnen gegeven worden.
De vliegangst kan men laten varen vanuit zijn luie zetel om op reis te trekken in de virtuele wereld waar men van het kleinste boerengat tot de meest exotische stranden kan ontdekken.
Virtueel kan men ook op ontdekking in musea of fabrieken en daar waar ik onlangs nog een kaasfabriek bezocht met mijn kousen naast mij op het bureau om wat geursfeer te brengen zullen naast de inktpatronen binnen een paar jaar misschien wel geurpatronen zitten waar men met een muisklik het aroma uit één of andere keuken kan opsnuiven.
En is men met de computer totaal vervreemd geworden van de mens in de straat dan surf je maar eens naar één of ander datingsite waar je binnen de kortste keren 36 geliefden aan de internetlijn hebt.
Mooi ingedeeld volgens ouderdom en nationaliteit waar een internettolk zijn beste beentje voorzet om je zelfs in het Russisch of het Pools aan de liefdesmiserie te helpen.
En ben je de liefde beu na een paar scheldmails dan post je alles op tweedehands en ben je er zo weer van verlost.
Tussen vier muren wisselen we nog wel eens af tussen televisietoestel, radio of krant maar ook dat is in feite al dubbel gebruik en word de komende jaren misschien ook wel buitengebonjourd om dan met de computer als enig gezelschap achter te blijven.
Moederziel alleen in een virtuele wereld gaat men terug opzoek naar vrienden en daar waar ik dacht dat niemand mij nog graag zag moest ik vaststellen dat eens ik op facebook beland was mijn tafel niet groot genoeg zou zijn om al mijn nieuwe vrienden te ontvangen.
Zelfs familie uit eigen stamboom werden plots vrienden en daar waar ik het eerste uur al zes nieuwe vrienden had moest ik na twee weken en 633 nieuwe vrienden waarvan ik er 610 helemaal niet kende mezelf op vakantiestop zetten om te bekomen.
Dag na dag reizen we virtueel verder zonder echt stil te staan bij de gevolgen.
Gevolgen waar we op de medische internetsite zelf kunnen lezen hoe ongezond het virtuele leven in de realiteit wel is.
Maar het computerscherm is een venster naar een andere wereld waar we zelf de beslissing in handen hebben.
Een wereld waar we meer en meer afstand doen van de realiteit en waar we steeds terugvallen op iets wat we zelf kunnen besturen.
Elke dag een beetje meer, waar we steeds minder tijd nemen voor de realiteit en elke dag een beetje vlugger de computer aanzetten.
Reizen in een wereld die ons beetje bij beetje opslorpt en waar we steeds afhankelijker van worden.
Zeker niet toegevend dat het ook ons zal overkomen, sturen we mails om er anderen op te wijzen dat de computer een verslaving kan worden.
Onze grenzen verleggend in dat virtuele wereldje en niet beseffend dat ze vroeg of laat in de realiteit onze stekker uittrekken.
Maar geen probleem, de rouwbetuigingen kunnen tegenwoordig ook virtueel.

Groetjes chauffeurke