Lierde onder de pen

Onlangs hebben ze mij opgenomen in het broederschap van de Geraardsbergse mattentaart en dus kan ik niet anders dan hier iets over deze lekkernij schrijven.
De taarten verschijnen vaak op feesten en ook met de mattentaart is dat zo.
Een mattentaart was er vaak om te doen vergeten wat er zo op een feest al wel eens misliep.
De eerste keer dat er bij ons thuis een mattentaart op tafel kwam was toen ik geboren ben.
Ja, ge weet hoe dat gaat, de familie komt langs om daar vijf minuten boven uw wieg te hangen en omdat er in dienen tijd aan mij nog niet veel te zien was trokken ze na die vijf minuten allemaal naar de living waar er een lange tafel stond met ons zondags servies, ne pot koffie en een paar grote mattentaarten die gesneden werden volgens het aantal familieleden die aanwezig waren.
De tweede keer dat er mattentaart op tafel kwam die was met mijn eerste communie.
De pastoor had tegen mij gezegd, “chauffeurke, nu ge uw eerste communie gaat doen gaat ge ook voor de eerste keer van het lichaam van Christus mogen proeven”.
Ik moet zeggen dat ik wreed teleurgesteld was in dienen menu.
Het lichaam van Christus is niet groter dan een stuk van 2Euro en er is geen ene beenhouwer in Geraardsbergen en omstreken die zijn hesp zo fijn kan snijden als dat ze het lichaam van Christus snijden.
Nee nee, we zijn daar allemaal met honger vertrokken en gelukkig stond er thuis een lange tafel met ons zondags servies, ne pot koffie en een paar grote mattentaarten, gesneden volgens de aanwezige familieleden.

De derde keer dat er mattentaart op tafel kwam was met mijn plechtige communie.
De plechtige communie noemen ze ook het feest van het kind.
Dat zal nu waarschijnlijk zo zijn omdat die klein mannen met een verlanglijst aan cadeaus naar voorkomen met een GSM, een computer een tv toestel en soms al een voorschot op de auto die ze op hun 18e willen kopen.
Maar vroeger was dat totaal anders en moest ge de geschenken aanvaarden die ze u gaven en dan nog eens merci zeggen ook.
En dat terwijl het vaak geschenken waren waar een kind niet echt iets aan had.
Ik kreeg een vulpen, terwijl iedereen in de familie wist dat ik niet graag schreef.
Ik kreeg ook een horloge, terwijl ik op twaalfjarige leeftijd al geen uur meer had om naar huis te komen.
En het schaamtelijkste van al vond ik nog dienen zilveren armband met mijne naam in, precies of dat ik al alzheimer had en mijne naam zou vergeten.
Maar gelukkig stond er thuis een lange tafel met ons zondags servies, een grote kan koffie en een paar grote mattentaarten die gesneden werden volgens het aantal familieleden.
En ik had geluk want ondertussen waren er al twee gestorven en dus konden ze de stukken al een beetje groter snijden.
En dan zou je denken dat er op elk feest mattentaart wordt geserveerd!
Nee , er zijn ook feesten die in mineur verlopen.
Allé, neem nu mijn trouwfeest waar we het culinaire gedeelte aan mijn vrouw hadden overgelaten.
Iedereen had gehoopt dat ze na de hoofdschotel zouden binnenkomen met een paar grote mattentaarten maar mijn vrouw zag het blijkbaar anders en ze stapten binnen met ne grote gateau van drie verdiepingen hoog, volledig in de “crème au beure”.
Ik moet u niet uitleggen hoe de avond daar is verlopen!
Ja, als ge daar op de dansvloer staat met drie verdiepingen “crème au beure” op uw maag moet ge niet teveel meer presteren, om nog maar te zwijgen over de huwelijksnacht waar ik een ganse nacht van mijn taart heb liggen dromen.
Nee nee, versta me niet verkeerd, niet van die dat naast mij lag maar van die echte mattentaart die ik zo had moeten missen.
Maar vijf jaar later was er terug mattentaart!
Ja, ik het herinner het mij nog goed, het was een dag dat ik terugkwam van Oudenaarde.
Ja, in het justitiepaleis van oudenaarde was juist mijn scheiding uitgesproken en ik kon eindelijk terug zelf beslissen wat er op mijn bord kwam.
Ik ben direct naar Geraardsbergen gereden en ben er bij de bakker binnen gestapt om er vijf grote mattentaarten te kopen, één taart per jaar dat ik ze moeten missen had.
Ik ben in de wagen gestapt en kon zelfs niet wachten tot thuis, ik heb de doos geopend en heb die taart lieflijk in mijn handen genomen.
Ik heb ze gekust en in gebeten, allemaal dingen die ik zelfs met mijn vrouw niet meer deed.
En nu gaat ge waarschijnlijk denken dat ik dat hier allemaal uit mijnen duim zit te zuigen?
Nee nee, van elke periode zijn er getuigen!
Meneer De Croo kan getuigen dat er zelfs bij ons in het parlement toen hij Kamervoorzitter was mattentaarten waren.
Elke donderdag met de plenaire vergaderingen liet hij mattentaarten van Geraaadsbergen naar de Wetstraat brengen.
Ja, in dienen tijd had ge in de wetstraat nog mattentaarten en een regering.
Vandaag zijn de mattentaarten er verdwenen, maar ja er is ook geen regering meer.
Zo ziet ge maar dat de mattentaart mij steeds is blijven achtervolgen en ik heb nu al laten acteren in mijn testament dat er op mijn begrafenis een koffietafel moet gegeven worden waar er een lange tafel zal staan, met een pot koffie en een paar grote mattentaarten die zullen gesneden worden volgens het aantal aanwezigen.
Maar ik wil vooral alle leden van het broederschap danken die zich al jaren inzetten voor het promoten van de Geraardsbergse mattentaart die onze streek kleur en smaak geeft.
Mensen die jaar na jaar hun schouders zetten onder het evenement als de dag van de mattentaart.
Ja, onze streek oogt niet alleen mooi, ze smaakt ook lekker.

Groetjes chauffeurke