Lierde onder de pen

De tijd vloog zo snel dat de grote vakantie plots voor de deur stond zonder dat we er erg in hadden.
’t Voelde totaal anders aan dan de jaren in mijn jeugd waar we al maanden op voorhand naar de vakantie toe leefden en waar mijn schoolresultaten er onder te lijden hadden omdat ik in al mijn fantasie al in een of ander vakantieoord ronddoolde.
Hals over kop hebben we dit jaar de valiezen moeten pakken en meer dan een weekje Friesland hadden we niet geboekt.
Een weekje bij de noorderburen waar ik de dorpen kon vergelijken met onze dorpen.
Friesland is alvast gekend voor zijn vele waterlopen en van zijn bekende Elfstedentocht waar ik het genoegen had om er in 1986 wreed gaan af te zien tijdens deze zelfde tocht.
Maar eens ter plaatse ontdekte ik dat er veel meer was dan een plas water.
Met een tussenstop in Giethoorn ontdekten we wat nog een echt waterdorp was.
Een dorp dat bebouwd is met prachtige huizen in een oase van groen en rust ware het niet dat honderden toeristen een bezoek komen brengen omdat het zo uniek is.
Het dorp heeft geen straten en alle huizen liggen aan een waterloop of sloot die iets breder zijn dan de Watermolenbeek in ons landelijke Lierde.
Ja, alle vervoer gebeurt er nog met de boot of met de fiets langs kleine padjes op de oevers.
De verhalen over koele en gierige Hollanders bleken alvast niet te kloppen want de mens in het straatbeeld groette ons hartelijk terwijl ze ons van haar of pluimen kenden.
Zo werden we ook op ons logeeradres ontvangen iets buiten Leeuwarden en kon onze vakantie echt beginnen.
Omdat Friesland zoveel met water te maken had was het dus ook normaal dat er de eerste dag een pak water uit de lucht viel.
Ja, we hadden zelfs een waterbed en ik kan u verzekeren als ge daar nog nooit in geslapen hebt dat het geen zottigheid is om daar een oog in toe te doen.
Golvend geraakt ne mens wel in slaap maar riskeer het niet van over een boot te dromen of een storm met uw lief te creëren of ge kunt daar zeeziek over de reling van uw bed met uwe kop boven de pispot gaan hangen.
Nee, ik kon er alvast niet aan gewoon worden maar ik zou er mij zeker niet laten door ontmoedigen en elke avond nam ik mijn voorzorgen door mijn pyjama te wisselen voor mijn zwembroek.
Op een dag reden we tot aan het bovenste stuk van onze landkaart en verder konden we niet omdat de zee ons scheidde van Ameland.
Iedereen had het over de pracht van die kleine eilanden en dus besloten we ook maar eens de overzet te nemen en na drie kwartier varen zetten we voet aan wal.
De Waddeneilanden staan ook bekend om zijn zeehonden die er komen uitrusten op de zandbanken maar eerlijk gezegd was het op zeker moment geen weer om een hond door te jagen en dus hebben we daar zelfs geen landhond gezien.
Maar of het nu goed of slecht weer is, de natuur heeft hier nog de bovenhand en onze noorderburen proberen dit wel in de hand te houden.
Ook de kleine dorpen en de Elf steden hebben hun charme en hoewel Holland bekend staat voor zijn windmolens stonden we telkens versteld van de schoonheid toen we er één zagen.
Zoals op een postkaart paste het geheel.
Texel was een totaal ander eiland dan Ameland en wat ons steeds opviel waren de kuddes schapen.
Geen honderden maar duizenden liepen er de weiden en dijken af te grazen en het eilandje speelde er dus gretig op in om er toeristische munt uit te slaan.
Van wollen pullovers tot wollen handschoenen over wollen peignoirs tot zelfs wollen onderbroeken en klompen om ’s avonds met warme voeten voor het televisietoestel te zitten.
Je kon het zo gek niet bedenken of ze hadden het met een rechte en twee averechtse steken zitten breien.
Maar Friesland heeft veel meer dan wol, ze hebben er ook de fietsen want elke Hollander maalt wel dagelijks zijn kilometertjes met de fiets en op sommige plaatsen staan ze met honderden samen.
Geen roestte vehikels zoals we er soms bij ons in het straatbeeld zien maar echt een blinkend verschijnsel waar elke Hollander zich in zadelt.
Een week lang zijn we op excursie getrokken door de verschillende kleine steden zoals, ijlst, Sneek, Harlingen, Dokkum, Hindeloopen, Franeker en Leeuwarden en elke stad had wel iets te bieden.
Het trok ons aan omdat er zoveel zaken verschillend waren met onze steden.
Zelfs de winkels verkochten totaal andere zaken en het is moeilijk uit te leggen dat de mens er zich anders kleed en eet en dat terwijl we maar een goeie 350km van elkaar verwijderd zijn.
Wat we alvast bezocht hebben was een jeneverstokerij en men mocht er vrij en à volonté proeven van alle dranken die ze verkochten.
Tientallen jenevers van jong tot oud en evenveel alcoholische dranken op basis van kruiden om nog maar te zwijgen van al de andere flessen die voor ons onbekend waren.
Na een tiental neuten wist hik niet meer wat hik eerst geproefd had en zo heb hik daar verschillende keren moeten herbeginnen om daarna met drie uitverkozenen huiswaarts te keren.
Maar omdat we echte Bourgondiërs zijn waren we op het einde van onze vakantie nog eens gestopt in Volendam en op de kaasmarkt van Alkmaar.
Deze laatste is alvast niet te vergelijken met de markt in Geraardsbergen of Brakel.
Nee, er is veel meer volk en dat terwijl er maar één kraam staat!
Ja, honderden bollen kaas lagen daar als goud te blinken in de zon en alles wat zich op en rond de markt afspeelde had met kaas te maken.
Na een week Hollandse glorie stapten we terug onze Belgische gewoonten binnen en waren we alvast blij terug in eigen bed te slapen omdat een vakantie zeer vermoeiend kan zijn.
Terug onze oude gewoonten opnemend en door het raam naar een regenachtig landelijk Lierde te kijken met een Hollandse jenever in de hand.
Terugdenkend aan een week die voorbijgevlogen was en waar we de schapen uit Friesland terug geruild hadden voor onze wit-zwarte koeien.
Het vlakke Friesland ligt terug verscholen achter de heuvels van onze Vlaamse Ardennen en stil passen we ons aan om veel te snel naar het einde van de vakantie te stappen.
Zoals de windmolens draaien was ook onze vakantie in een zucht voorbij en is het al uitkijken waar we de volgende keer naartoe trekken.
Maar we zien wel, vaak hoeft het niet ver te zijn en met een beetje zon zou ons Lierde zelfs een uitstekende vakantiebestemming kunnen zijn.
Ja, veel te vaak missen we het schone uit onze eigen streek en dat zal ook de reden zijn waarom we steeds van op onze vakantiebestemming met heimwee huiswaarts kijken.

Groetjes chauffeurke