Lierde onder de pen

Vaak zijn er in de wereld van die gebeurtenissen waar een mens verplicht is van naar te kijken.
Een aardbeving, een ontploffing van een kernreactor, een oorlog hier of daar en heel af en toe kan de wereld ook zijn oog werpen op iets zonder teveel miserie, hoewel de miserie zich later nog kan aanbieden.
Zo kregen we onlangs de trouw van Kate en William voorgeschoteld waar geen mens kon aan ontsnappen.
De trouw van een prins en een prinses is al iets speciaals omdat het één van die sprookjes is dat ons uit de middeleeuwen is blijven achtervolgen en waar menig verliefd koppel zelf van droomt.
Ja, wie droomt er nu niet van de prins op het witte paard of van de prinses met een lange witte sleep.
Maar elk koninkrijk heeft zijn eigen verhaal en dat van Engeland is toch wel heel speciaal.
Opgelet niet dat wij moeten onderdoen met de Saksen Coburgs want onze Filip en onze Laurent zijn ondertussen ook van ’t straat maar in Engeland ligt het toch nog een tikkeltje anders.
Grootser, gedisciplineerder en vooral ze hebben de geschiedenis van Charles en Diana en de Queen Merrie euh…mary of de Queen mum Elizabeth.
Allé, als ge nu eens de curriculum van de Queen beziet!
Koningin van het Verenigd koninkrijk, maar ook van, Canada, Australië, Nieuw Zeeland, Jamaica, Barbados, Bahama’s, Grenada, Papoea-Nieuw Guinea, Salomonseilanden, Tuvalu, Saint-Lucia, Saint-Vincent, de Grenadines, Antigua en Barbuda, Belize, Saint Kitts en Nevis.
Dat is toch al iets anders dan koning zijn van Wallonië, Vlaanderen, Brussel en een stukske Duitstalig landsgebied.
Nee nee, nen trouw in Engeland is altijd al iets speciaals geweest en we moeten maar even terugblikken op den trouw van Charles en Diane om te beseffen dat ze ginder hun eigen verhalen schrijven.
Diana werd van de eerste dag op handen gedragen door het Britse volk en de rest van de wereld maar het sprookje is niet blijven duren.
De Charel had zijn oog laten vallen op een oude liefde en zo trok Diana op een dag naar Parijs om er te verongelukken met Dodi Al-Failliet of toch een naam die er op trekt.
Wat hebben toch al die mooie prinsessen dat ze moeten omkomen in een wreed accident?
Astrid, Grace Kelly en Diana zijn er maar een paar die de voorpagina’s haalden door na hun sprookjeshuwelijk een vreselijke dood te sterven.
Het volk bleef verweesd achter en de wildste verhalen staken de kop op.
Ja, eens men in de belangstelling staat blijven de paparazzi je achtervolgen en waarschijnlijk zal dat niet anders zijn bij Kate en William.
Opgelet, 2 miljard mensen waren getuige van het sprookjeshuwelijk en ook dat Kate en William een schoon koppel zijn.
2 Miljard mensen…kunt ge u dat zo een beetje voorstellen?
Op mijnen trouw waren er een pak minder rouwkaartjes verstuurd en zat er ook geen 300 man aan tafel om te komen eten, nee nee, als we met 20 waren was het veel.
Maar ja, we hebben het hier over een sprookjeshuwelijk en alles wat er komt bij kijken hé.
De mensen waren uitgedost en als ik naar het defilé van hoeden keek was het nog spectaculairder dan Waregem koerse, daar waar ze op mijnen trouw gewoon met een klak of met hun kletskop toekwamen.
Toen mijn ma en mijn tante trouwden werd het feest in een tent georganiseerd en dat was nogal wat anders dan achter de muren van een oud kasteel.
Ja en dan zwijg ik nog over de omkadering waar er zo’n 5000 agenten op post waren daar waar er op mijnen trouw maar ene nodig was om een boete uit te schrijven omdat we onze blauw schijf niet hadden geplaatst volgens het uur van de kerkdienst.
1900 gasten waren aanwezig tijdens hun kerkdienst en dat is dus één van de zaken die mij weerhoud om nog eens te trouwen.
De Sint-Ursmaruskerk in Deftinge zou waarschijnlijk te klein zijn en ge kunt de mensen toch niet buiten laten staan of aan de toog van café “de kerkuil” hé.
Het trouwboeket was eenvoudig met meiklokjes, mirte en stephanotis en op het eerste zicht zag het er veel frisser uit dan mijn bruidsboeket met witte rozen en siergrassen die al voor de helft verslenst waren tegen dat ik het moest afgeven.
Maar we hadden dan ook wreed goed weer zodat ’s avonds iedereen wreed naar het zweet stonk alsof trouwen gelijk stond met een werkdag.
Wat de trouwjurk betreft, was de sleep een gans stuk korter dan deze van Diana, wat volgens mij niets te maken had met crisistijd, maar eerder met eenvoud en daar houden de mensen van.
Onder het publiek zag men verschillende meisjes met spandoeken staan waar men kon lezen van “Harry marry my” en dus zal william’s broer zich als handige Harry niet teveel zorgen moeten maken om een lief te vinden.
Nee nee, we kunnen er eens mee lachen maar in Engeland hanteren ze de discipline en houden ze alles onder controle.
Zelfs al staan ze daar twee dagen op voorhand op het parcours om het koppel van de eeuw gedurende 35 seconden te zien passeren, niets is hen teveel.
Op mijnen trouw stonden ze er geen twee dagen op voorhand maar hebben we naar sommigen nog moeten bellen om op tijd te zijn.
Wat mij in de kerkdienst vooral is opgevallen is dat Kate beloofde van William te steunen te eren en te beminnen maar dat ze hem zeker niet zou gehoorzamen.
Amai mijne frak als ge dat al van het eerste uur tegen een toekomstige koning durft zeggen is dat straffe toebak.
Misschien is het wel beter zo want de mijne beloofde wel van te gehoorzamen maar ’t is er nooit van gekomen en dan zit ge daar met de gebakken peren binnen de kortste tijd.
Nee, persoonlijk kan ik niets afkeuren van het sprookjeshuwelijk, alles was tot in de puntjes afgewerkt en hopelijk kunnen ze samen een paar jubileums vieren.
Ik kijk alvast uit naar het vervolg van het verhaal en hoop vooral dat ze in alle eenvoud gelukkig kunnen zijn.
Hopelijk kunnen ze het beiden goed vinden met de schoonmoeder en de grootouders want Kate heeft op dat vlak alvast het groot lot getrokken.
Maar allé, alles went, ik heb ook nog een schoonmoeder gehad die dacht dat ze koningin was en ’t is niet omdat ge de dochter uit liefde prinses noemt dat anderen zich een titel moeten toe-eigenen hé.
Mijn wit paard was alvast een ezel en gelukkig want een trouw is een zware last om dragen.

Groetjes chauffeurke