Lierde onder de pen

We kunnen er niet naast kijken, zowel gisteren als vandaag is het de dag van de Ronde en dus laat ik mijn pen even meerijden en afzien in gedachten.
Met ongeveer 17.000 waren ze gisteren die regen en wind trotseerden om ’s avonds uitgeput hun verhaal te kunnen doen.
Het stalen ros waar sommigen meer dan een maandwedde bedragen stonden te blinken en sommigen hadden zelfs hun benen geschoren om hun beenhaar niet in het dure versnellingsapparaat te laten draaien.
De spaken schitterden in de zon die zich maar af en toe liet zien, maar het was voldoende om ieder voor zich de ronde te laten weerspiegelen als een echte prof.
We zagen ze allemaal gisteren, de sporter die dagelijks zijn kilometers maalt, de zondagsrijders en deze die de ronde willen rijden omdat het “De Ronde” is.
Sommigen malen de kilometers alleen af en anderen zijn met wielerclub of gewoon in familieverband begonnen aan de uitdaging die op het palmares van elke fervente fietser moet staan.
Ik en mijn lief stonden als supporters op “De muur” gewoon omdat de Ronde van Vlaanderen geen ronde zou zijn zonder supporters en dus hebben we ons opgeofferd.
Ja, we hadden het voorspeld, gewoon omdat het elk jaar een terugkerend fenomeen is.
Sommigen rijden gezwind de muur op alsof er juist dat op het programma stond, maar er zijn ook die anderen!
Er zijn er die gewoon afstappen en soms is dit een verstandige beslissing, maar zo hoort het niet in de analen te staan.
Ze zuchten, vloeken,duwen,trekken, vallen, glijden en kruipen naar boven en voor sommige coureurs is nog geen woordenschat uitgevonden.
Maar er staan ook die helpers die een duwtje geven en die sommigen terug op de fiets helpen.
Het publiek leeft mee en van jong tot oud worden ze naar boven geschreeuwd.
Ja, bij de ene al meer dan bij de andere en veel hangt af van ouderdom, outfit of materiaal.
Sommigen rijden De Ronde op een ludieke manier en of het nu een tandem of een bakfiets is alles rijd mee.
Velen dragen hun nummer van inschrijving maar er zijn ook de uitdagers die willen aantonen dat ze zoals elke coureur ook de benen en de kracht hebben om hun prestatie neer te zetten.
Het weer was zoals het moest zijn om De Ronde het cachet te geven dat ze verdient, de regendruppels met af en toe de zon die als grote hoop komt stralen om zich dan terug te trekken en de kasseien terug te laten blinken en spiegelen.
Maar of de renners nu trappen op een zonnige of grijze achtergrond, het gekleurde peloton blijft verder malen onder de gekleurde shirts van sponsor of gebreide pull van oma.
Sommige supporters waren er gewoon omdat ze tot de meute van De Ronde horen terwijl anderen hun familielid staan op te wachten.
Het steilste stuk van de muur hoor je schreeuwen en gillen, lachen en huilen alsof het een kind is.
De blijdschap en emotie stromen tussen de kasseien en als er dan plots iemand “Allé Jan, Piet,Charel of Tommeke” gaat roepen omdat ze iemand herkend hebben roept de meute mee alsof ze ook het familielid van anderen al jaren kennen.
Door de grijze lucht bliksemt het van de fototoestellen en de camera’s van binnen en buitenlandse zenders draaien op volle toeren.
De gewone burger wordt hier uitgekozen om de hoofdrol te spelen bij één of ander interview en proberen met deskundige uitleg het journaal te halen.
Iets verder staat een groepje supporters die mooi op een rij met elke een pint in de hand kijkend, turend naar de verte over de hoofden om dan weer het glas aan de lippen te zetten.
Pint na pint zwelgen ze alsof ze zelf op krachten moeten komen.
Anderen bijten in hamburgers en het kan hun niet schelen dat het geen drie sterren restaurant is omdat aangebrande ajuin en de gele mosterd die rond hun mond hangt eenmaal bij De Ronde hoort.
Handen duiken in zakken friet tot de mayonaise aan hun ellebogen hangt en de klein mannen laten de ketchup van hun kaken lopen.
Ja, de kinderen staan ook tussen het volk en soms is het drummen om tussen de benen of heupen van pa of ma te komen piepen.
Maar hun hoofdje steekt nog maar van tussen de ouderlijke wacht dat ze al op het appel geroepen worden met woorden als “niet te dicht, en let op dat ze niet over uw voeten rijden of dat ze u geen oor afrijden”.
Ja, De Ronde lijkt voor grote mensen hoewel het feest door iedereen gedragen wordt.
Van stad tot gemeente tot het kleinste dorp allen hangen ze de vlaggen en wimpels buiten.
De standjes van drank en eten draaien op volle toeren en de mens ziet dat het goed is.
Het leven van de wielertoerist neemt een andere wending omdat De Ronde iets speciaal is en dat zal hij ook in kleuren en geuren uitleggen.
Ieder zal zijn verhaal brengen over hun goede of slechte benen, over het lekrijden en over het dure materiaal dat het toch laten afweten heeft.
De wielertoerist is coureur voor één dag en ook hij zal kunnen vertellen over de verzuring en de krampen.
Ze zullen met getrokken en besmeurde gezichten over de meet rijden en voor de laatste maal de drinkbus aan hun lippen zetten.
Leunend op hun fiets dat hun tot hier heeft gebracht danken ze in hun binnenste dat ze het gehaald hebben.
Sommigen zijn geëmotioneerd en anderen rijden vlug naar de wagen daar waar anderen zullen zweren dat het de eerste en tevens de laatste keer was om misschien volgend jaar terug achter hun inschrijvingsnummer zullen gaan.
Ja, De Ronde is een gebeurtenis die zelfs de niet wielerfanaat kan boeien omdat er zoveel bij komt kijken.
Ongeveer 34.000 benen zijn ondertussen terug thuis en zullen vandaag in de zetel geploft liggen, uitgestrekt en recupererend van gisteren.
En ja, vandaag is het terug De Ronde maar dan wel de grote Ronde voor de profwielrenner waar iedere deelnemer van gisteren zich een beetje in herkent.
Straks volgen ze op tv de harde strijd en zullen ze de plaatsen zien defiléren waar ook zij gisteren waren.
Ze zullen sommigen zien afzien zoals ook zij hebben afgezien en op het einde zullen ze één iemand de zege zien dragen zoals elke wielertoerist de zege gisteren aan zichzelf opdroeg.
Ja, ook voor ons wordt het een dagje Ronde van Vlaanderen als supporter en waarschijnlijk zullen we vandaag meer gezichten herkennen dan gisteren hoewel de wielertoeristen meer charme hebben.
Straks barst de strijd los en zal het afwachten zijn tot het eerste wiel de meet overschrijd na een dag van…wie weet wat hij zal brengen.
Ja, de Ronde van Vlaanderen trekt zich op gang om laat in de avond uit te doven op weg naar het volgende jaar.
Vlug nog even de foto’s bewerken en het toestel gereed houden voor straks, maar vooral de sfeer opsnuiven.
De sfeer die elk jaar opnieuw zo uniek is.

Vele groetjes chauffeurke