Lierde onder de pen

De tijd vliegt zo snel dat ondertussen Valentijn ook weer achter de rug is.
14 februari is de dag van de liefde en dan mag ne mens al eens uit de kast komen.
Ja, een inspanning ene keer per jaar is niks teveel en het komt er vooral op aan van origineel uit de hoek te komen en niet te tonen dat uw opzoekingwerk een sleur geweest is.
Maar jaar na jaar is de dag er vlugger dan men denkt en plots moet ge uw verstand breken om op het laatste moment in actie te schieten.
De bloemenwinkels maken speciale boeketten met zeven anjers en zeven rozen maar ne mens kan toch niet elk jaar bloemen geven, zeker als ge al twee keer per maand een “boké” bloemen schenkt omdat ge ’t één of ’t ander goed te maken hebt.
Chocolade durven ze ook al eens in verband met de liefde brengen maar omdat we hier thuis wreed op regime staan kon ik daar ook niet mee naar huis komen want binnen de kortste keren zouden we weer uit onze voegen barsten en de schuld leggen bij de koper van het lekkere doosje suikergoed terwijl we daar oog in oog met de weegschaal stonden en de wijzer ons op onze overdaad zou wijzen.
Verleden jaar had ik nog gevraagd wat ik moest kopen maar dat is ook niet erg origineel als men het initiatief overlaat aan deze die het cadeau moet krijgen.
Mijn lief had nog gezegd dat het beter was van iets nuttigs te kopen in plaats van al die prullaria die de kasten vullen en waar we binnen de kortste keren mee naar de rommelmarkten zouden zeulen.
Omdat mijn lief graag kookt en bakt had ik niet beter gevonden van een deegrol te kopen en ik moet zeggen dat ik het dit jaar wat veiliger ging houden.
Ja, als ze u ’s avonds staan op te wachten met de deegrol in de hand terwijl de oven al uren gedoofd is geeft dat een zeer onveilig gevoel.
Wat tegenwoordig zeer in de mode is zijn de verschillende soorten cadeaubonnen.
Bonnen in alle soorten, voor een weekendtrip, een ballonvaart, een verwenweekend, een lekker etentje, een boekenbon of een bon voor kleren ge kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het in voorraad.
In feite is het hetzelfde als een zeker bedrag aan Euro’s in een enveloppe te steken behalve dat er bij een bon opstaat wat ge er juist moet mee doen en dus niet echt de keuze hebt.
Ja, krijg maar eens een geschenkbon voor een ballonvaart als ge met hoogtevrees zit of een bon voor een gans jaar gratis gebruik te mogen maken van het lokale zwembad als ge niet kunt zwemmen.
Nee nee, ’t is allemaal zo simpel niet als ge een geschenk voor iemand moet kopen en al zeker niet als het over uw lief gaat dat ge nog een paar jaar wilt houden.
Ik heb zitten denken en denken en heb zelfs mijn collega’s geraadpleegd maar daar ben ik ook niet veel wijzer van geworden.
Maar via een reclamefolder vernam ik dat het wreed in de mode is van uw lief voor Valentijn een botoxkuur cadeau te doen of een paar siliconenborsten.
Als ge zo op den boerenbuiten woont verschiet ne mens nogal van wat er allemaal mogelijk is hé.
Ja, en omdat een vrouw ¼ van de dag in de spiegel kijkt en ¾ van de dag gebruikt om te corrigeren wat ze in de spiegel zag vond ik het nog geen slecht gedacht van zo eens iets modern te schenken.
‘t Was toen ik naar een paar gespecialiseerde beenhouwers in menselijke sculpturen belde dat ik wreed verschoten ben.
Meer dan 800 Euro voor een ooglidcorrectie en meer dan 3000 Euro voor een paar borsten waar men verplicht is van ze per twee te kopen wil het op iets trekken.
Amai mijn voeten, als ge ziet wat een spuitbus silicone in de Gamma kost kunt ge al denken wat die mannen daar op verdienen als ze het mes in uw vel zetten.
Maar allé ik breng het waarschijnlijk te simpel naar voor en omdat ik bij een nieuw paar borsten geen goesting had om ook mijn handen te laten opereren ben ik er maar vanaf gestapt en kon ik verder zoeken naar mijn cadeau.
Lingeriesetjes zijn ook wreed in de mode maar ’t is niet omdat ne mens daar eens met een gat in zijn kous loopt dat ge daarom zotte kosten moet doen, om nog maar te zwijgen dat de stukjes lingerie steeds kleiner worden en dat ne mens dus vlugger een valling opdoet hé.
Ja, ze moeten dit jaar niet komen zeggen dat ik er niet aan gedacht heb, ik heb potverdekke zitten denken tot de dag voor Valentijn en moest vaststellen dat ik meer gedacht dan gekocht had.
Daar staat ge dan met lege handen!
Terwijl ik een uitvlucht aan het bedenken was ben ik maar begonnen met de “patatten” te schillen op Valentijn als teken van vergeving.
Ik had de tafel schoon gedekt met ons zondagsservies en naast het bestek onze gekleurde servetten met kerstmotief gelegd.
Een theelichtje om wat sfeer te brengen en vooral een goede fles wijn afgetrokken om mij wat moed in te drinken.
Tegen dat mijn lief thuis kwam heb ik nog de borden gedresseerd met elk twee sneden” kop” en ernaast een toeter mosterd die ik gespoten had met de spuitzak die mijn lief gebruikt voor de desserts.
Awel ik moet zeggen dat mijn lief wreed verschoten was toen ze binnenkwam.
Eerst wist ze niet goed wat zeggen en bijna emotioneel kwamen de woorden “Bolleke ’t is schoon, ge hebt uw best gedaan”.
Potverdekke ze leek het nog te menen ook!
Het deed haar plezier dat ze voor ene keer niet moest koken en dat ik alles zo schoon opgesteld had, ze voegde er zelfs aan toe dat het niet nodig was om met geperste kop de “patatten” te schillen en dus had ik mij zeker uitgesloofd.
Romantisch en amoureus hebben we onze geperste kop naar binnen gespeeld met ne “Cheval Blanc” van 2004.
Ja, ik had die fles in ’t wit paard in Blankenberge gewonnen in 2004 en ze kwam nog goed van pas.
Allé, ’t is maar om te zeggen dat het inderdaad de geste is die telt en dat Valentijn helemaal niet duur hoeft te zijn.
Omkader de gewone kost met wat sfeerlicht, gekleurde servetten en vooral vier verliefde ogen en het komt allemaal goed.
Ja, geloof het of niet maar ik ben nu al bezig met het menu aan het opstellen voor volgend jaar, kwestie van op tijd te zijn hé.

Groetjes chauffeurke