Lierde onder de pen


SPELLEKE VAN LIERDE HERREZEN


Toen verleden jaar Tiste en Fluite naar de hemel waren vertrokken was Lierde in diepe rouw gedompeld.
Bijna een jaar lang leefde de Lierdenaar in de onzekerheid of het spelleke van Lierde nog wel zou doorgaan en de vrees bestond echt dat het voorgoed gedaan was.
Hoewel ik bij mezelf dacht dat Tiste en Fluite nu niet echt het koppel waren om daar van de eerste keer in de hemel te belanden en dat hun verhaal nog wel een vervolg zou krijgen.
En ja, Zoals velen hadden gehoopt opende “Het zoalke van Meeke Mol” terug haar deuren en kwamen honderden terug aanschuiven om het vervolg te zien en vooral om te weten of ze Tiste en Fluite daar nu Heilig zouden verklaren.
’t Scheelde niet veel of ze waren voorgoed verbannen naar de wandelgangen achter de hemelpoort, maar onze twee hoofdrolspelers konden het daar niet gewoon worden.
Daar waar velen dachten dat de hemel maar juist een ingang heeft en geen uitgang, hebben we nu ontdekt dat men er degelijk kan ontsnappen.
Toone kwam zoals elk jaar de gebruiken en de regelementen voorlezen in zijn kanariegeel kostuum en wees er ons op dat het spelleke ook met een nieuwe muzikant zat.
De accordeon was verdwenen en muzikale vingers bespeelden nu een synthesizer om de tijd te vullen.
Maar de toeschouwer zat nagelbijtend en vol spanning te kijken vanop de keukenstoel in het kleine zaaltje en konden zo zien dat onze twee helden toch uit de hemel konden ontsnappen.
Na een val die nog straffer was dan deze van onze regering dachten ze dat ze daar in een zwart gat in Chili waren terechtgekomen maar veel verder dan onder de toog van de sportzaal was het niet.
Ja, eens onze mannen waren geland ging het spelleke terug zijn gewone gang en kon de gewone en minder gewone mens uit de straat in beeld worden gebracht.
Pelagie nam plaats achter den toog en de poppen dansten aan de touwtjes terug door het nieuws van Lierde.
Het ganse verhaal en de inhoud van het spelleke van Lierde ga ik hier niet beschrijven want daarvoor moet ne mens zelf gaan kijken en mij is het vooral te doen om alles wat er rond gebeurd.
De sfeer, de ambiance, het plezier, de ongerustheid van sommigen die hun pop plots op het toneel zien verschijnen en vooral de mens die een avond ontspanning verwacht.
Het spelleke van Lierde ontvangt elk jaar een gevarieerd publiek en dat gaat van zeer jong tot zeer oud.
Het was waarschijnlijk voor deze laatste categorie dat het spelleke redelijk veel aandacht besteedde aan het rusthuis waarvan men zich nu afvraagt of het er gaat komen en of het nu allemaal gelijkvloers of met verdiepingen zal zijn.
Ook de cultuurtempel die in aanbouw is kwam aan bod en ik moet zeggen dat ne mens dan al eens stilstaat bij alles wat er hier in onze gemeente uit de grond schiet.
Een sportzaal, een cultuurtempel, een frituur en straks misschien een rusthuis.
Als ik zo eens vergelijk hebben we nu al meer infrastructuur dan in sommige Brusselse gemeenten waar er maar juist een rusthuis en een frituur staat.
Maar we moeten mee met onze tijd en daar stel ik mij de vraag wat er nu nog ontbreekt aan gebouwen.
Euh…misschien verbrandingsoven en een gevangenis, of een universiteit.
Hoewel, een universiteit hebben ze al in Gemeldorp.
Maar zoals gezegd gaat het bij mij vaak om de mens die ik ontmoet en waar zijn of haar verhalen niet alleen inspiratie zijn maar ook een bundel aan verhalen allerhande.
Marc Herregods die als voorzitter van de gemeenteraad en burgemeester van Gemeldorp toch heel wat weet over onze streek en ook de sheriff die buiten het beroepsgeheim en de lopende onderzoeken mij heel wat leert over de mens en de geschiedenis van onze dorpen.
Gemoedelijk bij pot en pint waar ne mens verplicht is van zijn zuipkaart op te zuipen om het volgende spelleke te sponseren en waar naarmate het gerstenat vloeit de verhalen spannender worden.
’t Is spijtig dat ik zo vaak moet werke…euh… aanwezig zijn op mijn werk want anders ging ik naar alle zittingen van het spelleke van lierde, al was het maar om de mens te bestuderen.
Ondertussen heeft het “zoalke van meeke mol” weer haar deuren gesloten voor een jaar en is het terug afwachten tot het volgende spel.
Ik heb er dit jaar alvast terug van genoten, hoewel ik vond dat ze zeer braaf geweest waren.
Maar waarschijnlijk ligt dit niet aan de schrijvers of spelers van het spel maar misschien wel aan de gewone mens die misschien zijn leven gebeterd heeft in het straatbeeld.
In naam van vele Lierdenaren wil ik iedereen danken die het mogelijk maakte om terug een spelleke te brengen en ik kijk alvast ongeduldig uit naar the next edition.

Groetjes chauffeurke






Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online