Lierde
onder de pen
Terwijl 2010 dag na dag wegebt, zetten we onze stappen
in 2011.
Niet anders dan andere jaren waar ik het jaar afsloot met drie kussen voor
het slapengaan.
Oudejaar vier ik sinds jaren niet meer en vaak is het een blaffende hond die
mij om middernacht wakker blaft omdat hij danig verschoten is van het
vuurwerk dat hier in één of ander tuintje wordt afgestoken.
Nee nee ik heb gewoon de overstap gemaakt zonder een bagage aan voornemens
waar ik niet meer een gans jaar moet van wakker liggen om ze laten uit te
komen.
Wat ik wel gedaan heb is een lottoformulier ingevuld voor de speciale
Nieuwjaarstrekking en toen ik in 2011 ben wakker geworden heb ik direct de
getrokken nummers gecontroleerd.
Ja, ook hier was er geen verschil met de andere jaren, gewoon verder dromen.
Het enige verschil met de andere jaren was dat ik dit jaar de overgang heb
gemaakt al niezen en hoesten.
Ja, ik hoestte de champagne uit mijn glas en vulde dan af en toe maar aan
met wat hoestsiroop.
’t Zou zonde zijn uw wensen over te brengen en iedereen daar een gezond jaar
te wensen en ze te besmetten met uw eigen microben hé.
In feite zeggen we veel uit gewoonte en is het bijna een verplichting.
Allé, neem nu de eerste dagen op de werkvloer waar ge handen schud en waar
ge iedereen een gezond en rustig jaar wenst zonder teveel werk.
Het strafste is dat ne mens mag blij zijn dat hij werk heeft en zeker in
mijn branche waar er al zes maand geen regering is en dus ook veel minder
werk.
Als ge de mensen nog minder werk gaat wensen kunt ge best direct wensen dat
ze gaan doppen en dat zou ook niet goed overkomen.
Nee nee, 2011 zal niet anders zijn dan de andere jaren en de dagen zal ieder
op zijn manier wel slijten.
Ik probeer gewoon de seizoenen door te varen en te reizen door de schoonheid
van mijn dorp.
Nu de sneeuw was weggetrokken zag ik de eerste scheuten in de bloempotten
verschijnen.
De bloembollen konden blijkbaar niet wachten en het leek wel of de natuur
ook een tandje bij had gestoken.
Nu we een straffe winter hebben gehad verlangen we misschien wel iets
vlugger naar de lente en haastten we ons door een leven waar het al snel
genoeg gaat.
We leven van herkenningspunt naar herkenningspunt en soms lijkt het wel of
ze dichter bij elkaar komen te liggen.
Van Nieuwjaar stappen we naar Valentijn om daarna via het krokusverlof op
een groot verzet naar de dag van de Ronde van Vlaanderen te rijden.
Iets later komen de Paasklokken overgevlogen en na een paar feestdagen in
mei zitten we al terug in het groot verlof om de aanloop te nemen naar de
herfst.
Ja, zonder dat we er erg in hebben is het terug Nieuwjaar en lijken de weken
en maanden wel op elkaar aan te sluiten in recordtempo.
Getraind of niet zal de mens moeten volgen en binnen de kortste keren staat
hij terug met de schop en de hark in de handen om zijn tuin te onderhouden.
Ploegend, harkend, zaaiend tot op de dag van de oogst waar men pas kan
zeggen of het een goed of een slecht jaar was.
Al eeuwen lang hetzelfde ritueel.
Hoewel, de jeugd zie ik niet vaak meer ploegen en het lijkt er sterk op dat
ze een beetje afstand doen van de oudere generatie.
Ik zie in de nieuwe lichting computerfreaks geen duivenmelkers of
vinkenzetters meer en ’t zou mij verbazen dat er nog veel geploegd of
geplant zou worden in een wereld die meer en meer virtueel wordt.
Soms zit ik te denken dat onze waarden van vroeger een beetje aan het
verloren gaan zijn en dat het misschien wel aan onszelf ligt bij het
instappen van het nieuwe jaar.
Misschien wensen we wel de verkeerde zaken aan onze kinderen.
Toen mijne zoon op de eerste dag van het nieuwe jaar de trap afkwam rond de
middag stond ik hem op te wachten en ik moet zeggen dat hij er zelf wat van
verschoten was.
-Dag pa...euh wat staat gij hier te doen?
-Awel ik sta hier op u te wachten om u een gelukkig jaar te wensen.
-Ha…dank u pa voor u ook.
-Ja, en ik wil u ook een gezond en plantaardig jaar toewensen.
-Euh…een watte?
-Awel ge studeert toch voor boswachter en dus zit ge al ganse dagen in de
natuur hé en dus dacht ik van u een schoon cadeau te doen.
Toen ik daar een schop en een paar zakjes zaad van verschillende groenten in
zijn handen stopte heeft hij twee keer langer in zijn ogen gewreven om
wakker te worden.
-Euh…wat is dadde?
-Awel, dit jaar gaat ge alles zelf kunnen planten en zien groeien en ge gaat
eens zien hoe schoon dat da is.
-Euh…zeg pa, als ge ne kilo spinazie wilt of ne krop sla zal ik het via het
internet bestellen ze komen dat zelfs aan huis brengen.
-Jamaar, ’t is om u de waarden van vroeger te leren hé.
-Pa, ne mens moet mee met zijnen tijd en ik heb al werk genoeg met mijne
computer en mijn lief en als ik moet beginnen boeren zal ik met mijn lief
wel wat oefenen om te zaaien.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wreed verschoten was van zijn antwoordt omdat
ik zijn lief niet direct kon linken aan een paar botten en een schop.
Och…we zullen afwachten en zien wat 2011 brengt, misschien valt de oogst nog
wel mee.
Nee nee, we kunnen niet anders dan genieten van de dagen en de schoonheid
van onze dorpen.
Groetjes chauffeurke
Terug naar 'Lierde onder
de pen'
Terug naar
homepage Lierde Online
|