Lierde onder de pen

Zoals de traditie het wil is er in elk dorp en gemeente wel eens een kermis en ook bij ons is dat niet anders.
Ik herinner mij nog dat als het in Deftinge kermis was dat ze een kermismolen op de parking van mijne gebuur kwamen zetten omdat er niet genoeg plaats was aan de kerk.
Opgelet, kleinschalig betekend niet dat er minder plezier is.
Nee nee, de familie en vrienden kwamen op bezoek en de voeten werden onder tafel geschoven voor middageten of zelfgebakken taart.
In de namiddag trok men dan naar de kermis met de kinderen en zolang men maar zes kramen zag staan was een kinderhart snel gevuld.
Toen ik voor de eerste keer de Sinksenfoor in Antwerpen zag en de foor van Brussel aan het zuidstation dacht ik dat alle attracties uit de wereld daar waren neergezet.
Maar in ons klein dorp was de sfeer zeker zo goed en in de cafés verstonden de mensen elkaar terwijl men in Brussel eerst al op taalcursus moest wou men daar een pint bestellen.
Ja, de kermis in de hoofdstad van het land was iets speciaals zoals het waarschijnlijk in elke hoofdstad wel speciaal zal zijn.
Allé, neem nu de kermis in de hoofdstad van Deftinge, die is zeker speciaal.
Velen zullen nu op de landkaart aan het zoeken zijn naar de hoofdstad van Deftinge en veel verder dan Gemeldorp moet ge niet zoeken.
Gemeldorp met zijn universitaire kleuterschool en hadden ze 50 jaar langer gebouwd aan de kapel had er waarschijnlijk een basiliek gestaan.
Maar Gemeldorp wou het klein houden en dat siert hen ook.
De rust en de kalmte zijn er het uithangbord terwijl er zeker geleefd wordt in al de vormen van het woord.
De rust en de stilte waar men nog aan topsport kan doen zoals vinkenzetting en duivensport.
Ja, er was zelfs een jaarlijkse cyclocross waar men eerder voor het plezier over de meet reed dan voor winst.
Door de jaren is er veel veranderd, sommige cafés sloten hun deuren en dus was het ook de moeite niet meer dat de trein er nog zou stoppen en zo verdween ook de halt en “tjoekte” de NMBS zonder stoppen door onze landelijke velden waar koeien nog steeds verbaasd staan te grazen.
Maar niet alles is verdwenen, er is nog steeds een kloppend hart in en rond café “bij metser”.
Naar het schijnt bestaat het café al sinds 1890 en nog steeds is het in handen van dezelfde familie.
Opgelet met Vera achter den toog staat er vandaag al jonger volk te tappen met kennis van zaken en vooral met eerbied voor tradities.
Er is zelfs een feestcomité voor het organiseren van alle festiviteiten in de hoofdstad van Deftinge.
In mei was er nog de meiboomplanting en daar had ik al gezien dat er plaats was voor feest en plezier.
Soms gesierd met eenvoud die ons af en toe doet terugblikken op het verleden.
De fanfare die het ritme blaast voor een stoet waar de politiekers zien dat het goed is en waar de boom met paard en kar tot aan de kapel wordt gevoerd.
Ja, sommige politiekers steken zelfs de grens over om te zien hoe het er hier aan toegaat en zo kon Guido De Padt met eigen ogen zien dat er daar in Gemeldorp meer volk was dan op sommige evenementen op de grote markt van Geraardsbergen.
Maar er is veel meer dan die meiboomplanting!
Op donderdag 28 oktober is het terug feest met de “donderdagkermis”.
Ja, ge leest het goed, kermis op een donderdag.
Ik zie de mensen al peinzen wie organiseert er nu in godsnaam een kermis op een donderdag.
Awel, ik heb mij ook aan het denken gezet en in feite kan er geen betere dag zijn om kermis te vieren.
De zaterdag loopt iedereen achter zijn boodschappen en de zondag slapen ze uit en als er al geen familie op bezoek komt trekken ze er eens op uit.
Ik zie bij mezelf dat ne mens in het weekend bijna geen tijd meer heeft en dus hebben ze dat daar in Gemeldorp goed gezien om de kermis op een donderdagavond te houden.
Hoe vaak hoor ik niet zeggen, waar is den tijd dat mensen zaten te kaarten op café?
Waar is den tijd dat ze aan volkspelen deden?
Waar is den tijd dat men een pint kon drinken en dat men boterhammen met kop en gekapt kon eten?
Waar is de nostalgie waar we zoveel herinneringen uit halen.
Awel, op donderdag 28 oktober ligt de nostalgie voor het grijpen.
Tussen pot en pint in een boterham bijten en met de mens achter het woord kennis maken en de herinneringen van vroeger boven halen.
Ik heb ondertussen het programma eens doorgenomen en om 18u wordt iedereen verwacht aan de kapel van Gemeldorp voor de inwijding van de Gemeldorpers.
Opgelet, als ge uit een ander dorp of gemeente komt en ge wilt nog eens ingewijd worden door een echte pastoor is er niemand die daar iets zal van zeggen als ge daar tussen de Gemeldorpers gaat staan hoor.
Om 19u kunt ge u inschrijven voor de kaartwedstrijd die om 19u30 van start gaat en ook andere gezelschapspelen zijn mogelijk.
Nee men moet geen uitvluchten zoeken om er niet te zijn, stap er gewoon naartoe zoals het ook vroeger was en snuif de sfeer op.
Och…ik hoor u al afkomen, ’t is crisis en ’t is ’t einde van de maand enz…
Awel voor mij is het ook crisis en ik heb het ook lastig op het einde van de maand, vooral de laatste 30 dagen.
Zelfs als ne mens geen nagel heeft voor aan zijn gat te krabben zoals ze zeggen zit ge op de donderdagkermis nog altijd goed.
Ge kunt er nagelkloppen voor twee keer niks en eens ge de herinneringen zult bovenhalen en ge zult ontdekken na een paar pinten dat iedereen een beetje familie is en dan zal de ene of de andere u wel trakteren.
Ik zou zeggen afspraak op 28 oktober voor de donderdagkermis waar de koude kermis maar een benaming is voor een warm gebeuren.

Groeten chauffeurke