Lierde onder de pen

’t Was toen er twee stekels van mijne cactus vielen dat ik wist dat de herfst terug in het land was.
De zon komt nog wel af en toe piepen maar ’t is niet meer met dezelfde warmte als toen ze ons met zomerstralen omarmde.
Precies of ’t was tegen haar goesting en met het gedacht dat de zomer toch maar half waterachtig was en dat ze nu een paar seizoenen op pensioen kon gaan.
Het zomerfruit ligt aan woekerprijzen in de schappen zodat de herfst ons hardere noten doet kraken.
De bolsters van de kastanjes springen open en de peren en appels worden geplukt.
’t Is weer voorbij die mooie zomer!
Och…zo mooi was hij nu ook weer niet, een maand volle bak met overdreven temperaturen die voor de zoveelste maal op de opwarming van de aarde werden gestoken en dan een maand regen waarvan men de reden ook bij de opwarming van de aarde moeten zoeken volgens sommigen.
Laat de seizoenen hun waarde maar houden en laat de herfst nu maar onze dagen kleuren.
De bomen trekken hun zomerpak uit en kleurrijk gaan ze de herfst in om straks weer poedelnaakt de winter in te trekken.
Van groen naar rood en geel zodat elke boom en struik zijn eigen mode draagt.
Bont gekleurd in herfsttenue.
De laatste jaren hoor ik meer en meer dat alles aan het veranderen is en dat onze aarde een ommezwaai krijgt.
Volgens mij zal het nog niet voor morgen zijn dat we in Kongo kunnen gaan skiën of dat we in Finland bananen kunnen plukken.
Nee nee, laat ons maar de herfst thuis beleven zoals het al jaren is.
De boeren die de maïs binnenhalen om daarna het veld te laten rusten en de stoppels onder te ploegen alsof ook het land een nieuwe snit nodig heeft.
De herfst met al zijn seizoensgebonden rituelen.
De hazen op hun achterste poten lijken wel naar de jager te turen en het konijn stelt zich de vraag hoelang het zal duren eer het op een bedje met pruimen zal liggen.
Fazanten lasten de nachtvluchten af en landen bij zonsondergang daar waar de koekoek in andermans nest asiel probeert te vinden.
En soms kleurt de ochtend wit omdat de herfst ook niet kan blijven duren en duikt de thermometer naar beneden.
De groene grasstengels trekken een wit jasje aan en toveren het landschap maagdelijk wit.
Druppels in parelvorm sieren als herfstjuweel en rijgen de dorpsgrenzen aan elkaar.
En ik…ik ril naar het volgende seizoen waar ook in de keuken het menu wordt aangepast.
Kastanjepuree en ’s avonds een paar neuten voor de tv waar we met twee onder een deken naar de herfstprogramma’s kijken.
Zelfs de dagen trekken het avonddeken naar zich toe en korten het dagschema in om de nacht langer te maken.
Zachtjes dwarrelen de bladeren naar beneden, afstammend van lentegroen en zomerse vertakkingen.
Zelfzaaiende stambomen zingen zonder naam in de wind en kruisen straks dorre takken tegen grijze of blauwe hemelen.
En hoewel de school nog maar goed begonnen is gaan ze straks de herfstvakantie inlassen al was het maar om de kinderen de tijd te geven van de herfstkleuren te ontdekken.
Gelukkig dat we op de boerenbuiten mogen wonen en dat onze dorpen stralen, ver van de steden waar herfst op een andere manier in beeld komt.
De boeren houden de groene of blauwe overall aan en de schrijnwerker stapt de herfst door met hetzelfde stukgebeten potlood achter zijn oor als dat wat er ook in de zomer zat.
In de steden ligt het anders en daar waar we maar door onze ramen hoeven te kijken om zicht te krijgen op de verschillende seizoenen zijn ze in de steden verplicht hun vitrines aan te passen.
De bladeren liggen er als decoratie en de herfstkleuren moet je aflezen van de uitgestalde kledij.
Knielaarzen nemen de plaats in van sandalen en de fleurige T-shirts worden vervangen door groene of oranje pulls in echte wol.
De schapen die de ramadan overleefd hebben zullen er niet wakker van liggen en grazen verder onder het wisselvallige herfstweer om misschien straks het schapenvel voor de open haard te leggen in het volgende seizoen.
Al jaren tikt de herfst weg op dezelfde manier.
Herfstdag na herfstdag in het herfstseizoen waar de boeren het herfsthooi binnen halen.
De herfstmaanden worden gekleurd in regenboogtruien waar het soms voldoende is om herfstkampioen te worden.
En hoewel de zomers soms het herfstgevoel proberen na te bootsen staan ze in fel contrast met hun zomertinten.
Vaak stel ik mij de vraag of de herfst vandaag nu anders is dan vroeger.
Nee, ik draag dezelfde herinneringen tussen asters en chrysanten en zo zullen we ook deze herfst terug naar het kerkhof gaan.
Zoals vroeger, sleurend en zeulend met potten tot aan de grafsteen van onze geliefden.
Nadenkend, verdrietig, houdend van, stil, herinnerend en vooral wetend dat sommigen onder ons ook in de herfst van hun leven zijn aangekomen.
Daarom blijf ik maar even staan bij de gevallen herinneringen om straks verder te stappen naar het volgende seizoen.
Hopend dat we ook volgend jaar nog omarmd worden door de herfsttinten van onze dorpen.

Groeten chauffeurke