Lierde onder de pen

Zoals vaak in ons kleine landje ging het er weer extreem aan toe en het was vooral de thermometer die de hoogte inschoot.
Hoewel ik nu beter tegen de hitte kan was het soms van het goede teveel.
Ja, ze zijn al jaren bezig over de opwarming van de aarde en dus moeten ze dat van ginder boven af en toe eens in de schijnwerpers zetten in de vorm van een paar zonnestralen.
Bij 25° dacht ik dat het een perfecte zomer zou worden en in de boomgaarden stonden de kersenbomen al flink te blozen.
Maar dienen thermometer bleef maar stijgen en bij 30° ben ik mijn zwembandjes gaan zoeken om een duik te nemen in de watermolenbeek en zelfs dan bleef het kwik maar stijgen.
Op zeker moment las ik 37° en dan stond hij nog niet in volle zon en toen dacht ik bij mezelf dat het beter was om op reis te vertrekken naar ergens waar het zo warm niet was.
Ja, zo zijn we dan als echte Belgen hé, als het te koud is gaan we de zon opzoeken en is het te warm dan gaan we opzoek naar wat frissere oorden.
We zijn het allemaal niet gewoon en als er dan al eens een paar extreme dagen tussen zitten is het direct aanpassen.
Vaak lopen we in ons kleine landje met een paraplu boven ons hoofd om ons tegen vallende druppels te beschermen maar nu liepen we zoals in Japan met een parasol in de hand.
Straffer nog, sommige mannen zag ik zelfs een strooien hoed uit de kast halen en de vrouwen deden een hoofddoek aan terwijl het op sommige plaatsen verboden is.
Ja, de hoofddoek is een delicaat onderwerp en heeft al vaak voor verhitte discussies gezorgd maar als de temperatuur te heet is verdampt het geloof en mogen er al eens uitzonderingen gemaakt worden hé.
Mijn kruis is al jaren verstopt onder T-shirt of hemd maar nu ik daar een ganse week in mijn bloot bovenlijf heb gelopen was het potverdekke in mijn vel gebrand.
Het leek wel of ze mijn geloof in mijn lijf gebrandmerkt hadden.
De hitte deed mijn vel niet alleen rood kleuren maar ik was ook vlugger buiten adem.
Veel drinken had de dokter nog gezegd en op sommige momenten vroeg ik mij af of de wartaal die ik begon uit te kramen nu aan de drank of aan de hitte lag.
Half versuft lag ik ’s avonds op bed en omdat de nachten niet afkoelden was het draaien en keren om ’s morgens moe terug op te staan.
Ik vroeg mij af hoe de mens zich vroeger gedroeg of behielp bij deze temperaturen want het zou toch niet kunnen dat het de eerste keer was dat we zo’n temperaturen tegenkwamen.
Van airco was toen nog geen sprake en velen verplaatsten zich te voet of met de fiets wat ook al een inspanning was.
Als kleine snotter kreeg ik een klak op mijne kop en met een short die een paar maten te groot was voor mijn korte beentjes was ik naar het schijnt goed beschermd.
Af en toe werd ik eens naar binnen geroepen om mijn vel in te smeren en dat vond ik het viest van al.
Ja, al die fruitvliegjes en de haartjes van de wilde paardenbloem bleven in die olie plakken en zo liep ik ’s avonds met een rood gespikkeld vel terug naar binnen.
Bompa zette ’s morgens de zinken badkuip buiten en tegen de middag werd ze opgevuld met water om zo in de namiddag door onze fantasie te kunnen zwemmen.
Binnen de kortste keren was dat water opgewarmd en ge moest al zien om daar met uw gat op dienen zinken boord niet te gaan zitten want dan kon je ’s avonds zeker op de blaren zitten.
Blootsvoets lopen was ook al een kunst want de tegels van het terras waren gloeiend heet en dus was het best om als kleine snotter op avontuur te trekken met sandalen aan uw voeten en liefst met lange kousen want je wist maar nooit welk beest er u zou kunnen bijten in al uw fantasie.
Tijdens hete zomers waren de kelder en de stal de koelste plaats en voor al de rest werden grootmoeders middeltjes gebruikt.
De rolluiken gingen naar beneden en daar waar er geen voorzien waren hing men een wit laken voor het raam van de veranda of plakte men zelfs gazettenpapier op de ruit.
Ik herinner mij nog dat ik af en toe ging spelen rechtover mijn tante Amandine en dat tijdens een zeer warme zomer er ook een badkuip buiten stond.
Maar omdat een zwembroek verloren geld was voor kleine kinderen mochten we naakt de badkuip in.
Het was roepen, tieren en plonsen zodat het nog leuker leek dan de Gavers of het naaktstrand van Bredene.
Maar dat was buiten tante Amandine gerekend die daar plots voor onze badkuip stond en mij daar zag zitten met de dochter des huizes.
Amandine sloeg direct zes kruistekens op haar voorhoofd om onze zonden te verdrijven en riep dat het een schandaal was.
Amai mijne frak ’t was alsof de duivel daar mee in dat bad zat en tante Amandine liep geschokt naar huis al roepen en tieren dat ze mijnen bompa eens zou gaan inlichten over mijn gedrag en dat ze eens bij meneer pastoor mijn “boekske” zou gaan opendoen.
Al bleiten van schrik liep de badkuip terug vol met tranen en dat allemaal voor een bloot fluitje van een cent.
Aan haar reactie te zien was ik waarschijnlijk de eerste zedenschennis die ze in levende lijve was tegengekomen.
Ja, de zon kon de gemoederen soms laten verhitten maar anderzijds ging het er dan weer rustig aan toe.
’s Avonds trokken de mensen nog naar buiten om van het weer te genieten en met een stoel in de hand trokken ze tot bij de buurman of vrouw.
Vaak zag je ze zitten soms vier vijf naast elkaar, de een op een stoel de andere op de dorpel van de deur of leunend tegen de muur.
Het was nog een tijd waar men contact had met elkaar en waar iedereen via de achterdeur naar binnen kon.
’s Avonds werden de voor en achterdeur al eens opengezet om het te laten trekken en de wind door het huis te jagen om voor afkoeling te zorgen.
De tijden zijn veranderd en met al ons modernisme zijn we soms nog niet in staat om voor afkoeling te zorgen.
Niet alleen de zon speelt er een rol in maar ook het modernisme zelf in de vorm van tv, computer en zoveel meer die de temperatuur binnen met een paar graden doen stijgen.
Ik keer alvast terug naar de middeltjes uit grootmoeders tijd, hoewel ik het nooit bij mijn eigen grootmoeder gezien heb hoor.
’s Avonds zet ik mij in de zetel en aan mijn voeten vul ik een bassin met koele yoghurt.
Het is heerlijk fris als hij zo juist uit de frigo komt en naar het schijnt is het nog goed voor uw vel ook.
Hebt ge vette voeten dan kunt ge magere yoghurt nemen en hebt ge zweetvoeten dan neemt ge er maar met aardbeien of een andere fruitsoort die goed ruikt.
In mijne nek hang ik een vochtige handdoek en op mijn roodgebrand vel leg ik een paar sneetjes tomaten of komkommer.
Ne mens kan er eens mee lachen maar ge moet het maar eens proberen en ge zult zelf wel rap naar de winkel lopen achter uw hittebestendige groenten.
Het beste is wel van eerst een bad of douche te nemen voor men gaat slapen wilt ge daar ’s morgens niet opstaan als gemarineerd varkenshaasje hé.
Tijdens de warmste nachten leg ik een paar bevroren koelelementen uit mijne frigobox rond mij en dat scheelt ook direct een paar graden.
Och, we zijn op zoek naar een wondermiddel om de hitte te bestrijden en wie weet kunnen we binnen de kortste tijd terug een “pulloverke” aantrekken.
Veel meer dan de natuur zijn gewone gang te laten gaan kunnen we niet en we roepen in feite lang genoeg achter de zon om ze niet zomaar van de een op de andere dag terug weg te jagen.
Misschien moeten we er terug leren van genieten al was het maar door ’s avonds terug een stoel bij de buren te gaan zetten.

Groetjes chauffeurke