Lierde onder de pen

Dat we dit jaar terug naar het stemkot mogen stappen is ondertussen al wel geweten.
Mijn brievenbus loopt ondertussen terug over van de verkiezingsfolders en ook in het straatbeeld is het soms wreed verschieten als ge daar tussen het groene landschap plots zo een lel… Euh…gezicht ziet.
Mijn kiekens zijn er zelfs van gestopt met leggen en onze hond is al drie weken aan het bassen omdat hij denkt dat er daar een vreemde op de oprit staat.
Ja, en op de markten was het niet veel beter, ge gaat achter een krop sla en 250gr paté en er komt u daar ene de hand schudden en steekt u ondertussen een “folderke” in uw pollen en tegen dat ge thuiskomt, is ne mens vergeten wat hij moest hebben en staat ge daar met uwe kabas en 500grammen aan folders in alle kleuren.
Rood, groen en geel en ne mens zou denken dat hij daar met paprika’s staat maar in verkiezingstijd is het andere kost.
Onlangs moest ik met de trein naar het werk en daar hadden er zich een paar opgesteld voor de deur om zichzelf een beetje te verkopen.
-Ha zie ne keer wie we daar hebben chauffeurke.
-Ha de mannen.
-En chauffeurke gaat ge gaan werken?
-Euh…awel ik moet ginder in de wetstraat nog een paar brokken opruimen van dienen val van de regering maar veel zal dat niet zijn.
Opgelet die mannen weten wel hoe ze u moeten aanspreken om voor hen te stemmen hé.
Plots zegt er daar ene tegen mij, “chauffeurke ge zijt gij zeker wreed vermagerd”!
Normaal gezien verwacht ge dat een schoon vrouw dat tegen u zou zeggen maar hier kwam dat potverdekke van ne vent.
Awel als ze zo iets schoon tegen u zeggen moet ge niet meer twijfelen en weet ge direct voor wie ge gaat kiezen hé.
Allé, tegen dat ik daar van iedereen een “folderke” had aangenomen was mijnen trein ribbedebie en kon ik een half uur wachten op een andere trein die vertraging had.
Om de wachttijd wat op te fleuren ben ik dus die folders eens beginnen doornemen en ik moet zeggen dat ze met fotoshop al veel vooruitgang gemaakt hebben.
Ja, zoals met een plechtige communie of een trouw zijn ook de foto’s een verplicht onderdeel geworden en vroeger kon ne mens daar wreed van verschieten als hij zo een niet bijgewerkt gezicht in de bus kreeg.
Het eerste wat mij opviel op de verschillende folders was dat ze er één of meerdere personen hadden opgezet met hun plaats op de lijst en soms met een slogan maar dat er niemand had aan gedacht van er bij te zetten “stem voor mij”.
Dat is volgens mij een gevoel van onzekerheid en de dag dat ik mij kandidaat zou zetten zou ik minstens vragen om voor mij te stemmen.
Maar bon, sommigen proberen de kiezers te lokken met slogans en die hebben wel wat.
Of ze echt telkens van toepassing zijn voor de verkiezingen dat is nog de vraag maar ondertussen kan de mens zijn verstand breken om de slogan te vergelijken met de persoon in kwestie.
Bij een mooie jonge dame die zich kandidaat stelde was de slogan “ik ben gek”.
Ik dacht nog bij mezelf, ’t is waar als ge zo schoon zijt en ge u in die politieke wereld wilt storten dan moet ge goed zot zijn maar bon het is ondertussen bewezen dat speciale slogans soms stemmen opbrengen.
Hoewel ik moet zeggen dat slogans soms verkeerd kunnen begrepen worden.
Een paar jaar geleden kreeg ik een telefoontje van iemand die in West-Vlaanderen woonde, meer bepaald in De Haan aan zee.
-Ze chauffeurke, ik lees af en toe uw teksten via het internet en ik moet u ne keer iets vragen.
-Euh…ja meneer?
-Voila ik ben kandidaat voor de volgende verkiezingen en wie zou er nu beter een slogan kunnen verzinnen dan chauffeurke.
-Euh…ja, ik wil daar wel eens over peinzen.
Ik kan u verzekeren dat het een grote verantwoordelijkheid was en ik heb mij aan het nadenken gezet en na een paar uur vond ik van mijn eigen dat ik goed werk geleverd had en belde ik hem terug.
-Euh…voila hebt ge daar iets om te schrijven want uwe slogan is klaar.
-Nu al…amai gij zijt wel echt goed en wat is het geworden?
-Laat u niet meer pluimen nu u in De Haan ook voor een gewoon kieken kunt stemmen.
Aan de andere kant van de lijn klonk er nog iets in het West-Vlaams vooraleer de lijn verbroken werd en ik moet zeggen dat ik nooit ergens mijn slogan gelezen heb.
Ne mens breekt dan al eens zijn verstand en krijgt dan stank voor dank.
Laat u niet meer pluimen was bedoeld om de verspillingen in beeld te brengen en het gewoon kieken was om er op te duidden dat men ook voor de gewone mens kon stemmen met een woordspeling naar De Haan toe.
Ik zou mij in elk geval met zo een slogan durven presenteren maar ja ik ben dan ook maar een gewoon kie… euh mens hé.
Ja, en dan zijn er nog de steeds de weerkomende beloften die bij elke verkiezing moeten gemaakt worden want ge moet de kiezer toch iets beloven voor zijn geld.
Meer werkgelegenheid, meer pensioen, meer sociale zekerheid en meer veiligheid.
Tegenover al dat meer moet er dan ook wat minder staan en dat is dan minder belastingen, minder crisis, minder administratieve rompslomp en minder fraude.
In feite zijn het de steeds weerkerende beloften waar ze de vorige verkiezingen voor verkozen zijn maar dan geformuleerd volgens de prijs van de dag.
Wat ge als politieker ook nooit kunt doen is zeggen dat ge iets fout gedaan hebt en daarom zijn er in ons klein landje zoveel partijen zodat men niet beschaamd moet zijn om iets door te geven aan een ander.
Maar opgelet, België is niet eenvoudig om te besturen omdat we met verschillende landstalen zitten waarvan de één de ander niet verstaat en waar elk debat moet ondertiteld worden.
Allé, neem nu de twee voornaamste, het Frans en het Nederlands, hoewel het eerder het Waals en het Vlaams moet zijn.
Daarnaast hebt ge ook nog een deeltje Duits dat regelmatig eens vergeten wordt om nog maar te zwijgen dat ze op TV nu ook het West-Vlaams, Brussels en het Limburgs ondertitelen.
In Wallonië blijken ze van Ath tot Virton dezelfde taal te spreken want ginder heb ik nog niets ondertiteld gezien.
Ja, die talen komen met de verkiezingen ook telkens terug en met Brussel-Halle-Vilvoorde dat ze ginder in twee moeten zagen zal het niet anders zijn.
Brussel-Halle-Vilvoorde is in feite het communautaire tapijt waar de regering laatst over gevallen is.
In feite is het meer dan 40 jaar geleden uitgerold geweest en heeft er zich daar al meer dan ene over verstuikt.
Politiek is niet altijd eenvoudig en zo bleek het ook toen mijne kleine over twee weken 18 jaar was geworden en dat hij aan mijn mouw kwam trekken om te zien hoe hij moest stemmen.
In ’t school hadden ze hem al leren lezen en rekenen en hij wist ook al veel over Napoleon en over sommige Bisschoppen en hij wist op de wereldkaart ook al de bergketens liggen omdat die er een beetje uitsteken maar over de verkiezingen hadden ze hem nog niks geleerd en dus heb ik hem dat eens goed uitgelegd.
-Awel ge gaat met uwe brief naar dat groot tuinhuis daar in Deftinge en daar gaat ge in de rij staan zoals in ’t school en schuift ge aan.
Op zeker moment moet ge uwe brief afgeven en uw identiteitskaart en krijgt ge een paar brieven die schoon opgeplooid zijn.
Daarmee trekt ge naar één van die kotjes met een gordijn en trekt ge dat achter u goed toe zodat niemand kan afkijken wat ge daar opschrijft.
In dat kot plooit ge de brief open en aan die tafel hangt een potlood waar ge één of meerdere bolletjes kunt kleuren zoals in ’t school.
Is uwe punt niet scherp genoeg dan roept ge daar maar vanachter uw gordijn dat ze hem moeten komen slijpen en als ge u gemist hebt roept ge maar dat ze een “gommeke” moeten brengen.
Dan plooit ge alles terug op en steekt ge alles in die brievenbus waar de facteur nooit voor langskomt.
Daarna neemt ge uw identiteitskaart terug en nu ge 18j zijt kunt ge op café over de verkiezingen gaan klappen om u dan naar huis te haasten en op tv een ganse dag tot een stuk in de nacht te volgen hoe gij en de anderen gestemd hebt.
-Jamaar pa kunt ge mij ook zeggen voor wie ik moet stemmen?
-Euh…awel…euh…ja voor wie?
-Dat kan toch niet moeilijk zijn want ge rijd daar dagelijks met die mannen rond en dus kent ge ze toch een beetje.
-Euh…jamaar dat is beroepsgeheim en ook het stemmen is geheim en sommigen zitten met zodanig veel geheimen in de wagen dat ook dat geheim is en dat ik dus niet anders kan zeggen dat ook uw stem geheim is en ge het mij maar juist kunt vertellen als we voor TV zitten.
-Allé ik hoor het al ge hebt mij weer wreed geholpen en wie weet teken ik wel een konijn of een kieken op mijn blad.
-Héla hola, dat moet ge zeker niet doen want zo zitten er daar al genoeg en als iedereen zo zou stemmen moet ik morgen niet meer naar het Parlement rijden maar bij de poelier.
Maar trek het u allemaal niet aan voor uwe eerste keer zal ik wel meegaan en u onderweg uitleggen dat het leven iets anders is dan een computer en een schoon stereo-installatie.
Later werk hebben en nog veel later een goed pensioen is het voornaamste en als ge zelf een beetje uw talen leert zult ge daar achter uw gordijn met een beetje nadenken wel weten voor wie ge kunt stemmen.
-En gaan ze mij dat allemaal geven als ik voor hen stem?
-Euh…nee daarvoor zijt ge al te laat dat is misschien voor de volgende verkiezingen maar ge kunt nu al ne keer gaan om te oefenen.
Ja, wie weet hoe het nu weer allemaal zal uitdraaien, ’t is potverdekke niet simpel om dat aan de mensen uit te leggen en dus ga ik gewoon stemmen zoals anders en ga ik gewoon voor de goeie doen!

Groetjes chauffeurke